La Coruna, zaterdag, 21 oktober 2023

Het was een pittig weekje wat het weer betreft. We zijn dat echt niet meer gewend. Tussen de buien door valt er toch van alles te doen en we hebben ons goed vermaakt.

Ik ben nodig aan een nieuw regenjack toe nu we nogal wat regen over ons heen krijgen. Het Helly Hansen jack dat ik nu heb is iets te vaak gewassen, denk ik. Het is zo lek als een mandje en de tussenvoering hangt als kleine balletjes onderin. Jakob ontdekt dat er een Decathlon in de buurt is. Prima om te gaan shoppen op zo’n trieste maandag. We vinden uit waar de bushalte is en met een stuk pizza in de hand wachten we op lijn 11. Het brood was op, vandaar dat eten op straat. Niet echt ons ding, maar nood breekt wet.

Voor 1 euro 30 zitten we drie kwartier op de bejaardenplek in de bus, die ons naar een buitengebied brengt met heel veel grote winkels. We zien Ikea, Mediamarkt, Leroy Merlin en ook een hele grote Lidl. Te veel om allemaal op een middag te bezoeken.

Bij Decathlon vind ik een leuk jack en bij de Ikea kopen we nieuwe kussens en een elektrische kookplaat. Door onze gesprekken met andere vertrekkers, blijkt dit een onmisbaar apparaat te zijn. Hiermee wordt het gasverbruik teruggedrongen (milieubewust??). 

De grote hardware store van Leroy Merlin kunnen we niet zomaar voorbijlopen. Jakob geniet van wat er allemaal te koop is en komt met twee Stanley dozen voor al zijn schroefjes en moertjes bij de kassa. Dat valt mee dus. Tevreden stappen we in de bus terug.

Vorige week zagen we aan boord van sy Langa, een koperen olielamp, die prachtig opgepoetst was. Wouter vertelde dat dit heel goed gaat met fijn schuurpapier. Met de lamp binnen het aandachtsveld van Jakob, wordt het een project. De olielamp was een poosje geleden al provisorisch ‘elektrisch’ gemaakt, maar nu wordt dat professioneel aangepakt. De slimme draaddoorvoeren door de lamp zorgen ervoor dat het snoer niet meer te zien is. Een proefstuk wordt met schuurpapier behandeld en dan ineens is de dag om. Heerlijk om zo zonder enige tijdsdruk aan iets leuk te werken.

Ik doe de was en dat duurt eindeloos. De machine stopt halverwege en het drogen gaat ook in vier bedrijven. Maar, aan het eind van de dag zitten we allebei tevreden aan ons drankje bij Bo& Go. Ze kennen ons daar al een beetje.

De AIM heeft ons woensdag op de koffie gevraagd. Gezellig om op een andere boot te zijn. Ze wonen al meer dan twee jaar aan boord en zijn helemaal gesetteld. Mijn oog valt op een Airfryer. ‘Is dat echt handig?’ vraag ik aan Silke, want het is best een groot ding en je moet er plek voor hebben. ‘Wacht maar,’ zegt ze, ‘straks krijg je zelfgemaakte brownies uit dat ding’. Ze smaken heerlijk. Eigenlijk zijn we aan een nieuwe broodbakmachine toe, maar dit ding kan heel veel meer.

Intussen heeft Brend allerlei kaartjes met aantekeningen voor ons verzameld, zodat we ons kunnen voorbereiden op onze tocht naar het noorden via het Caledonische kanaal, die zij in omgekeerde richting hebben gemaakt. Heel handig! En dankbaar nemen we alle tips en documenten mee terug naar onze boot.

‘s Middags regent het flink en de wind begint aan te trekken. We zijn druk in de weer om de lijnen zodanig te leggen, dat de boot redelijk stabiel ligt, maar dat blijkt een enorme uitdaging te zijn. Behalve de ‘wash’ van de pilotboot staat er ook een flinke swell en we maken rondjes op onze plek aan de steiger.

We hebben alle stootwillen tussen de boot en de steiger gehangen. Twee stalen veren en een rubber veer zijn met de lijnen verbonden en we hebben drie lijnen naar achter gezet om Jonas bij de kant weg te houden. Het blijft een gekraak en gepiep, maar het is niet anders. Het onrustige weer zorgt wel voor een mooie regenboog.

Alweer hebben we een uitnodiging. Donderdag gaan we koffiedrinken aan boord van de Stern, met Lars en Kirsten. Alweer hebben we veel te praten. Jakob vertelt over onze reis die achter ons ligt. Lars en Kirsten hebben tijd genoeg om naar Suriname en de Carieb te gaan en misschien nog iets verder. We hebben alweer een heerlijke ochtend.

Terug aan boord besluiten we om naar de Lidl te gaan om wat boodschappen te doen. En wie weet verkopen ze ook een Airfryer….

Met bus 4 zijn we in een half uur bij een Lidl, niet zo’n grote, maar groot genoeg om een mooie Airfryer in de aanbieding te hebben. Tevreden neemt Jakob dat grote ding op schoot in de bus. We willen hem graag zo snel mogelijk uitproberen.

Maar dat zal nog even moeten wachten. Wij zijn uitgenodigd om bij Alison en Sean van de Oyster 53 te komen eten. Om 7 uur stappen we tussen twee buien door bij hen aan boord. Wat een schip! Groot, mooi, en nog niet helemaal opgeruimd. Het eten is verrukkelijk. Een Noorse solozeiler van een 55-voeter is ook gevraagd. We kletsen wat af. Wij simpele Hollanders zitten aan tafel bij het grote geld. En het voelt heel goed.

Als toetje kookt Alison custard, Jakobs lievelingspudding. Als niemand het laatste restje meer wil, bied ik me aan op om het op te eten. Voldaan van het eten en de gezelligheid gaan we terug naar Jonas, die twee boten verderop ligt.

En dan wordt het nacht. De aangekondigde storm trekt over ons heen. Jonas steigert als een paard in zijn box. Alles piept en kraakt en ik slaap niet veel. Als het licht wordt ga ik uit bed en naar buiten om te kijken hoe erg het is. Ik zie dat we met de achterkant bijna de wal raken bij een grote zwiep. 

Ik roep keihard naar Jakob dat hij naar buiten moet komen en samen doen we ons best om de boot wat beter neer te leggen. Geen kleinigheid bij die wind. Nu liggen we aan een stuk of tien lijnen vast, verdeeld over drie hoeken en een zijkant.

Vrijdag neemt de wind een heel klein beetje af. We kunnen niet buiten klussen vanwege de regenbuien. Ik ga maar eens een cake bakken in de Airfryer. Ik volg alle instructies en inderdaad, na driekwartier komt er een mooi lichtbruin gekleurd taartje uit dat rare ding.
Hij doet het goed, maar ik vind hem foeilelijk. Zijn standplaats wordt de oude plek van de broodbakmachine. Ver weg onder de kaartentafel, want dan zie je hem niet echt. De cake smaakt perfect. De stukjes appel bovenop geven er net die frisse smaak aan.

En dan gaan we uit. Naar het Paleis van de Opera, zoals het heet. Ik heb eerder deze week via internet kaartjes gekocht voor een concert met een violiste en een orkest onder leiding van een vast wel bekende dirigent.

We nemen een taxi, want het is een half uur lopen en we willen niet verregend aankomen.

Ik zoek in de kast of we nog een beetje nette kleren hebben en dat is eigenlijk niet zo. De netste doen we aan. De concertzaal in het operagebouw is prachtig. Al snel loopt het vol en precies om 8 uur begint de violiste te spelen.

Ik heb nog nooit zoiets moois en knaps gehoord en gezien. Ze speelt alles uit haar hoofd en het is een lang en vurig stuk muziek. Ze krijgt zoveel applaus, dat ze nog een toegift doet. Een wals, zoals ze zegt, waarbij ze twee stemmen tegelijk uit de viool laat komen. Prachtig en ontroerend.

De twee stukken van Bartok daarna zijn geweldig om naar te kijken. Wat een dynamiek. De dirigent beweegt als een gymnast op zijn podium en het orkest lijkt met touwtjes aan zijn handen te zitten. Formidabel. Ook hij krijg veel applaus. Wat een klasse.

We lopen terug naar huis want het is droog. De stad is vol mensen, zo gezellig. Vlak bij de haven begint het weer te regenen en zijn we  toch nog nat geworden. Maar daarna, als we aan de koffie met appelcake zitten, zijn we zo tevreden over deze toch weer bijzondere dag.

Het ergste slechte weer is voorbij. De zon schijnt en het regent nauwelijks. Ik loop naar het strand aan de buitenkant van de stad om naar de zee te kijken. Die is nog flink onrustig, maar heel mooi.

We doen weer wat klusjes en lunchen in de oude stad bij Taberna de Chipiron. Een adresje dat we van andere zeilers hebben gekregen. Het is een klein familierestaurant.

De moeder staat in de keuken. Ze doet er van alles. Ze maakt het eten klaar, doet de afwas en geeft een klap op een deksel als het gerecht niet snel genoeg wordt opgehaald door haar dochter. We eten kleine biefstukjes met aardappels en een gemengde salade. Fantastisch. Daar gaan we zeker nog eens terug.

   Nu zitten we samen in onze stoelen naast de kachel. De lijnen kraken, Jonas wiebelt en wij zijn tevreden over weer zo’n mooie dag. En de stad? Die vinden we heerlijk. Het is hier gezellig en er is van alles te doen. Er zijn altijd mensen op straat, ook als het regent en dat geeft sfeer. Koffiedrinken op een terrasje hoort bij de vaste gewoontes van de mensen hier. En als het wat kouder is, houd je gewoon je jas aan!