Vrijdag 28 augustus 2020
Niet dat we al zo ver van huis zijn, maar we hebben de jachthaven in Monnickendam, na ongeveer 6 weken klussen en laten klussen, verlaten. De laatste reparaties aan de motor werden donderdagmorgen afgerond, terwijl ik de auto van Iwona terugbracht naar ’s Graveland. Na heel veel dagen ongezellig weer, scheen donderdag de zon af en toe. Dat was heel stimulerend!
De afgelopen week waren we allebei toch best wel een beetje kribbig en teleurgesteld dat het zo tegenzat. Voor mij hielp het erg om een dagje naar Inge te gaan en even in een andere wereld rond te lopen. Heel optimistisch kocht ik nieuwe korte broeken voor Jakob, want we willen naar warmere streken toch? Jakob bleef alsmaar aan boord om de monteurs te assisteren of gewoon te kijken wat er allemaal gesleuteld werd.
Gistermiddag tegen 5 uur was Jonas vaarklaar en vertrokken we richting Durgerdam (net als 5 jaar geleden).
We brachten bij vertrek een toost uit op de fijne tijd in Nederland die we hadden gehad en op de avonturen in Zuid Europa, die weer voor ons liggen. Het was heerlijk rustig op het water en er was een beetje wind uit het westen. Er kwam nog een prachtig schip langs, waar in Monnickendam een hele kade voor was vrij gemaakt.
Durgerdam lag op ons te wachten en rond 8 uur maakten we vast aan de gastensteiger. De havenmeester was er nog, dus konden we ook nog betalen. Wat heerlijk om weer een vertrouwd gevoel te hebben op de boot. Dat is toch de manier van leven, die we de laatste jaren hebben geleefd.
Onderweg had ik een lekker prutje (wokgroente met kip en een boemboe erdoor) gekookt met rijst erbij zodat er, zodra we aangelegd hadden, direct gegeten kon worden.
Vanmorgen maakte we een wandeling door het dorp. Het bleek dat Jakob eigenlijk nog nooit echt goed rondgekeken had hier, dus dat was voor hem een mooie verrassing. De zon scheen en het voelde al echt als vakantie.
Er staan heel mooi gerenoveerde huisjes, die ook heel smaakvol zijn ingericht. En zo als in Holland gewoonte is, mag je gewoon binnen kijken.
Het blijkt dat Amsterdam een stuk dichter bijgekomen is. Dat was 5 jaar geleden nog best anders. Nu zie je IJburg eigenlijk vlakbij liggen. Niet dat het stoort, maar het moet niet erger worden.
De speciale V-snaren voor de motor, die bij ons vertrek nog niet binnen waren, moesten nog worden opgehaald. Ik vond uit dat je met een belbus naar het Metrostation Noord kan gaan en dan verder met de bus naar Monnickendam. Het neemt nogal wat tijd, maar om 5 uur was ik terug met de juiste V-snaren. Nu hebben we echt alles aan boord (denk ik) en kunnen we plannen maken voor het vervolg van de reis.
De Staande Mast route wordt het toch maar niet, want vanaf maandag is het weer goed toeven op zee en dat schiet wat meer op. Komend weekend is er nog flink wat wind en regen, dus we motoren morgen rustig aan naar IJmuiden en wachten daar tot het maandag wordt. Dan komt de wind uit het noorden en is niet meer zo hard.
Jakob is nog wat onzeker over het functioneren van Jonas, maar ik heb er alle vertrouwen in. Ineens blijkt van alles het namelijk weer goed te doen. De koelkast bijvoorbeeld, begon 2 weken geleden kuren te vertonen. Dus kochten we alvast een nieuwe als reserve. En sindsdien doet de koelkast het heel goed.
Hetzelfde gebeurde met de Dickinson kachel. Jakob heeft daar 3 dagen mee gestoeid en hij wou maar niet goed branden. Gister kocht ik op de valreep nog een elektrisch kacheltje, en.. vandaag brandt de Dickinson weer als vanouds. Mooi toch?
Intussen zijn er weer allerlei gebieden in Europa naar Corona code rood of oranje gegaan en is er weer quarantaine plicht zo hier en daar. We gaan er met frisse moed op af. We nemen alle nodige maatregelen en kunnen prima op onze boot overleven. We zijn benieuwd hoe de komende maand er uit gaat zien.
Iedereen hartelijk bedankt voor alle gezelligheid en support tijdens de afgelopen weken. Dat heeft ons goed gedaan. Wanneer we weer naar Nederland vliegen weten we nog niet, maar we gaan nu niet zo ver weg, dus indien nodig zijn we zo weer terug.