Woensdag 15 juli 2020
En dan zo maar ineens is de kring weer rond. Na 5 jaar en een maand ligt Jonas weer aan de buitensteiger van onze thuishaven; Jachthaven Waterland. Wat is het snel gegaan en wat hebben we veel gezien en meegemaakt. Iemand maakte laatst de opmerking dat wij toch altijd veel geluk hebben en dat alles bij ons van een leien dakje gaat. Gelukkig is en was dat ook meestal zo, maar de echt minder leuke dingen schrijf je niet op. Daar wordt echt niemand blij van. Zowel Jakob als ik zijn van het positieve soort en dan word je leven al gauw leuk!
De oversteek van Engeland naar Nederland begon niet op woensdag (zoals vermeld in het vorige blog), maar op vrijdag. Er kwam onverwacht nog heel lelijk weer aan en wij gaan voor leuk zeilen, dus we wachtten tot vrijdag en vertrokken om half 9 uit Southampton.
De weersverwachting gaf aan dat we weinig tot nauwelijks wind zouden hebben, maar de zon zou wel lekker schijnen.
Het eerste stuk over de rivier naar de Solent was leuk, maar je moest wel opletten, want Southampton is een commerciële haven, dus veel grote schepen. We hadden alle zeilen op, maar de wind kwam pal van achter, dus dat was niet zo’n succes. Eenmaal op de Solent was de windhoek beter en we stopten de motor. Dat werd lekker zeilen en de Hydrovane stuurde de boot. Na een kleine 2 uur was de wind op en ging de motor weer bij. En toen kwam het eerste dingetje. De gebruiksaccu laadde niet bij. Lastig, want alle navigatie apparatuur is daar op aangesloten. We zetten alles uit, maar waren er niet gerust op om zo het Kanaal over te steken.
We voeren door naar Eastborne en kwamen daar om 10 uur ’s avonds aan. Het werd net donker. De havenmeester vertelde dat we de eerste Nederlanders waren. Het bleek dat de haven voor de eerste dag open was (10 juli) en dat haal je niet zo makkelijk vanuit NL. We vertelden dat we de volgende dag naar Boulogne wilden varen. Hmm zei hij, volgens mij moet je daar nog 14 dagen in quarantaine als je naar binnen wilt. We namen de gok maar en vertrokken om 7 uur ’s morgens richting Frankrijk.
Jakob had de losse acculader vanaf de walstroom direct op de accu aangesloten. En dat bleek te helpen. De hele dag hield de accu het uit. Tja en toen, na een uur of 3, gaf de stuurautomaat het op. Er was geen wind, dus de hydrovane konden we niet gebruiken.
Dat werd met de hand sturen, om de beurt een uur. En dat was eigenlijk erg leuk. De dag vliegt dan om.
De Engelse zuidkust is ook heel erg mooi om naar te kijken, met Beachy Head als markant punt. We hadden heerlijk weer en rond 5 uur kwamen we in Boulogne aan. Ik had intussen gebeld met de havenmeester en die zei dat er plek genoeg was. Geen vraag over waar we vandaan kwamen… In de haven was het best vol. Veel Nederlanders en Belgen op weg naar het zuiden. Maar we vonden nog een plekje tussen twee schepen in. Het was zaterdag en heel druk op het strand en in de stad. Geen enkel signaal van afstand houden of zo.
Nadat we het schip hadden opgeruimd gingen we naar de wal om bier en Confit de Canard te kopen. Vijf jaar geleden kochten we daar 10 grote blikken, die we tijdens de reis met veel genoegen hebben opgesmuld en gedeeld met andere zeilers. Nu was er niet zo veel meer in de winkel, dus we kochten de laatste 2 grote en 3 kleine blikken. Op de terugweg kwamen langs een kleine brasserie en wilden daar eten. Het was nog niet druk en we konden buiten zitten. Heerlijk. Binnen was alles met mondkapjes en dat eet niet zo makkelijk. Het smaakte ons geweldig. Die Frans keuken is toch wel heel bijzonder. Op weg naar de boot zagen we de andere terrassen dichter bij het centrum. Die waren meer dan vol, dus wij hadden een goeie keus gemaakt.
De volgend morgen om 7 uur vertrokken we naar Nieuwpoort, nadat ik eerst bij de bakker verse croissantjes en stokbrood had gekocht voor onderweg. Vive la France! Het werd weer de hele dag met de hand sturen. De accu hield het goed gelukkig. Intussen had Jakob uitgevonden wat het probleem met de stuurautomaat was. Er was een relais gesneuveld. Nadat we in de haven van de Koninklijke Luchtmacht in Nieuwpoort een mooi plekje hadden gevonden, werd als eerste dat relais vervangen en leek de stuurautomaat weer als vanouds te werken. We voelden ons weer helemaal cruisers onderweg, want al die kleine probleempjes horen zo bij dit leven. En hoe erg is dat nou. Je krijgt er zoveel voor terug!
Nu durfden we het wel aan om een nacht door te varen. Dus we gingen niet vroeg naar bed, maar genoten van de zonsondergang en sliepen lekker uit.
Om 10 uur gooiden we los op weg naar Monnickendam, een tocht van ongeveer 30 uur. Het ging voorspoedig, maar het landschap werd steeds saaier. Rond 10 uur ’s avonds staken we de Maasmond over. We riepen op kanaal 3 naar de sector post, maar die lieten niks van zich horen. Dan denk je dat de marifoon stuk is. Gelukkig hebben we een tweede marifoon, maar het bleef stil. Tenslotte, toen we bijna in de geul waren, kwam er een relay van een ander schip, die meldde dat hij achter ons langs zou gaan. Beetje stom van de sectorpost en heel lief van het andere schip.
Nu gingen we om de beurt een poosje slapen, maar dat lukte niet erg. Het was niet druk op het water, maar we waren wel verbaasd over de grote velden met geankerde grote schepen bij Scheveningen en IJmuiden. Allemaal niks te doen?? Rond 4 uur waren binnen de pieren van IJmuiden en besloten even een paar uur te gaan slapen in de jachthaven. Dat was heerlijk. Jakob had de wekker op 8 uur gezet en niet lang daarnaar voeren we naar de sluis. Eenmaal binnen de sluis hadden we toch wel even een brok in de keel. We waren weer terug met de boot in Nederland.
Intussen was het gaan miezeren. Zo’n akelig regentje, waar je niet vrolijk van wordt. Het Noordzee kanaal is eigenlijk ook erg saai. We tankten vlak voor de Oranjesluizen en konden direct met de schutting mee. De Schellingwouderbrug ging net dicht, maar na 20 minuten konden we daar ook doorheen.
Langs Durgerdam voeren we het Markermeer op en kwamen via het Paard van Marken om 4 uur in Monnickendam aan. Het was nog steeds heel druilerig weer. Ik was blij dat ik de boot niet had gepavoiseerd met alle vlaggetjes van landen waar we geweest zijn. Dat hoort eigenlijk, maar niemand wist wanneer we aan zouden komen, dus we hadden toch geen publiek. Het was net zulk weer als toen we vertrokken en dat is natuurlijk best grappig.
Op het havenkantoor werden we heel leuk ontvangen en hadden een gezellig praatje. Er is best van alles veranderd hier en we werden geïnformeerd over de nieuwe restaurantjes waar we lekker kunnen eten. En daar zijn we gister gelijk mee begonnen. Vanavond aten wij in het vernieuwde restaurant op de haven, Joon. En dat was toch lekker!
En nu moet ik een slot bedenken van al deze verhalen over onze fantastische zeiltocht van de afgelopen 5 jaar over de wereldzeeën. Gister tijdens de aankomst-champagne hebben we even terug zitten blikken. Het is te veel om op te noemen. We hebben zoveel mooie plekken gezien en zulke mooie mensen ontmoet.
Ook hebben we veel geleerd. We weten nu, dat als je iets graag wilt, je altijd de eerste stap moet zetten, de rest komt vanzelf. Ook weten we nu dat je je niet druk moet maken om allerlei onbelangrijke dingen. Waar het om gaat is de kwaliteit van leven en dat heeft niks te maken met materieel bezit of je interessante vriendenkring of je plek in de pikorde. Op sommige van de eilanden waar we kwamen hadden de mensen niks, maar ze deelden dat wel met je. Je moest echt mee eten. En de liefde voor hun land was heel sterk op de eilanden in de Stille Zuidzee en ook in Australië. Er wordt goed voor gezorgd, alles wordt netjes onderhouden en het gras wordt bijna dagelijks gemaaid.
Samenvattend kan ik zeggen dat deze reis ons tot een beetje andere mensen heeft gemaakt. De stress is er uit en het genieten van de natuur is er voor terug.
Zo, nu is het genoeg! Dit was het laatste blog. Ik schreef ze hoofdzakelijk voor onszelf, zodat we straks als we echt oud zijn, alles nog eens kunnen nalezen. Maar het blijkt dat we er andere mensen ook een plezier mee gedaan hebben en dat is fijn.
En dan nog een dankwoord voor Mike Huntington. Hij heeft 5 jaar lang al deze verhalen overgezet in Word en heeft er per jaar een bestand van gemaakt. Inge (mijn dochter) heeft die bestanden laten drukken, zodat er straks in de boekenkast een hele rij waardevolle boeken op ons staan te wachten. Wat een rijkdom!
Dag lieve lezers, het ga jullie goed! Een warme groet van twee enthousiaste oceaanzeilers!
Een opgewekt einde van een fantastische, leuk beschreven, avontuurlijke wereldreis. Inderdaad getuigde de toon van de verslagen van een onbegrensde positiviteit. Een eigenschap van onschatbare waarde.
Ik ga de updates missen maar hoop nog een keer jullie zeilweg te kruisen.
Het ga jullie goed.
Veel liefs van Wilma
Beste Hanny en Jacob,
Ergens halverwege jullie reis kwam ik bij toeval al googelend op jullie blog terecht.
Als zeilenthousiast abonneerde ik mij erop.
Whow al die tijd heb ik geweldig genoten van jullie mooie avonturen, de boeiend geschreven verhalen, de leuke foto’s.
Ik leerde jullie als het ware digitaal wat kennen, en dat was zó leuk!!
En nu, nu varen jullie door de Hollandse miezerregen de thuishaven weer binnen.
Super fijn dat jullie er dan weer heelhuids zijn aangekomen.
Ik voelde mij al die tijd niet geroepen om echt te reageren, haha het voelde een beetje als gluren bij de avontuurlijke buren.
Maar nu aan het eind van jullie reis kan ik het niet laten.
Enorm bedankt voor het jarenlang delen van jullie gedachtes, woorden en avonturen.
Ik ga ze echt missen! Vind jullie mooie en bijzondere mensen.
Hartelijke en warme zeilgroet
Henk
Dear Hanny en Jakob, veilig in de haven in Nederland – toch een gek idee. Ik heb genoten van al je verhalen en verheug me om die mooie boeken te kunnen inkijken. Châpeau hoe jullie dit hebben gedaan.
Victoria
Welkom terug, en hartelijk bedankt voor de mooie verhalen, zo hebben wijnrood een beetje meegenoten.
Liefs van twee andere zeilers, die motormuizen zijn geworden, maar steeds toch naar zeilboten blijven kijken.
Groeten uit Muiderzand!
Welkom terug, en hartelijk bedankt voor de mooie verhalen, zo hebben wij ook een beetje meegenoten.
Liefs van twee andere zeilers, die motormuizen zijn geworden, maar steeds toch naar zeilboten blijven kijken.
Groeten uit Muiderzand!
Prachtige finish!
Het was bijzonder om als echte landrotten langs de zijlijn te staan en jullie avonturen te lezen.
The same to you: het ga jullie goed!
Joop en Marijke
We hebben zo genoten van jullie verhalen, heel veel dank daarvoor!
Tot binnenkort, Trees
Fantastisch gedaan samen; complimenten! Fijn dat jullie heelhuids terug zijn. Geniet ook daarvan zou ik zeggen. Heb het goed samen verder: te land, ter zee of in de lucht.
We zien elkaar vast weer eens in ’s Graveland of Zeeland bij de kinderen.
Hartelijke groet
Jan en Marijke
Ik ga jullie verhalen echt missen.
Hoop dat er nieuwe verhalen komen van de tocht naar en vanuit de Med. En heel misschien komen we jullie dan wel tegen in Griekenland waar wij regelmatig varen.
Dank jullie voor alle positiviteit en het nog meer aanwakkeren van onze zeil dromen.
Dat jullie je draai snel weer mogen vinden. Stay safe and healthy.
Liefs Karin
(Onbekende)
En zo kwam er een eind aan 5 jaar over de wereld zeilen.
Heel veel gezien, genoten en ervaren, veel kennissen opgedaan over de hele wereld.
En nu nagenieten, relaxed leven en op naar de 80! Bij ons heeft Vocalis de eerste repetitie gehouden met alle leden, die wilden. En meteen de laatste, want vakantie, dus een gezellige borrel. We zongen, na 4 mnd. “The Lord bless you and keep you”. De vakantie kan beginnen! Wij passen in Rockanje sur mer op de hond, en onze zoon gaat naar Bretagne. Kunnen we lekker met de hond wandelen in de duinen. En gaan een weekend naar het huis van een boswachter in Kootwijk. Lekker stil.
We hopen jullie weer eens te zien. Dank dat ik mee mocht genieten van jullie prachtige reis! Het ga jullie goed. Kalm ân! En blijf vooral lekker zeilen zolang het kan!
Beste Hanny en Jacob
Geweldige wat jullie hebben onder nomen.
Wat een prachtig tijd zo veel gezien.
Het wordt afkicken.
Heb met heel veel plezier jullie gevolgd
Veel gezondheid en geluk samen.
Zie jullie misschien nog weleens in de Spiegelkerk.
Groet Marja
Jakob en Hanny, onze complimenten met het volbrengen van jullie bijzondere reis! Nu zonder problemen een beetje afkicken natuurlijk, maar ook dat zal vast goed komen. Alle goeds voor de komende tijd!
Christine & Renger