Maandag 3 juni 2019

Het  bijkletsen met Acapella op donderdagavond was heel erg gezellig. En dan is het toch net of je elkaar pas nog gezien hebt. Alles gaat prima met hen en de overtocht ging eigenlijk heel goed. Alleen de 8 dagen op Minerva Reef waren wel onprettig, want de boot lag niet stil en je kon nergens naar toe. Maar goed, ze zijn weer hier en helemaal happy.

Vrijdag was Jakob druk met klusjes, dus ging ik lekker alleen naar de wal om boodschappen te doen. Het was gezellig druk in het stadje, want de bewoners uit de omliggende dorpen en eilanden kwamen inkopen doen. Er hangt dan zo’n relaxte gezellige sfeer.

We zouden met Acapella uit eten gaan en  wat drinken in de bar. Intussen kwamen daar de bemanningen van de boten die waren aangekomen ons versterken. Het gezelschap groeide gestaag. Alle Minerva Reef liggers, die intussen waren aangekomen, moesten dat vieren en wij mochten meedoen. Dat was zo leuk! En dan blijk je toch meer mensen te kennen dan je denkt. Al die stemmen van de SSB radio zijn dan ineens mensen geworden!

Vrijdag was ik druk met koken en wecken, want we gaan straks naar plekken, waar niks te koop is. Het was een warm klusje, maar uiteindelijk had ik potjes met vlees en met pompoensoep en ook een pan gehaktballen. We bleven deze avond, na een biertje aan de wal, aan boord eten. Ik had bloemkool kunnen kopen en met die gehaktballen hadden we echt een Hollandse avond.

Zaterdag ging ik met Ellen naar de kapper en we gingen de Spa bespreken. De dokter, die daar de baas is, maakte weer tijd voor ons om de afspraak te maken voor het thermische bad en een massage. Hij vult het bad en zijn assistente doet de massage, daarom kan het alleen maar tijdens de lunchpauze. We kunnen dinsdag om 12 uur terecht. Dat wordt vast weer heel lekker!

Op naar de kapper. Onderweg zagen we Jonas liggen.

Vorige keer waren we geknipt door een hele bijzondere mannelijke kapper, die er eigenlijk niet veel van bakte, dus we waren benieuwd. Er was nu een vrouw in de zaak, die druk bezig was om Fiji haar glad te maken en van highlights te voorzien. Dat is echt niet makkelijk, maar het resultaat zag er goed uit. Nadat er nog 2 zeilers tussendoor piepten, waren wij aan de beurt. Er werden helemaal geen haren weg geveegd of iets schoongemaakt. Het was gewoon doorstappen! Maar het resultaat was goed. Bij Ellen niet te kort en bij mij wel redelijk kort. En dat voor 25 FJD.

’s  Middags zou er muziek gemaakt worden bij de zeilersbar door Martin en Jeff, dus we gingen daar eens kijken. Ik moest nog even uien kopen en toen ik terugkwam was Jakob weg. Hij had helemaal de kriebels gekregen en ging zijn accordeon en zijn Ierse muziek halen.

Hij had kopiëen van de muziek voor de gitaar en de basgitaar en dat klonkt zo goed. Het leek net of Jakob veel geoefend had, maar het laatste half jaar heeft hij nauwelijks een toets aangeraakt. Eva van de Atla houdt van zingen, dus ze voegde zich bij het groepje en ze hadden het naar hun zin. Intussen waren alle Zweden gekomen (Bla Elanor, Loupan en Atla en het werdt een gezellig happy hour. We aten in het restaurant nog heerlijke vis en er was weer een mooie dag ten einde.

En toen was het zondag. We zouden naar de kerk hier vlakbij gaan. Dat was een Anglicaanse kerk met de dienst in het Engels.

Het begon om 9 uur, maar om tien over negen kwam de voorganger zeggen dat het wat later zou worden. De bisschop zou komen en die was een beetje verlaat. En na een kwartier kwam de bisschop inderdaad. Een hele knappe man met een zwarte sulu, een paars overhemd met wit dingetje en een zwart colbertje aan. Wow, dat was niet verkeerd.

De dienst begon en we werden welkom geheten. Het was familiedienst en dus extra druk. De preek werd door de bisschop gedaan en dat was een mooi verhaal over positiviteit en liefde. Bij het begin van de communie, mochten de kinderen naar voren komen en ze kregen allemaal apart de zegen van de bisschop. Dat was heel bijzonder en ontroerend.  En tijdens de communie kregen de kinderen ook een ouweltje.

Bij het slotwoord van de dienst, vroeg de voorganger of de mensen die voor het eerst hier waren, even wat wilden vertellen. Daarmee bedoelde hij ons dus. Ik vertelde dat we uit Nederland kwamen en al 4 jaar onderweg waren en het zo heerlijk vonden in Fiji. Nou, dat was goed natuurlijk.

De bisschop had al steeds foto’s zitten maken met zijn iPhone (jaja, ze lopen hier echt niet achter) en nam ons er natuurlijk ook op. We werden uitgenodigd om mee te lunchen, maar na twee uur kerk, vonden we het wel weer genoeg. We hadden ook niks meegebracht en dat voelt dan wat ongemakkelijk. Een volgende keer misschien.

Er lag nog flink wat vlees op mij te wachten in de boot, dat moest worden omgetoverd tot iets lekkers in weckpotten. Dus na de koffie werd er weer gekookt. Deze keer groentesoep met ballen, Meat Massala en gemarineerde kip. Aan het eind van de middag was alles weer klaar en intussen staat het in de kast te wachten tot we er aan toe zijn.

En ’s avonds was er barbecue bij de jachtclub. Dat hadden we vorig jaar ook al eens meegemaakt en dat was toen prima. Nu was het zeker zo goed. Er was life music en de kok maakte voor ons een bord met een hamburgertje, gemarineerde kippenpoten, een worstje, wat sla en wat cassave frietjes. Nounou, dat was toch lekker. We zaten een aan lange tafel met Zweden en Engelsen.

Het was heel gezellig, maar een gesprek voeren met muziek er bij is toch wel een uitdaging. Tevreden keerden we terug naar Jonas, die toch altijd maar weer braaf ligt te wachten tot we terug zijn.

Ons plan is om naar Fulaga te zeilen, maar de wind komt steeds uit de verkeerde hoek (zuidoost), dus dat is lastig. We kunnen hier blijven tot er een weergat komt, maar we kunnen ook ons plan aanpassen. En ik denk dat het dat laatste wordt. We gaan het zien!