Prachtige baaien en ‘Opstappers’ op komst

Zaterdag, 17 juli 2021

Het was even wennen hier bij de Balearen, maar het is gelukt. We snappen intussen hoe het hier werkt. De wind, die een soort patroon volgt, de drukte in de baaien, het rollen van de boot en, hoe deel je je dag in

Boven aan het lijstje staat ‘rustig aan’. Dat is voor drukke mensen even wennen, maar dat lukt heel aardig. ‘Manjana’ voelt al heel gewoon. Om ons heen is het volop vakantie, dus we hebben steeds een perfect voorbeeld.

Na weken een lege agenda te hebben gehad, staat er nu iets te lezen. Woensdag 21 juli, opstappers op Ibiza. O jé, dan moeten we toch wel eens wat gaan doen. Al die uitgestelde klusjes moeten nu toch echt. Eigenlijk wel goed zo’n stok achter de deur, anders zouden we echt veel te lui worden

Al een hele tijd hebben we het over ‘lijnendag’. Een aantal weken hebben we al het plan om al onze lijnen eens na te kijken. We hebben een paar keer nieuwe landvasten gekocht, zonder de oude exemplaren weg te gooien. De bakskist achterop begon dan ook al aardig vol te worden.  Maandagmorgen was het zover. We maken de hele bakskist leeg en er vormen zich bergjes met lijnen. Hele dikke, waar je een vissersboot mee vast kan leggen. Iets dunnere, voor zwaar weer in een haven, nog iets dunnere met slijtplekken, de nieuwe lijnen en een bergje vieze oude lijnen.

En we nemen een besluit. Er komt een zak met ‘niet vaak gebruikte lijnen’, een krat met ‘veel gebruikte lijnen’ en een berg die naar de afvalbak kan. Maar ja, over boord gooien is niet echt de bedoeling. Waar vind je een goeie grote balk zonder toezicht van een kritische dorpsbewoner?

We besluiten met de dinghy naar de haven te varen en nemen 2 kleine bergjes mee. En ja hoor, tussen de grote deftige motorboten zien we een groene bak staan. Jakob blijft in het bootje en ik ga heel snel de kant op en dump de zakken in de bak. Dat ging goed, maar om alle grote zware lijnen hier aan wal te krijgen zonder dat deftige mensen komen vertellen dat dit echt niet kan, gaan we op zoek naar nog een andere plek. Dan komen we bij de vissershaven van Andraitx. Prima plek. Er staan bakken en er is niemand. Snel terug naar Jonas om alles op te halen.

Met een flink zware dinghy varen we terug naar de vissershaven. Jakob verwacht dat de vissers misschien wel blij zijn met die grote zware lijnen, dus die legt hij naast de afvalbak. De rest gaat er in. Wat een opluchting. En wat zijn we veel troep kwijt.

In Andraitx blijkt ook een grote supermarkt te zijn. We hadden daar de dag ervoor brood gekocht en toen bleek dat ze echt van alles hadden. De dinghy werd weer zwaar beladen, nu vanwege alle boodschappen. Als je opstappers krijgt, moert je toch wel wat aan boord hebben

Tevreden werd alles opgeborgen in hoekjes en gaatjes. We waren nu klaar voor de oversteek naar Ibiza. Het werd woensdag in plaats van dinsdag. Het weer zag er beter uit. En dat klopte ook helemaal. Vol enthousiasme wilden we dinsdagavond het bootje aan dek hijsen. Dat begint altijd met het ophijsen van de bb-motor, die met een slot in de dinghy vastzit (je weet maar nooit wie hem wil meenemen). En laat nou het slot niet opengaan! Dan besef je pas wat dat voor gevolgen heeft. Als de motor er niet af kan, kan het bootje niet aan dek en zou het alsmaar achter Jonas moeten blijven hangen. Bij een flinke tocht op zee is dat verschrikkelijk. De WD 40 kwam er aan te pas, maar het lukte niet.

De volgende ochtend stonden we om 6 uur op en Jakob bereidde zich al voor op het openzagen van het slot, wat niet echt een makkie is. De nacht had zijn werk goed gedaan. De WD 40 was lekker op alle kleine plekjes in het slot gekropen en.. het ging open! Dus, motor opgehesen, bootje aan dek gezet, huiken van de zeilen af en daar gingen we. Richting Ibiza. 

Er stond meteen een lekker windje en we konden echt zeilen, de hele dag. Wat een genot. Ik werd zelfs een beetje brak, zo lang was het al geleden dat we zo pittig gezeild hadden. Na 8 uren was de wind op en ging de motor aan. We waren bijna bij de baai van Pontinatx in het noorden van Ibiza

Verbaasd keken we de baai in. Hij was zo goed als leeg, terwijl de vorige keer het nogal vol en gezellig was. Na een poosje hadden we het vermoeden, dat de windrichting hiermee te maken had. Die was nogal ongunstig en er stond een flinke swell. Na een onrustige nacht besloten we al snel om ankerop te gaan. En wat een goed besluit was dat.

Over een hobbelige zee kwamen we een kleine twee uur later bij de Cala de Benissas, een kleine baai vlak voor Sant Miquel. We werden verwelkomt door koningin Elisabeth, een rots die sprekend lijkt op de Queen. Er waren geen hotels langs de baai en aan het eind achter het strand waren alleen maar 3 restaurants. We vonden een plekje vrij dicht bij het strand en genoten van de mooie omgeving en de rustige sfeer.

    

Tegen lunchtijd voeren we naar de wal om te eten. Vanwege gebrek aan concurrentie, waren de prijzen van eten en drinken redelijk hoog, maar dat moet een keertje kunnen. Het smaakte ons goed.

We hadden gezien dat er een weg van Bernissas naar Port de Sant Miquel liep. Dat leek ons een leuke wandeling voor de volgende dag. Rond een uur of 8 ’s avonds hoorden we tromgeroffel.   

In de pilot hadden we gelezen dat er ergens een zonsondergang door tromgeroffel werd begeleid. Dat bleek dus hier te zijn. Het strand stond stampvol met mensen, dicht op elkaar (coronaproof??) om te genieten van de bongo’s en de ondergaande zon. Prachtig en het duurde uren…..

Om 10 uur de volgende dag vertrokken we, goed ingesmeerd met zonnebrand creme, hoeden op, water mee, we waren er klaar voor. Prachtige uitzichten over de baai konden niet verhinderen dat het een pittige tocht was.

      

Er was nauwelijks wind, het ging best steil omhoog  en de zon was al warm. De stijging van de weg was pittig. 

Deze keer had ik er moeite mee, terwijl Jakob lustig doorstapte. We waren bijna in het dorpje en toen voelde ik me toch even niet zo lekker. Er was een trapje in de schaduw, waar ik kon bijkomen. Een zoet snoepje deed me goed. Maar de berg ter terug beklimmen zag ik toch niet zitten. Eerst maar even koffie drinken met uitzicht op de baai van Sant Miquel.

Daar stonden wel veel grote hotels rond de baai. We hadden dus de goeie keus gemaakt om hier niet te gaan liggen, maar bij Bernissas onder toeziend oog van Elisabeth. Het duurde even voor de taxi kwam, maar binnen tien minuten waren we nu de berg over. Prima besluit.

Bij het strand was intussen de ‘hippie markt’ opgezet. Kleurige kraampjes met spullen waar je niet op zit te wachten. Toch erg leuk om even doorheen te lopen.

Vandaag maakte Jakob zijn roest behandeling van het RVS af. Twee dagen geleden was hij begonnen met alles wat niet meer blonk een beurtje te geven. Vandaag werd het afgemaakt. Het ziet er weer prima uit. Ik vermaakte me met het verder klaar maken van de achterhut voor de opstappers. We zijn nu zo goed als klaar, dus laat ze maar komen

Morgen vertrekken we met een tussenstipje naar Ibiza stad, waar we in de baai van Talamanca gaan liggen.

Het lijkt net vakantie

Zondag 11 juli 2021       

Het werd tijd om een stukje naar het noorden van Mallorca te varen. We hadden gehoord dat Port de Soller heel leuk is. Rond 10 uur vertrokken we uit Santa Ponca en zowaar we hadden goeie wind.

        Alle zeilen werden bij gezet en het ging heerlijk. De zee was vlak en de wind was stabiel. Echt genieten. We kwamen bij het eiland Sa Dragonera, wat net om de bocht bij Andraitx ligt en we zochten onze weg tussen het eiland en het vasteland. De rotswand was hoog en steil, waardoor er een vreemde draaiwind ontstond. Het was gedaan met ons heerlijke zeiltochtje. Nadat we het eiland gepasseerd waren viel de wind eerst weg en werd daarna pal tegen. En we moesten nog ongeveer 20 mijl. Onderweg waren er geen goeie ankerplekken, dus op de motor snorden we tegen de wind in naar Porte de Soller.

Het was de moeite waard geweest, want we kwamen in een mooie ruime baai met rondom witte stranden en geen hoge hotels, maar vriendelijke gebouwen. We vonden een mooi plekje en waren blij dat we niet omgekeerd waren bij Dragonera. 

Er hing een hele relaxte sfeer in het dorp en we pasten ons helemaal aan. Lekker niks doen waar je geen zin in hebt. Beetje wandelen, beetje zwemmen, boodschappen doen. Dat kunnen we tegenwoordig heel goed.

Toch willen we altijd wat van de omgeving zien, dus wandelden we eerst naar de vuurtoren aan de noordzijde van de baai. Het was nogal warm en het ging flink omhoog. Jammer, jammer, we konden niet verder. We eindigden bij een museum en het gebied daarachter was allemaal militaire zone, dus niet toegankelijk. Nou ja, we hadden toch lekker gelopen.

Het treintje naar Soller is redelijk beroemd, dus de dag erna maakten wij het ritje van een kwartier naar Soller.

Wat een leuk stadje. Het was echt leuk om daar wat rond te wandelen en lekker koffie te drinken.
Er moest een botanische tuin zijn en na even zoeken vonden we die.  Je kon zien dat het al een tijd niet geregend had, maar het was erg de moeite waard om er rond te kijken. De ligging tussen de hoge bergketens was imposant. 

  

Heerlijk om daar rond te wandelen. We namen het treintje terug. Tijd om te zwemmen, want het was warm.

Aan de zuidkant van de baai staat ook een vuurtoren. En Jakob is tegenwoordig zo gebrand op lekker bewegen, dat hij voorstelde om naar die andere vuurtoren te lopen. Daar ging heel duidelijk een weg naar toe, dus dat moest lukken.

   

De weg lag vol in de zon, dus ik had er wel een beetje een hard hoofd in, of dat nou echt een leuke wandeling zou worden. Met een flesje water en een paar koekjes in de rugzak gingen we op pad. En wat werd dat een leuke wandeling. De weg was niet echt heel steil en er stond genoeg wind om de warmte dragelijk te houden. Boven bij de vuurtoren bleek een lange afstandswandeling te beginnen en er was een overnachtingsplek voor wandelaars. Echt leuk.

   De koffie kostte er ook maar 1.30, ook leuk. Prachtig uitzicht hadden we van boven af. En wat jammer dat we nou onze stevige schoenen niet aan hadden, want dan hadden we het lange afstandspad een stuk kunnen lopen…

Op ons gemakje liepen we terug naar het dorp en besloten te gaan lunchen bij een restaurantje dat een stukje boven het dorp lag met een mooi uitzicht op de baai. Dat was een goeie keus, want we kregen er heerlijk eten.

Nu stond er nog één ding op het lijstje en dat was met de oude tram naar Palma te rijden. We hadden de treintijden gefotografeerd, dus dat moest goed gaan. Maar ja, als je er niet meer naar kijkt heb je er niks aan. Vol goeie moed stapten we in het eerste treintje van Port de Soller naar Soller en wilden daar overstappen op het treintje naar Palma. Ja jammer, dat was een uur geleden al vertrokken en de volgende ging pas laat in de middag. Hmm, wat nu?? Koffie!! Zei Jakob. Ik had een beter plan. Als we met een taxi naar de stad gaan, kunnen we altijd nog met het treintje terug. De taxiprijs viel erg mee en binnen een half uur stonden we midden in Palma.               

Wat was het er druk. Dat hadden we nog niet meegemaakt. Zoveel mensen en die liepen voor je voeten en wilden ook de dingen zien, waar wij naar toe wilden. Maar ja, we pasten ons aan. Het eerste doel was de kathedraal. 
Die ligt heel mooi aan de baai van Palma. Prachtig daar. Wat minder mooi was, was de rij mensen die voor de deur stond en naar binnen wilde, net als wij. Tja, wat doe je dan. Nou ja, toch maar in de rij en na een kwartier waren we binnen. Dat viel wel mee.

Wat ons het meest imponeerde is dat de kathedraal heel erg hoog is, veel hoger dan we bij ander kerken hadden gezien. Verder was het leuk om er rond te wandelen maar niet echt onvergetelijk.

Volgende doel was een Moors badhuis. Overal stonden bordjes dus dat kon niet missen.

Toen we dachten dat we er waren, bleek het een museum te zijn met prachtige relikwieën en het was er doodstil. Geen mens. Dat was heerlijk.

Maar we waren nog op zoek naar het badhuis. En ja hoor, daar was het. Piepklein, oud en snel bekeken.

Het bijzonder eraan was, dat het nog het enige overgebleven gebouw van de Moren is, de rest is allemaal verdwenen. 

 

Lunchtijd! Op de Plaza Major vonden we een plekje in de schaduw. We wisten eigenlijk van te voren al, dat je op zulke plekken niet echt top eten krijgt, maar je hoopt altijd dat het meevalt. Nou het viel niet mee. We bestelden tapas en tonijnsalade, maar het verdiende niet meer dan een 6. Maar niet getreurd, we zaten er heerlijk. 

Het werd tijd om het treintje naar de haven op te zoeken en te gaan genieten van de tocht door het mooie landschap. Tja, toen bleek dat het pas om half 7 terug ging en het was net 3 uur. Wat is wijsheid? Blijven rondslenteren tot die tijd in de warmte, of maar kijken of we de bus konden vinden die ons ook terug kon brengen, Nou, het werd de bus. En tegen half 5 waren we weer terug op de boot. Zo zie je maar, dat als je iets niet goed voorbereidt, het heel anders kan lopen. We worden echt een beetje tè relaxed geloof ik……

En nu zijn we weer een baai verderop. Het was de bedoeling om maar een klein stukje te varen en na 10 mijl een leuk plekje te vinden. Dat was er niet, dus nog maar 10 mijl op de motor erbij. Daar was een hele leuke plek, Sant Elm. We bleken niet de enigen te zijn die daar naar toe wilden, het was er stampvol. Nou, dan nog maar een mijltje of 5 erbij. En dat was raak.

We liggen nu heel erg mooi bij Cala Raco, vlak bij Andraitx. Het is hier nogal diep, dus kleine bootjes ankeren hier niet. Wij liggen op 15 meter diepte en hebben 50 meter ketting in het water. Dat moet goed gaan. Soms hobbelt het wel flink, als er motorboten voorbij scheuren, maar dat nemen we maar voor lief. Hier blijven we wel twee nachtjes denk ik.

De terugweg naar Ibiza is begonnen, maar we hebben geen haast. Dinsdag lijkt een goeie dag om over te steken, maar je weet het hier nooit!

Het is warm op Mallorca

Zondag 4 juli 2021

Vandaag was het 28 graden met een gevoelstemperatuur van 40 graden. Beetje extreem vinden wij. Het is hele droge warme lucht die vast direct uit de Sahara komt. 

   Donderdag staken we over van Portinatx op Ibiza naar Santa Ponsa op Mallorca , 50 mijl door het mooie blauwe water. Een aantal uren was er genoeg wind om te zeilen en daar genieten we dan dubbel van.

Portinatx was echt een leuke plek. De verrassing zat hem in het feit, dat er achter een rots ineens een mooi klein baaitje tevoorschijn kwam. We ontdekten dat tijdens een wandeling en besloten er de volgende dag met de dinghy naar toe te gaan om te lunchen.

         Vanuit de ankerplek bij Portinatx vertrok er een bus naar Ibiza stad. Dat leek me een leuke manier om wat van het eiland te zien. Hij zou er een uur over doen. En inderdaad, we staken het eiland dwars over van noordwest naar zuidoost.

   Het landschap was niet indrukwekkend, maar toch leuk om te zien. In Ibiza stad was het nog steeds rustig en ik klom omhoog naar het kasteel. Heerlijk als er zo weinig mensen zijn.

   
Jakob bleef aan boord, want we lagen nogal dicht bij de rotswand en waren er niet zeker van of dat allemaal goed zou gaan. Een dagje alleen aan boord vond hij natuurlijk ook heerlijk..

De wind hier is onvoorspelbaar. Wij kijken braaf op de gribfiles en op WeatherPro, maar volgens mij weten de meteorologen het ook niet precies. Er wordt dan een windkracht van 2-5 voorspeld. Tja, dan zit je altijd goed, maar voor ons lastig te hanteren. We bleven vandaag liggen omdat er geen wind zou zijn en dan blijkt dat het vanaf 12 uur knalhard waait, natuurlijk de baai in, dus we kregen de volle laag.

We gebruikten de tijd nuttig, want Jakob repareerde het toilet in de achterhut en ik maakte muskietennetten en een extra zonnedakje voor het voordek. Jammer dat het zo hard waaide, want het moest er allemaal weer af. Gelukkig ligt het nu klaar voor het bezoek van Senna en Maxim. Over twee weken stappen ze samen op het vliegtuig en komen ze een weekje meevaren. Superleuk!

Tegen die tijd gaan wij weer terug naar Ibiza, waar we al wat mooie baaien hebben uitgezocht om naar toe te gaan. Vanaf alle plekken is het makkelijk om een taxi naar het vliegveld te nemen, dus we laten het van de windrichting afhangen waar we ze aan boord ontvangen.

Het is rustig hier in Santa Ponsa. Je kan echt zien dat het toeristenseizoen nog niet op gang gekomen is. Het dorp is heel rustig en ook bij de hotels zijn vele bedjes onbezet.

     Ons leven hier is niet erg avontuurlijk. We varen kleine stukjes, doen boodschappen en laten de was doen. Soms drinken we wat op een terrasje of gaan een stuk wandelen.

    Het voelt echt meer als een lange vakantie dan als een avontuurlijke zeilreis. Het zeewater is glashelder en heeft een goeie temperatuur, dus we nemen vaak een duik, als we het te warm krijgen.

Intussen zijn we ons aan het voorbereiden op de oversteek naar Corsica eind juli. Vandaar uit gaan we ook Sardinie ontdekken. Ik denk dat er dan wel weer wat avontuur in onze reis komt.

We ankeren nu sinds ons vertrek uit Valencia en hopen geen haven nodig te hebben. De prijzen voor een overnachting variëren van 150 tot 300 euro en dat hebben we er echt niet voor over. Hier in Santa Ponsa is een haven voor hoofdzakelijk motorboten en daar konden we diesel tanken. Er was ook water, maar dat ging mondjesmaat. Er was een automaat waar je euro’s in moest doen en ik had er 6. Daarvoor kreeg je 6 keer 45 liter. Onze tank kan 1200 liter aan, dus dat was maar een beetje. Wie weet is er binnenkort weer een haven waar we water kunnen kopen.

De dagen zijn hier heerlijk lang. Om half 7 is het licht en tegen 10 uur ’s avonds wordt het donker. Ik heb geen idee hoe de temperatuur zich gaat ontwikkelen de komende maanden, maar een beetje koeler zou wel lekker zijn.

Zo zie je maar, we blijven echte Hollanders, want het is ook nooit goed……..

Warm, zonnig en knalblauw water

Maandag 28 juni 2021             

Het is echt zomer hier aan de westkust van Ibiza. De zon staat de hele dag te stralen en zelfs op het water is het soms bijna te warm. Gelukkig is het water zo helder en blauw en niet koud, dat we regelmatig overboord gaan om af te koelen.

Met de drukte valt het eigenlijk wel mee. De meeste watersporters die we zien zijn Spanjaarden, die waarschijnlijk vakantie hebben of niet hoeven te werken. We hebben uitgevonden dat het lang niet op alle ankerplekken vergeven is van de grote motorboten. Als je goed zoekt, zijn er ook rustige plakken te vinden.

Woensdag vertrokken we uit de baai Talamanca bij Ibiza stad. De nieuwe startaccu zat erin en werkte goed. We zouden eigenlijk nog een rondje centrum doen, maar de boot lag zo te rollen, dat we het anker maar ophaalden en vertrokken. Er zou een stevige wind staan, dus we hadden alleen de kluiver op omdat de wind van achter kwam.

Het eerste stuk was echt niet leuk, want er stonden rare golven en met weinig zeil op heb je daar extra last van. Met de motor bij ging het beter. In de bakskist hoorden we steeds een enorme bonk. Jakob had de oude startaccu daarin gezet, maar niet geborgd. Dat werd dus het eerste klusje wat hij deed toen we weer voor anker lagen. 

De passage door de grote Freu zorgde ervoor dat we aan de, qua golven en wind, rustigere westkant van het eiland kwamen. De baai die we hadden uitgezocht was nog mooier dan we hadden verwacht. Sa Caixota, echt een naam die je niet makkelijk onthoudt, maar de plek is zeer de moeite waard. Er lagen al wel wat schepen, maar we hadden geen last van elkaar.

De dinghy ging te water en Jakob probeerde te ontdekken waarom de bbmotor iedere keer afsloeg. De brandstoftoevoer was goed en schoon. Dan maar eens naar de bougies kijken. En jawel, die waren vuil en kregen een schoonmaakbeurt. Probleem opgelost gelukkig. Want zonder bijboot ben je nergens.

Met de dinghy maak-ten we een tochtje naar de baai er naast, waar veel oude vissershutten stonden en een soort landingsplaats was, waar bemanning kon worden opgehaald en afgeleverd. Ik ging aan wal op zoek naar een winkel, want het eten begon alweer op te raken. Boven aan de heuvel stond wel een huis en er was een mooi uitzicht, maar er was niks te koop. Nou ja, we hebben nog geroosterd brood en andere restjes.    

Het plan is om langzamerhand naar het noorden van Ibiza te varen om vandaar over te gaan steken naar Mallorca. We hebben geen haast, dus we maken kleine stapjes. Wat is de westkust prachtig. We voeren tussen het eiland Vedra en het vasteland door en het was adembenemend.

Er was weinig wind en ik zat uren op het voordek om van het uitzicht te genieten. Ons doel was een klein eilandje Sa Cornillera, waar een baai was die beschutting gaf tegen wind uit het westen en het zuiden. Precies wat we zochten. Om daar te komen voeren we tussen twee eilandjes door, waar ook een ondiepe drempel was. Dat deed me zo denken aan het invaren van de atollen, waarbij je de bodem vanaf het voordek zo goed kon zien. 

      

Wat een paradijsje. Er lag 1 andere zeilboot en wat kleine motor bootjes, We konden er heerlijk zwemmen en van af het achterdek kijken naar wat er om ons heen was.  

De diesel begon op te raken, want we moeten wel erg veel motoren hier. Aan de overkant van het eilandje ligt een haven, Sant Antoni, waar een dieselpomp op de buitenste pier staat. Lekker makkelijk dus. We legden daar netjes aan, maar het was er wel erg stil. Toen zagen we een klein briefje, waar op stond dat ze op zondag gesloten zijn. Dat hadden we niet verwacht.

‘Blijven we nog een dag wachten of gaan we door?’ vroeg ik aan Jakob. Er zou wind komen en daar moet je gebruik van maken. Toch maar door dus naar het volgende doel, Portinatx, een baai bijna aan het noordpuntje van Ibiza. De baai is niet zo groot, maar we vonden een plekje aan de zuidkant, wat ons was aanbevolen door de schipper van de Zilveren Maan. Zij waren hier al 2 keer geweest.

    

De reden om hier naartoe te gaan was vooral omdat we nodig weer boodschappen moeten doen en hier zijn winkels. Er rijd ook een bus, dus wie weet maken we nog een ritje over het eiland. Genoeg te doen dus voordat we oversteken naar Mallorca.

Vandaag hebben we voor het eerst  last van muggen, of misschien wel knutten, want je ziet ze niet maar voelt ze wel. De horgordijnen zijn weer te voorschijn gehaald en de Deet staat op tafel. We hopen dat het maar tijdelijk is en dat zou zo maar kunnen.

Jakob vermaakt zich met het voetbal. Hij houdt de standen bij en kijkt naar een aantal wedstrijden. Ook Max Verstappen krijgt de nodige aandacht. Een echte sport liefhebber, die Jakob…. Maar lezen doet hij ook graag!

Ibiza, een andere wereld

Dinsdag 22 juni 2021

‘Kijk nou, alleen maar van die hele grote motorjachten. Wie koop er nou zo’n ding? Dan moet je wel heel veel geld hebben….’, zeg ik tegen Jakob als we in het oude centrum van de stad zijn aangekomen.

We zijn met de City Boat overgestoken naar de stad, lekker makkelijk. De jachthaven Botafoch, vanwaaruit we vertrokken lag vol met dit soort grote monsters. Niet te geloven. Jakob zag wel een leuk bootje in zijn favoriete kleur, maar die laten we toch maar gewoon liggen.  

Wij liggen met Jonas lekker rustig voor anker in de baai van Talamanca, bij Ibiza stad. Nou ja, rustig is het niet echt, want er staat een redelijke swell, waardoor de boot constant rolt (heen en weer beweegt). Gelukkig is er veel ruimte en we liggen echt goed.

Gistermorgen zijn we van Formentera overgestoken naar Ibiza stad. Eindelijk een echte zeildag. De wind kwam uit het zuidwesten 3-4, dus met de kluiver en de bezaan op was dat heerlijk zeilen.

We deden er lekker lang over, want de bodem van de boot is nog steeds niet schoon en de dinghy met motor hing achter het schip. Maar dat maakte niks uit. Het was heerlijk. Bij het vertrek moest er wel weer gestart worden met de startkabels, want de startaccu heeft er geen zin meer in en om ankerop te gaan hebben we echt even de motor nodig.

Het boodschappen doen in Calo de St Agusti op Formentera was er bij ingeschoten. Na de mooie wandeling naar de andere kant van het eiland, was het flink gaan waaien en kozen voor een pizza lunch met uitzicht op Jonas.

De boodschappen (brood, yoghurt en spul voor warm eten) werden dus niet gedaan.

 

 

 

 

 

 

Dat betekende dat er een alternatief bedacht moest worden voor de broodmaaltijd, het ontbijt en de lunch van de volgende dag. En dan is het zo leuk om van allerlei dingen die er dan toch aan boord zijn, iets lekkers te maken. Een creatieve salade, tortilla, een soepje van restjes van alles aangevuld met geroosterd brood uit een pakje. Het smaakte prima.

Aangekomen in de baai bij Ibiza, werd al snel de dinghy klaargemaakt voor vertrek naar de wal om eindelijk boodschappen te gaan doen. Het klotste nogal door de wind en de golven. Jakob zat al klaar om te gaan en ik stapte van boord ook in het wiebelige bootje. Tja, en toen wilde de motor niet starten, pruttel pruttel, plof plof en uit was hij weer. Jonas lag te steigeren in het onrustige water en jakob bleef proberen om de buitenboord motor aan de praat te krijgen. Het lukte niet.

Dus werden er weer geen boodschappen gedaan. Wat moesten we nu toch eten. De tortilla, die ik al zeilend had gemaakt was nog niet helemaal op. Ik had ook nog een courgette, ui en een knoflookje. Dus het werd courgette soep met tortilla op toast. Hoe creatief is dat.

Maar nu ziet het er allemaal weer een stuk beter uit. Jakob kreeg vanmorgen de motor van de bijboot aan de praat en we konden naar de stad om boodschappen te doen. Er zat waarschijnlijk lucht in de brandstofleiding door het slepen achter Jonas.

Een goed beeld van Ibiza hadden we eigenlijk niet, dus we lieten ons vanmorgen verrassen. Behalve de vele grote jachten, is er ook iets met de mensen die hier rond lopen. Ze zien er allemaal net iets te mooi uit in hun super korte rokjes en flitsende shorts.

Het is ook echt in, om met een of meer tasjes van de modewinkels te lopen. Al zit er niks in, zo’n tasje moet je bij je hebben. De sfeer is heel ontspannen. Dat kan ook bijna niet anders, want de zon schijnt, er zijn heel veel terrasjes voor koffie of een drankje en het is nog niet overvol langs de kades. Gelukkig vielen we niet uit de toon, want voor we Nederland verlieten hadden we nog snel wat zomerkleren gekocht en die komen nu goed van pas. We deden boodschappen in het centrum en gingen weer met de City Boot terug naar het strand waar de dinghy lag.

   Nog even terug naar de tweede ankerplek op Formentera. Die was eigenlijk zoveel leuker dan de eerste. Dat kwam vast omdat er heel veel ruimte was om te ankeren, de dinghy kon aan de kade van het dorpje worden vastgemaakt en er was geen harde muziek. De strandjes daar zijn veel natuurlijker dan aan de andere kant, waar het een stuk zand met heel veel zonnebedden was. Die zag je aan deze kant helemaal niet. We komen hier vast terug in juli, als twee kleinzonen mee komen zeilen.

      

Vanmiddag gaan we weer naar de wal om de nieuwe startaccu op te halen, die we vanmorgen hebben gekocht. We nemen een Samsonite karretje mee, zodat we hem over straat naar de dinghy steiger kunnen rijden. Dan moet hij in het bootje getild worden en bij Jonas aan boord gehesen. Hopelijk is het water een beetje rustig, zodat we niet al te veel gymnastische toeren moeten uithalen. Jaren geleden, na de oversteek van de Pacific moesten we vier hele zware accu’s vervangen in Nuku Hiva. Dat deden we ook terwijl we op anker lagen. Dat lukte goed, dus nu moet het ook gaan.

We blijven hier een paar dagen om de stad wat beter te bekijken en vertrekken dan naar het noorden van Ibiza. Afhankelijk van de windrichting gaan we links- of rechtsom

PS. We zijn terug van het ophalen van de accu. Nou, dat ging echt een beetje anders dan gepland. De accu was best zwaar voor het karretje, dus dat vervoer moest voorzichtig gebeuren. Prompt namen wij de verkeerde weg en maakten een rondje door een woonwijk en kwamen op een grindpad. Hmm, dat ging niet zo goed. Uiteindelijk kwamen we bij de dinghy en konden de accu redelijk makkelijk aan boord krijgen. Vervolgens kwam de tocht naar Jonas. was flink gaan waaien en er stonden best golven, dus zowel wij als de accu werden nat.

We waren bijna bij Jonas en toen viel de buitenboord motor weer uit. Dat werd dus roeien. Pff!  Maar het lukte en met een stevig touw hesen we de accu van het wiebelige dinghy aan boord van de hobbelige Jonas. Dat werd gevierd met een biertje op het achtdek. Dat hadden we verdiend!