Zaterdag 9 augustus 2025
Wat een geluk dat we op dit mooie eilandje terecht gekomen zijn. Het is er heel bijzonder. Dat 
begint al met de haven. De havenmeester is Lotte, en ze dirigeert iedereen op een plek, zodat er heel veel boten kunnen afmeren. Dan het sanitair. Dat zijn allemaal aparte hokjes voor douche of toilet en zijn brandschoon. Bij de dames staan er geurstokjes en bloemetjes.
Op de kade staan picknick banken of ronde tafeltjes met rieten stoelen. Zo verzorgd. De beschutting van de haven is ook veel beter dan we verwacht hadden. De muur van de golfbreker houdt veel wind en zeker water tegen.
Op zondag beginnen we met een wandeling naar de vuurtoren en de Engelse begraafplaats. Leuke paadjes wisselen elkaar of met grote stenen. En overal staan bankjes. De zon schijnt uitbundig en op het eiland zelf merk je weinig van de wind. 
Nog even lijkt het erop dat we maandag naar Simrishamn op het vasteland gaan, maar we besluiten dat niet te doen. Dan lig je daar nog vier dagen verwaaid en we kennen die omgeving al. Hier op Hanö zijn we nog lang niet uitgekeken.
Maandag kiezen we voor de wandeling om het eiland heen. Oei, dat is niet zo’n mooi plat paadje als naar de vuurtoren. Dit is een keienpad en dat vindt mijn heup niet zo lekker. Er staan ook geen bankjes om dat been even rust te gunnen. Maar het is zo bijzonder hier met de 
stenen en de doorkijkjes op zee, dat de kiezen op elkaar gaan en we stappen lekker door. Wat een afwisselend landschap. Na het keienpad komen de grote steenpartijen. Wat een bijzonder natuur. We genieten met volle teugen en zijn blij dat we hier nog een paar dagen blijven.
In de avond begint het te waaien. Steeds harder tot windkracht zeven. Alle stootwillen hangen tussen de buurboot en de onze, om schade te voorkomen. Ik heb lijnen om de zeilhuiken van beide zeilen gebonden tegen het klapperen en verder alle losse dingen van het dek verwijderd.
Om 2 uur ‘s nachts gaat de wind echt los. Er begint een lijn te klapperen. Ik lig een poosje te luisteren. Het regent intussen ook verschrikkelijk. Voorzichtig steek ik mijn hoofd om het deurtje van de kajuit, maar doe het gauw weer dicht.
Een uur later is de regen gestopt, maar de wind laat de lijn extra hard klapperen. In m’n onderbroek ga ik nu toch naar buiten. Niemand die me ziet. Ik trek de lijn stevig aan, zet ‘m vast en ga weer snel naar binnen. Mijn bed in en oordoppen in m’n oren. Nu kan ik nog lekker een poos slapen.
De volgende ochtend is de wind iets minder en het is droog. De zon schijnt uitbundig. Na een verlaat ontbijt gaan we toch maar weer lekker wandelen. Jakob helpt eerst de buurman, die tegen de autobanden aan de kade ligt, om onze planken als wrijfhout aan te brengen. Nu verdwijnen zijn stootwillen niet meer in de gaten van de autobanden. Onze Jonas ligt lekker tegen de grote buurboot aan. Wij hebben het makkelijk.
De haven is gister leeggelopen. De meeste boten hadden vast haast of ze moesten weer aan het werk en vertrokken daarom toch maar. Er is nu geen enkele paniek. Iedereen heeft een lekker plekje en we voelen ons veilig.
Er worden nog twee dagen en nachten met harde wind verwacht. Wij vinden het prima. Het eiland is prettig en de zon schijnt veel. Vanavond gaan we eten in het enige restaurantje hier. We zijn benieuwd, want het heeft een goeie naam.
We nemen een verrassend voorgerecht. Echt Zweeds denk ik. Heel erg lekker. Daarna fish en chips. Heel verse vis op de juiste manier gebakken. En we delen een toetje, crème brûlee met een heerlijk hard suikerlaagje. Inderdaad een prima kok in de keuken.
Na een redelijk rustige nacht draait de wind iets naar het noorden. Nu komt er deining in de haven en dat maakt het erg vervelend. We hotsen en klotsen en hopen dat we geen schade veroorzaken aan de buurboot.
Als afleiding bak ik een cake in de Airfryer. Dat is best lang geleden, dus ik zoek een beetje naar 
de baktijd. Drie keer verleng ik de tijd, totdat de satéprikker er droog uitkomt. Tot mijn verbazing smaakt ie fantastisch.
Na de lunch nog maar weer een wandeling naar de vuurtoren. Het is heerlijk hier en op het land merk je veel minder van de wind. Om een uur of acht moet het ergste voorbij zijn. Ik lees op fb dat veel zeilers het moeilijk hebben met deze drie dagen harde wind. Gelukkig schijnt bij ons meestal de zon.
We hebben besloten om tot vrijdag te wachten om te vertrekken. Dan is de windrichting nog niet echt goed, maar de sterkte wel. We gaan ervoor. De buren vertrekken ook, dus dat komt goed uit. Soms babbel ik even met de buurvrouw en dat is gezellig. Ze is een beetje nieuwsgierig naar ons, dus ik licht een klein tipje van de sluier op. En dan vertelt zij wat meer over hen.
We maken donderdag nog één keer een wandeling over rotsige paden, ongelofelijk dat we dat gewoon doen! Als beloning gaan we nog maar een keer naar dat leuke restaurantje. Ze hebben vast weer heel lekker eten voor ons.
Als we vrijdag losmaken om naar Bornholm te varen, zijn we echt blij dat we hier terecht zijn gekomen. En zo lekker lang, zodat we alle wandelpaden konden ontdekken. Verwaaid liggen op zo’n plek is zo slecht nog niet.
De dag begint met motoren, dat wisten we en varen een beetje richting Simrisham, zodat we op kunnen steken naar Bornholm als de wind komt. Dat was goed gepland. Na vier rustige uren, kunnen we aan de bak. Alle zeilen bij en varen maar. De wind neemt flink toe, dus er moet gereefd worden. Ik doe het grootzeil, nadat ik zwemvest en lijflijn had aangedaan. Samen maken we de kluiver een stukje kleiner. Het water spoelt over het dek.
Het is lang geleden dat we zo aan het werk waren. Genieten, maar ook best (in-)spannend. De traffic lane richting Zweden ligt voor ons en die moeten we loodrecht oversteken. Tot twee keer toe kunnen we net voorlangs een groot vrachtschip. Beiden verlegden hun koers een paar graden. Zo gaaf; ja “varen doe je samen”.
Tevreden komen we bij de noordoost punt van Bornholm aan, waarachter een mooie ankerplek ligt. De golven worden minder, maar de wind blaast nog lekker. Na het aftuigen varen we rustig naar het strandje. Op onverklaarbare reden stond de dieptemeter op feet in plaats van meters. Ik snapte er niks van. Het bleef maar 25 meter diep. Toch maar geankerd en toen ontdekten we het. Zo stom! Eind goed al goed. We lagen een poosje later heerlijk te deinen in de zon met uitzicht op een strandje met zwemmers en een mooi dorpje op de achtergrond.
Vandaag, zaterdag, zakken we af naar Nexø aan de zuidkust van Bornholm. De wind is west 3-4 en het is een ouderwetse zomerse zeildag op vlak water, met een gematigd windje. Dat was lang geleden en we genieten er enorm van.
Nu liggen we in Nexø, een Industriehaven die
omgeturnd is voor jachten. Niks geen luxe, zwarte autobanden langs de kademuur en verder veel beton. Er hangt een balkansfeer, stoer, simpel, geen luxe. Jakob vindt het geweldig. Ik moet even wennen. Maar we liggen hier goed. Morgen weer windkracht 7….
stond en waar je met de dinghy kan aanleggen. We motoren nog twee uur door naar het zuiden en vinden zonder veel moeite een fantastische plek.
We hebben gezien dat er in het dorpje een café is, dus we lopen die kant uit. Pfff het is echt warm. Na een half uurtje zijn we er en kunnen we in de tuin zitten in de schaduw van een appelboom.
De koffie en de taart haal ik binnen in het grote huis. Dat blijkt een spahotel geweest te zijn, waar de rijken uit 1900 fris Spawater dronken en zich lieten verwennen in baden met bronwater. Er hang een speciale rustgevende sfeer en de andere gasten stralen ook rust uit. Heerlijk om hier te zitten. We wandelen weer terug en nu mag Jakob roeien, wind mee natuurlijk…. De bbq gaat weer aan en het eten smaakt ons goed.
We lopen een leuk rondje en keren terug naar de boot. Jakob roeit nu heen én terug! Er liggen drie boten aan de steiger van mensen uit de buurt. Meer kan ook eigenlijk niet. Wij zijn meer dan tevreden met onze prachtige ankerplek.
De groente bij de Coop hier vlakbij ligt te verpieteren in hun koelkast. Dat laten we daar dan ook maar. Misschien omdat het maandag is?
Ook binnen is het de moeite waard. We hebben een beetje haast, want om 12 uur is er een lunchconcert inde Domkyrka en dat willen we niet missen. Toch vinden we nog tijd de tentoonstelling van Egyptische Mummies te bekijken. Indrukwekkend! 
We lopen stevig door om op tijd in de kerk te zijn en dat lukt. Het concert klinkt mooi, misschien een beetje te hard voor mij, maar het orgel is ook zo groot. Daarna drinken we koffie in een heel oud cafe dat ons is aangeraden door Svea. Een prachtig oud huis, waarvan alle kamers omgetoverd zijn tot plekjes om je koffie te drinken. Zo bijzonder.
gaat de wind meer zuid draaien en dan zouden we Hanö kunnen bereiken.
We kunnen tegen een 50-voeter aanleggen en zijn tevreden als dat gelukt is. De ferry die vijf keer op en dag de haven in en uit scheurt kan er net langs. We ruimen de boot op en merken dat er veel meer wind gekomen is. Er komen steeds meer schepen binnen, die allemaal gestapeld worden langs de kant. Bij controle van het weer voor de komende dagen, blijkt het flink verslechterd te zijn. De eerste 5 dagen komen we hier niet weg. Dat gaat wat worden met al die boten en de harde wind.
. .
. Tegen vijf uur komt de haven van Visby in zicht. We gaan het zeilend net niet halen en motoren het laatste stuk. Er is genoeg plek in de buitenhaven. Alles ligt klaar voor het aanhaken van de
hekboei, die in het water op ons wacht. Maar wat een pech. Vanwege de wind op de zijkant varen we over de meerlijn van de buurman en zitten vast. Die lijn is achter het roertje van de windvaan blijven steken. Jakob hupst over de achterreling, knielt bij het roertje en drukt met de pikhaak de lijn er onderdoor. De rugpijn was even helemaal vergeten. Als we vastliggen balen we wel van deze mislukte manoeuvre. Maar we blijken niet de enige boot te zijn die dit probleem ervaart. We boeken vier nachten om lekker van het eiland te genieten. Het weer is prachtig, warm met wind.
We We bekijken het stadje, dat echt heel erg mooi is en op een heuvel is gebouwd. Flink klimmen dus. De stadsmuur met zijn vele poorten is nog intact. We wandelen er een stuk omheen en komen bij de Botanische tuin. Wat een schoonheid. En wat prachtig onderhouden!
Op de terugweg lopen we langs een Beach Club. Dat lijkt ons wel wat. Beetje duur, maar met een heerlijke tropische sfeer. Alsof we in Musket Cove (Fiji) zijn.
hellingen. Het is warm, bijna té warm. Bij Högklint nemen we de tijd om rond te kijken. Een fietsgroep en een wandelgroep van het cruiseschip lopen eigenlijk een beetje in de weg. Ongelofelijk als zo’n schip zijn passagiers loslaat. Het zijn er zó veel.
met veel bomen en hier en daar een huisje.
. Als we aan de overkant zijn wandelen we een stukje en zien een paar oude huisjes en een molen.
eerste kwartier lijkt het er niet op, maar dan ineens kunnen we zeilen. Weliswaar niet in één rechte streep naar ons doel, maar het wordt laveren. Dat kan Jonas eigenlijk niet, maar we gaan het proberen. We hebben de hele dag de tijd om 24 mijl te overbruggen.
En dan is het tijd om om ons heen te kijken. Wat een droom van een plek. Puur natuur met veel groen en vogels. Hier kunnen we het wel uithouden tot woensdag.
Er zou een oud stadsdeel moeten zijn met mooie oude huisjes. Dat vinden we niet en komen bij de beroemde bakker Nilsson terecht, die inderdaad goddelijke taartjes verkoopt. We zwichten en nemen iets lekkers met koffie erbij. 
De kunstenaar heeft heel veel houten figuurtjes op een eenvoudige manier uit blokken hout gebeiteld. Ik vind het leuk, maar niet bijzonder. Toch is de man er beroemd mee geworden. In een andere zaal zien we een combinatie van kleurige schilderingen en fragiele plastieken. De kunstenaars hebben dezelfde achternaam zien we op de poster. Broer en zus of man en vrouw??
De wind is gehalveerd, de golven zijn weg en voorzichtig varen we een klein paradijsje binnen. Daar doen we het voor. Het anker valt, we eten een boterham en het genieten kan beginnen. Dat is dus vooral niks doen en om ons een kijken. Wat een rust hier.
boot. Best fris voor ons, maar toch heel lekker. De dag erna doen we zelfs drie rondjes en maken de spiegel van de boot onderweg schoon.
De Trinity Church op het grote plein is ook de moeite van een bezoek waard. Zo stijlvol en eenvoudig, met een gewone planken vloer. De stad maakt indruk op ons en we zijn blij dat we de tijd nemen om er op ons gemak rond te kijken.
Als we de volgende dag in de oude stad op de boot stappen blijkt ons doel heel dicht bij te zijn. We hadden ook kunnen lopen. Nou ja, wat maakt het uit. Het is vakantie. De wandeling door het dorpje is zo klaar en er is geen cafeetje voor koffie. Er zijn rode huisjes met mooie bloementuinen. Dat wel!
Als de boot ons weer ophaalt hebben we nog anderhalf uur aan boord om de hele archipel van de stad te bekijken. We komen langs het militaire deel van de stad en worden begeleid door een jetski met een agent erop. Geen verkeerde baan, lijkt me.
zou fijn zijn, dan kunnen we daarna door naar Öland.
Jakob is in 2012 met Jonas in Borgholm geweest en weet dat we daar langszij aan een kade kunnen aanleggen. We stellen het afmeren met de hekboei daarom nog maar even uit. De haven heeft ook een dieselpomp hebben we gezien, dus de keuze om daar naartoe te gaan was snel gemaakt. Sinds Hindeloopen hadden we niet meer getankt.
zetten we aan het eind van de dag de kuiptent er maar op.
Het eerste slot is een oude ruïne die mooi is opgeknapt. Het tweede is eigenlijk een grote voorname villa, waar nog in gewoond wordt. Er staat bewaking bij het huis. Maar de tuinen zijn vrij toegankelijk. En wat zijn ze prachtig. Jakob heeft er al eerder over voorgelezen uit zijn blog van 2012 en het klopt nog steeds. De tuin is prachtig onderhouden en staat vol uitbundig bloeiende bloemen.
