Donderdag 16 mei 2019

Moederdag ging heel onopvallend aan ons voorbij. We begonnen met een mooie wandeling langs de kerk, maar die bleek dicht te zijn en wordt waarschijnlijk alleen maar voor trouwerijen gebruikt.

Dus we liepen verder over het pad langs prachtige huizen. En toen was het pad ineens op. Jakob, die vroeger bij de padvinderij zat, liet zich niet kisten en troonde mij meer door de bush, want dan zouden we zeker op het strand komen.

Ik had nog wat bedenkingen, omdat het hoog water werd en dan verdwijnt het strand zomaar, maar volgde hem toch maar. Eigenlijk was het best leuk om van de gebaande wegen af te gaan. Dat zouden mensen eens vaker moeten doen!

Het strand is altijd leuk, want daar kruipt van alles. En er is zoveel te zien. We kwamen uit bij het vliegveld en liepen op ons gemak naar het resort. We hadden douchespullen meegenomen in die superlichte rugzakjes die we van Karina hadden gekregen. Lekker opgefrist gingen we naar het cafe om te vragen of we BBQ pakketten konden bestellen. We hadden geen geld mee genomen, dus dat werd een extra tochtje met de dinghy van de wal naar het schip en terug.

Om half 6 zou het pakket bij de bar op het eilandje zijn. Na een biertje met Jaklien en Tony, (het was intussen donker) haalden we ons pakket op en liepen naar de BBQ. Nou, dat viel erg tegen.

Allemaal dingen in alufolie, die je er eigenlijk niet uit mocht halen anders werd de plaat vies. Ik ging toch om olie vragen en we maakten er een smeerboel van. De verlichting in die hoek was zo slecht, dat je eigenlijk niet goed zag wat je deed. Uiteindelijk smaakte het allemaal wel oké, vooral het grote stuk vis was lekker, maar er was nou echt niks feestelijks aan. Heel jammer en dus niet voor herhaling vatbaar.

Bij laag water kan je hier van het ene eiland naar het andere lopen, maar het was maandagmorgen hoog water, dus we namen de dinghy. Ik wilde wel eens kijken waar het personeel van het resort toch steeds ’s avonds naar toe ging. Heel voorzichtig scharrelden we naar de overkant, want erg diep was het water niet.

En dan zie je waar de mensen, die er overdag zo statig uit zien in hun bedrijfsgeleding, nou eigenlijk wonen. Heel eenvoudig dus. Op de terugweg namen we een ruime route om de plaat heen en daar konden we lekker hard varen.

Op Jakobs bucketlist stond dat hij nog een keer wilde sportvissen met een echte visser. Nou, dat kon bij Musket Cove. Maandag was alles vol, maar dinsdag was geen probleem.

Aangekomen bij de steiger, bleek hij de enige te zijn. Niet zo gezellig dus, maar wel een goede manier om nog wat trucjes te leren. Ik zwaaide hem uit en ging lekker wandelen.

Dat kan daar zo goed. Terug aan boord maakte ik een lekkere pan groentesoep, want daar zou Jakob wel zin in hebben als hij terug    kwam (wat ben ik toch een lief huisvrouwtje geworden…).

Ik haalde hem op, en jawel, ze hadden 1 vis gevangen. Een barracuda en die kon je niet eten. Wat een pech. Gelukkig had ik soep! Er kwam eigenlijk geen spectaculair verhaal uit Jakob, dus het was toch niet helemaal wat hij er van verwacht had. Nou ja, vis kan je overal kopen :-)!

En… ’s avonds waren we uitgenodigd op de Obiwan, een Italiaanse boot, die we in Vuda Marina hadden ontmoet. Giovanni had beloofd om spaghetti voor ons te koken. Nou, dat was toch leuk.

We mochten de hele boot zien (ze kregen de volgende dag gasten, dus alles was opgeruimd) en kregen na een toastje met echte gorgonzola, een heerlijke bak spaghetti, waar ik niet veel bijzondere dingen in kon ontdekken. Maar het smaakte super. Als dessert nog ananas, chocolade en rum, dus het was een echte verwen avond.

Het weer voor de komende dagen zag er eigenlijk wel goed uit om te vertrekken richting Savusavu. En eigenlijk hadden we het wel weer gezien bij Musket Cove. We namen afscheid van Jaklien en Tony (natuurlijk met een biertje) en ruimden de boot op, zodat we woensdag konden vertrekken.

Dat was nog even werken op woensdagmorgen, want we gingen betalen, douchen en boodschappen doen. Daarna de motor en de dinghy aan boord hijsen, de zeilen klaar maken en toen konden we weg. Het was 9.15, dus dat hadden we goed gedaan.

De tocht naar Saweni Bay was maar 20 nM en legden we deels zeilend, deels motorend af. We kwamen aan in een hele mooie baai, waar maar 3 boten lagen.

We besteedden de middag op het voordek aan lezen en thee (?) drinken, tot de zon weer prachtig onderging. Dat was een goeie eerste dag.