A Coruña, zaterdag, 28 oktober 2023
Nu we hier bijna een maand liggen, worden we toch wel met onze neus op het slechte weer gedrukt. In het begint dachten we nog dat het beter zou worden, maar als ik de weerberichten voor de komende twee weken bekijk is er niet veel hoop op verbetering. Voor ons is dat nog niet zo erg, maar voor de cruisers, die gehoopt hadden nog verder naar het zuiden te kunnen varen is het wel zuur. De golven op zee variëren van vier tot zes meter en daar ga je voor je lol niet op varen.
Er is net een cruiseboot binnengekomen. De opvarenden zullen het ook vast niet lekker gehad hebben want ze komen vanuit het Kanaal. Normaal zijn ze hier om acht uur ’s morgens zodat de gasten de stad kunnen bekijken. Nu ben ik benieuwd of ze vertraging hebben of dat ze zijn uitgeweken vanwege het weer.
Wij liggen aan heel veel lijnen op een plek met een zijsteiger, waarvan bij hoogwater de eindpaal nog net
niet uit de steiger is gepiept. Veel hoger moet het water echt niet worden. We wachten het maar af. We kunnen er toch niks aan veranderen.
Zondag gaan we met drie jonge zeiler-stellen naar een Pinxto bar om te lunchen. Pinxto lijkt op tapas, maar is een beetje anders en komt eigenlijk uit Baskenland. Het is leuk dat ze ons mee willen hebben, want we zijn toch echt van een andere generatie. Wij genieten van hun verhalen en krijgen zo een indruk van de verandering van de tijd. Dit slechte weer zien we begin van deze week al aankomen en bedenken dat wat extra stalen rekveren aan de lijnen niet zo gek zou zijn. We wandelen naar de Pombo, de watersportwinkel waar we vorige week niet zo blij mee waren. De man sprak alleen Spaans en kon ons niet aan verf helpen.
Maar deze keer is dat anders. We worden geholpen door een dame, die een beetje Engels spreekt en precies weet wat we nodig hebben. Zo zie je maar dat een mening vaak op een momentopname is gebaseerd. We kopen wat we nodig hebben en zodra we terug zijn op de haven worden de grote ijzers aan de lijnen geknoopt. We doen ook nog wat hoesjes om schavielplekken van de lijnen en nu zou het goed moeten zijn.
Intussen gaat Jakob gestaag door met zijn verfklus. Ook vervangt hij een aantal gammele kajuit lampjes en ik vermaak me met het schuren van de olielamp. Na een actieve ochtend lopen we meestal even de stad in voor koffie of een drankje met lekkere tapas erbij. Het leuke hier is, dat er altijd mensen op straat zijn. Ondanks wind of regen is het hier nooit stil.
De AIM die maandag naar het zuiden was vertrokken, is dezelfde dag weer omgekeerd vanwege motorproblemen. Jakob wordt het klankbord van Brend, die echt heel handig is met het uit elkaar halen van een motor. Er blijkt van alles mis te zijn en dat is heel jammer. Vooral als zoiets in het begin van je reis gebeurt. Ik hoor Jakob en Brend praten over allerlei dingen waar ik echt geen verstand van heb. Mooi toch dat iedereen zijn eigen specialiteit heeft.
Vanwege de harde wind de laatste tijd is onze grote vlag gehavend en kan niet meer gerepareerd worden. Jakob haalt hem naar beneden, maar zonder vlag hier liggen voelt erg kaal. Tussen de gastenvlaggen vindt hij nog een piepklein Nederlands vlaggetje en dat binden we aan de val van de bezaan. Als je weet dat die er zit, dan zie je hem.
Vrijdag is het tijd voor wat cultuur. We gaan naar het museum voor fijne kunsten, Musea de Bellas Artes, hier zo’n tien minuten lopen vandaan. Het is gratis en we krijgen een folder mee over de exposities. We genieten van alles wat we zien. Bij de verdieping met middeleeuwse kunst is een dame die ons van alles uitlegt over de schilderijen met de bijbeltaferelen. We zien zelfs werken van Rubens. Het Engels van de suppoost is net goed genoeg om korte verhaaltjes te vertellen, zodat het voor ons echt leuk blijft. Op iedere volgende verdieping zien we schilderkunst uit jongere tijden en we eindigen met hele moderne schilderijen. Als je bedenkt hoeveel meer tijd die Middeleeuwse schilderijen gekost hebben ten opzichte van die moderne, dan is er toch veel veranderd.
Vandaag zijn we niet naar buiten geweest. Het regent eigenlijk de hele dag. We klussen wat en het oude brood versier ik met kaas en bak het in een pan. Ineens is het dan weer erg lekker.
Elke dag kijken we naar het weerbericht om een dag te vinden waarop we de zeilen er af kunnen halen en voor de winter kunnen opbergen in de achterhut. Steeds als we een datum hebben, schuift die weer op. Ik ben benieuwd of het er nog van gaat komen. De klussenlijst is bijna leeg, dus komt er meer tijd voor ontspanning in de stad. Er staan nog een stuk of zes leuke dingen op ons lijstje. We kijken uit naar de nieuwe week!