Zondag 28 april 2024

We zijn vertrokken! Het is echt gelukt om ons los te rukken uit het gezellige A Coruña. De vertraging van het vliegtuig uit Barcelona was maandagavond opgelopen tot twee uur, dus ruim na middernacht stapten we weer op onze vertrouwde Jonas.

Rond een uur of tien zijn we de volgende dag uit bed. De zon schijnt en we beginnen aan de voorbereidingen voor ons geplande vertrek. Alle stalen veren waarmee de landvasten opgesierd waren moeten er af en we vervangen de lijnen door wat soepelere handzame landvasten, die makkelijker te hanteren zijn bij het wegvaren. De motor wordt gestart, de stuurautomaat gecheckt en het dek wordt nog een keer gecontroleerd op dingen die er niet horen. Ik ga nog een keer wat laatste boodschappen doen en dan zijn we klaar. Nog één keer drinken we een biertje op de kade en dan zijn we er klaar voor.

Het blijkt ’s avonds dat Jakob een flinke kou heeft gevat. Misschien in het vliegtuig, maar veel waarschijnlijker in de metro, waar we veel gebruik van gemaakt hebben en waar de lucht vast niet zo zuiver is als bij ons aan boord. Hij snottert en hoest en neemt een flinke voorraad pillen. De plek op zijn rug is zo goed als genezen, dus er is ruimte voor wat nieuws…..

Als we naar bed gaan die avond geeft ik wel aan, dat als hij niet opgeknapt is, we echt niet gaan vertrekken. Maar wonder boven wonder voelt hij zich de volgende morgen een stuk beter. De zon schijnt en we zijn vol goede moed. We varen rustig de box uit en gaan eerst naar de andere haven om de dieseltank te vullen. Dan zetten we koers naar zee.

Er is niet veel wind, dus we motorzeilen ongeveer dertig mijl naar de prachtige beschutte ankerbaai van Cedeira. Het is behaaglijk in de zon. Onderweg was het best koud, dus we beginnen maar met een warm aankomstdrankje en een stukje zelfgebakken appelcake.

We kijken naar het weerbericht voor de komende dagen en dat is ineens schrikbarend slecht geworden. Er komen tropische regenbuien aan, maar dan zonder de bijbehorende lekkere temperatuur.

De kachelpijp komt uit de bakskist en de Dickinson kachel gaat weer aan. Kou is armoe!

We liggen heerlijk rustig op onze ankerplek terwijl de regen onophoudelijk met bakken uit de hemel komt. Er zijn extra waarschuwingen uitgegeven voor wateroverlast, maar ja, wij liggen al op het water, dus laat maar komen. De kuiptent doet goede diensten en onder de plekken waar wat water doorheen komt zetten we plastic bakken neer, net als vroeger op zolder.

Ineens hoor ik een piepje. En na een poosje nog een keer. Jakob hoort niks, maar ik denk dat het uit het motorruim komt. Als Jakob het luik opentrekt, hoort hij het ook en gaat op onderzoek uit. Het blijkt de omvormer te zijn van 24 V naar 12 V. De 12V service accu die onder andere de stuurautomaat van stroom voorziet, is stuk. Wat nu? Gelukkig hebben we nog een 12V accu, die als startaccu functioneert. Er worden wat draadjes omgelegd en het probleem is voorlopig opgelost. We vermoeden dat de pas aangeschafte StarLink toch meer stroom nodig heeft dan we dachten en een laatste doodsteek aan de accu heeft gegeven. De StarLink gaat dus voorlopig maar even uit.

De volgende dag vertrekken we toch maar naar Viveiro, waar een haven is waar we vast een nieuwe accu kunnen scoren. De regent komt met bakken uit de hemel en we laten de kuiptent erop staan. Het is toch een rustig stuk om te varen. Dachten wij. Veel ander boten zagen we niet, maar de golven waren vreselijk. Er was geen wind en dan doen dikke golven allerlei kunstjes met zo’n bootje zonder zeil. Jakob krijgt echt de pest in en geeft aan dat hij dit niet meer leuk vindt. Het is niet anders en we hobbelen door naar Viveiro.

We hebben geluk, want vanaf het moment dat we de Ria (baai) van Viveiro binnenvaren stopt de regen en kan ik op mijn gemak de stootwillen en lijnen op hun plek brengen. Ook als we de haven binnen varen is het droog. Er is niemand om te helpen, want de havendienst begint pas om vier uur. We zijn een uur te vroeg. Zelf zoeken we een plekje aan de eerste steiger, waarvan we verwachten dat die voor de grote boten is. Maar dat klopt niet echt. De zijsteigertjes zijn maar een meter of vijf, terwijl Jonas 13 meter lang is. Het wordt even friemelen met de lijnen, maar dan liggen we goed vast. De haven is super beschut, dus veel deining zal er niet komen. En dan ineens begint het weer verschrikkelijk te gieten. Wat een mazzel hebben we.

   Om vier uur komt er een marinero de sleutel van het hek brengen, zodat we de steiger af en op kunnen. Op het kantoor hebben ze alleen onze paspoorten nodig, vertelt hij. Als het eindelijk weer wat droger is, gaat Jakob naar het havenkantoor. Ik ben m’n bed ingedoken, want nu heb ik de kou te pakken. Mooi dat we elkaar afwisselen.

Als Jakob het kantoor binnen stapt ziet hij een bekend gezicht. Ana, de geweldige kantoordame uit de haven van A Coruña. Ze is daar in december onterecht op staande voet ontslagen en werkt nu hier. Een topmeid. Jakob is blij haar weer te zien. Ze neemt hem direct mee naar de werkplaats om te overleggen hoe snel we een nieuwe accu kunnen krijgen. Er zijn weer feestdagen hier, dus het wordt woensdag of zo. Geen probleem. Ik moet toch nog even uitzieken en we hebben geen haast. Het wachten is op een mooi weer-window om naar Frankrijk over te steken.

Vandaag schijnt de zon als we wakker worden. Ik voel me al een stuk beter. Nu kunnen we het stadje gaan ontdekken. We hebben op de kaart gezien dat we hier goed kunnen wandelen, dus we komen onze tijd wel door tijdens het wachten op een nieuwe accu.

Zodra we de jas aanhebben begint het weer te druppelen, maar we gaan gewoon. Wat een leuk stadje is dit. Er zijn pleintjes en leuke straatjes en natuurlijk dikke kerken. Een pad omhoog geeft ons een mooi overzicht over de rivier en het dorpje.

Zoals de lokalen hier doen, gaan we een glas wijn drinken rond het middaguur. Gezellig om naar alle mensen te kijken. We eten gelijk maar een hapje. Dan is dat ook weer gedaan.

Tevreden lopen we terug naar de boot. Het leven is goed!

Dinsdag 23 april 2024, A Coruña

De afgelopen week hebben we alweer een nieuw stukje van Spanje gezien. Het weerbericht om te varen was nog steeds niet goed. Tijd dus om weer een nieuw plekje te ontdekken. Het wordt Betanzos dat aan het eind van een Ria in de richting van Ferrol ligt. Volgens internet is het een leuk stadje met een mogelijkheid om langs de rivier te wandelen.

Er komt een Nederlandse boot binnen en even later krijg ik een berichtje van Brigitte, waar we mee op gezeild hebben, dat het bekenden van haar zijn. We maken kennis met de mannen, die op weg zijn om  de boot naar de Middellandse Zee gaan brengen. We nodigen hen uit om  koffie te gaan drinken aan de wal. Heel gezellig.

Ze hebben net de Golf van Biskaje getrotseerd en zijn daar heel tevreden over. Na de koffie laat ik ze een leuke eetgelegenheid zien in de oude stad en we eten maar gelijk mee. Er valt heel wat te praten.

Intussen heeft Jakob de Starlink ingebouwd, waarbij
hij weer als een wokkel in de bakskist moest. En dat doet hij dan toch maar! Leeftijd is toch echt maar een getal!

De bus brengt ons donderdag in een klein uurtje naar Betanzos. En inderdaad, het is de moeite waard. Het is er lekker rustig en de straatjes zijn behoorlijk schuin. Goed voor de conditie. In de kerk zien we een beer en een varken die een sarcofaag dragen. Bijzonder. Dat zal vast iets betekenen.

        Ook de wandeling langs de rivier is een welkome afwisseling van alle oude stadspleintjes. Het is warm en we rusten onderweg uit om wat water te drinken en een koekje te eten. Tevreden komen we terug bij de boot.

  Ons gemiste bezoek aan Barcelona blijft ook een beetje kriebelen. Zullen we wel.. zullen we niet? De wind is nog steeds niet goed dus ik boek een vlucht en een hotel. 

Zaterdagmorgen vroeg vliegen we vanaf A Coruña in anderhalf uur naar Barcelona. We kopen een drie-dagen-kaart voor het OV en gaan op pad. Het hotel was deze keer een misser. Dat kan een keer gebeuren. Ook het weer is hier ineens veel minder dan in het noordwesten. Nou ja, het kan niet allemaal mee zitten.

Zaterdag ontdekken we de Sagrada Familia (van buiten), de haven, het strand en de kabelbaan naar Montjuïc. Leuk, maar niet echt indrukwekkend.

Om 10.15 melden we ons voor een fietstocht langs de hoogte-punten van de stad. Jakob heeft last van het eten van de avond ervoor en ik houd mijn hart vast. Zou het wel goed gaan? Maar zodra de helmen op ons hoofd zitten en we merkten dat je op zo’n fatbike niet echt moe wordt, begint het grote genieten. Wat een prachtige gebouwen zijn er en hoe mooi is het Parque de la Cituadelle met de bijzondere fontein van Gaudi.

De gids vertelt leuk en we hebben een mooie ochtend. Als we een straatje doorlopen staan we ineens voor het Palau de Musica. Dat willen we zien. We kijken onze ogen uit, wat een pracht en praal. Het blijkt dat er een restaurant is waar we heerlijk kunnen lunchen. Onze dag kan niet meer stuk.

Voor ‘s middags hebben we kaartjes voor het Picasso museum. We gaan nog even met de benen omhoog op onze hotelkamer en zorgen om op tijd bij het museum te zijn. Alles gaat hier op tijd. En als je te laat komt is je kaartje niet meer geldig…

Het is druk in het museum. Alweer schoolklassen. Maar ook groepen met een gids. Ik luister dan soms stiekem even mee. Dan hoor ik dat Picasso schilderijen van Velasquez’s op zijn eigen manier heeft geschilderd, waarbij de opstelling van de figuren overeen komt met die bij Velasquez. Ineens zien we het op veel schilderijen. Hoe leuk is dat!

Weer iets nieuws ontdekt. Ik kan het niet laten om een boek over de tentoonstelling te kopen.

Maandagmorgen gaan we naar Casa Batllo, een huis dat door Gaudi is omgetoverd in iets bijzonders. We krijgen een koptelefoon en mini IPad en begonnen onze tour. Op deze manier komen we veel te weten over Gaudi, die voor mij niet meer was dan de architect van de Sagrada Familia. Hij blijkt zijn inspiratie uit de natuur gehaald te hebben en was geniaal in mechanica, natuurkunde en architectuur.

  
Er blijkt dan ook veel meer mogelijk te zijn dan rechte muren en gladde deuren. Het is wonderbaarlijk om even door zijn ogen te mogen kijken. We zijn blij dat we geen kaartjes konden krijgen voor de Sagrada Familia, want dit bezoek aan Casa Batllo gaf ons veel meer informatie over die bijzondere Catalaanse architect.

We zijn in de buurt van de Rambla en wandelen een stukje richting zee. Langs de bijzondere kathedraal lopen we terug naar het centrum.

We hebben afgesproken met Jakobs nicht Lyda en haar man PePe om te lunchen in het restaurant van het Palau de Musica. Het blijkt dat PePe daar gezongen heeft in een koor. Hoe bijzonder is dat!

Voldaan gaan we terug naar het hotel. We weten intussen aardig de weg. Eind van de middag vertrekken we naar het vliegveld. Ons uitje zit er weer op. We hebben wat vertraging en zijn vlak na middernacht terug op de boot.

En zou het er nu echt van komen dat we gaan varen? Barcelona zien en dan ….

Zaterdag 13 april 2024, A Coruña

Hoewel het weer er steeds beter uit ziet, zijn we nog steeds niet vertrokken uit de haven van A Coruña. Dat is niet omdat we hier niet meer weg willen, maar Jakob zit in een strak schema wat betreft zijn kleine operatie op zijn rug. Na de ingreep moet hij elke dag de wond laten verzorgen door een verpleegster, die er voor geleerd heeft. En dat heb ik niet. Gelukkig maar, want ik houd niet zo van bloed en verbandgaas.    

Zaterdag kunnen we nog terecht bij het medisch centrum waar de ingreep heeft plaats gevonden, maar zondag is die dicht en moeten we naar de eerste hulp afdeling van een lokaal ziekenhuis. Het is daar een drukte van belang. Er is publiek van jong tot oud en allemaal hebben ze aandacht nodig. Als we ons aanmelden, moeten we eerst een voorschot betalen en na het bezoek aan de verpleegster krijgen we het teveel betaalde terug. Jakob heeft een verband ter grootte van zijn halve rug gekregen dat stevig vastgeplakt is met pleisters. En dat op zijn harige vel. Niet echt lekker dus als het er weer af moet……

We zijn vlak bij het voetbalstadion en willen koffie drinken. Het is er al druk met voetbalfans en dan wordt er dus geen koffie meer geschonken. Er zijn alleen drankjes te verkrijgen. Nou ja, dat moet dan maar. Een beetje van slag gaan we terug naar de boot en suffen, na zo’n vroeg drankje, de middag door aan boord.

Maandag kunnen we weer naar ‘ons eigen’ medisch centrum. Ze kennen ons al en zijn erg vriendelijk. Met moeite maakt de verpleegster de grote pleister van Jakobs rug los, wat nogal pijnlijk is vanwege de haren die mee uitgetrokken worden. Maar er is goed nieuws. De wond geneest goed. We kunnen weer plannen gaan maken.

Er zijn helaas geen uitstapjes deze week. Voor afgelopen weekend hadden we een hotel geboekt in Barcelona. We wilden wat zon opdoen en Jakobs nicht Lyda ontmoeten, die daar vlakbij woont. Helaas moest dat tripje geannuleerd worden vanwege de ongeplande operatie. Het grappige is, dat de vergoeding van de annuleringskosten al binnen was vóór onze geplande retourdatum uit Barcelona. Sommige dingen gaan dus heel goed.

Maandag komt er een interessant bericht op Facebook over StarLink, een communicatie middel, dat via satellieten voor goed en snel internet kan zorgen. We hebben net een poosje zitten oefenen met de Garmin InReach Messenger, die we bij de oversteek van de Golf van Biskaje willen gebruiken. Maar die krijgen we niet goed aan de praat. Heel frustrerend vanwege de verouderde technologie. Nu blijkt uit het Fb bericht dat StarLink ineens heel goedkoop is geworden. Jakob begint te glimmen en heeft er zin in. Helaas blijkt het toch niet zo eenvoudig om dat ding aan te schaffen. Nu dat apparaat voor de halve prijs weggaat, koopt iedereen zo’n ding en we vissen achter het net, denken we.

Maar de aanhouder wint en we weten er nog een op te sporen voor een aannemelijke prijs. Die moet worden opgestuurd vanuit Nederland. Als dat maar niet te lang gaat duren. We wachten het af. Na vier dagen blijkt het niet te lukken en we annuleren de aankoop. We focussen maar weer op ons vertrek.

Vrijdag krijgt Jakob controle van de specialist en als dat goed uitpakt zouden we zaterdag of zondag weg kunnen. We volgen nauwkeurig het weerbericht. We gaan het zien. Nu de wind hier in A Coruña is gaan liggen, heeft de deining van de oceaan vrij spel. We liggen te dansen op onze plek en Jonas rukt weer heel erg aan de landvasten. De afgelopen nacht was het een soort kermis aan boord. Maar ook dat gaat vast beter worden. We blijven positief!

Het is verder eigenlijk een rustige week geworden. Na het bezoek aan de verpleegster drinken we meestal koffie op een terras of doen wat boodschappen. Een extra wandeling is niet nodig want de 5 km zit er dan al op.

We blijven stoeien met het bestellen van Starlink. Dat lukt niet echt. Na het afspeuren van internet blikt ineens dat een winkel in Vigo ze op voorraad heeft. Ik boek een retourtje met de trein en zo hebben onverwacht dus toch weer een uitje in het verschiet. 

Maar eerst gaan we vrijdagavond voor controle naar de specialist. Wij zijn een half uur te vroeg en hij is een uur te laat. Als Jakob zijn rug laat zien is de arts erg tevreden. Ik durf ook weer te kijken. Dat moet wel want vanaf zaterdag stap ik weer in m’n verpleegstersrol.

Aandachtig kijk ik wat de dokter doet en beloof dat twee weken lang vol te houden. Er is nog een eindcontrole nodig en eventueel nog een extra snee om de kern van het monster te verwijderen. We maken een nieuwe afspraak. We zien wel waarvandaan we dan naar A Coruña reizen.

We drinken een biertje op de goede afloop. Het Maria Pita plein is op vrijdagavond gezellig met rondrennende kinderen en blije families.

    We staan zaterdag vroeg op om naar Vigo te gaan. De reis duurt anderhalf uur en gaat door heel veel tunnels. Echt veel zien we niet. Om half tien stappen we uit de trein. Lekker vroeg en de winkel waar we zijn moeten is nog niet eens open. Tijd voor koffie. Om stipt tien uur lopen we de elektronicawinkel ‘fnac’ binnen. Ze hebben voor ons gelukkig nog zo’n Starlink staan.   

Het ding is loodzwaar, dus we spreken af dat we hem ophalen als we de trein terug naar Coruña nemen. Op ons gemak lopen we naar het centrum en hebben tijd voor een tweede koffie en wat erbij. Leuk om daar weer even terug te zijn. Afgelopen zomer lagen we er vlakbij met de boot.

Omhalf twee zitten we in de trein terug met de mooie grote Starlink doos in het bagagerek boven ons hoofd. Zou die het straks echt gaan doen?

Terug aan boord meldt Jakob via ons ‘oude’ internet de nieuwe satellietverbinding aan en we doen een test met het ding op het achterdek. Hoera, hij doet het! Nu moet alles nog worden ingebouwd en dat doet Jakob graag. We zijn er blij mee.

Na een paar hele zonnige dagen zakt het weer vanaf maandag weer in. Het is niet anders. We hopen nu eind van de week te kunnen vertrekken. Toch wel heel fijn als je niet echt haast hebt.

Donderdag 4 april 2024, A Coruña                    

Na flink wat dagen met harde wind tot 8 Beaufort, lijkt er nu een rustige periode aan te komen. Het zou heerlijk zijn als we weer zouden kunnen gaan zeilen. Want daar komen we voor.

Vervelen doen we ons nog steeds niet. Maandag schijnt de zon en lopen we de grote ronde, langs het kasteel via de boulevard, de Torre de Hercules en het Aquarium.

    We zijn daar nog steeds niet binnen geweest. Het staat ook een beetje onderaan op ons lijstje omdat we de oceaanbeleving in het echt hebben meegemaakt.

Als we stoppen voor een korte break, gaan we op een terrasje zitten in de zon met harde wind. We bestellen thee en bier en krijgen er cake en tortilla bij. Dat is toch echt een plus hier in Spanje, die kleine verwennerij-tjes.

Dinsdag regent het de hele dag en blijven we binnen. Maar als woensdag de verwachte zon komt en de temperatuur met 5 graden stijgt, stappen we weer in de bus, ons favoriete vervoermiddel.

We gaan naar Lugo, de oudste stad van Galicië. Het is een dik uur rijden en we genieten van het landschap. Weg van de kust en het binnenland in.

Lugo heeft UNESCO erfgoed, namelijk een Romeinse stadsmuur uit de derde en vierde eeuw na Christus. Ongelofelijk dat die er nog is na 1.700 jaar! We klimmen vanuit de binnenstad omhoog en lopen een groot stuk over de muur tot we bij de kathedraal komen, die in de oude wijk ligt.

We kopen een toegangskaartje en krijgen we een digitale gids mee en luisteren naar het verhaal terwijl we ons vergapen aan de schoonheid. Zo’n rijke kerk hebben we in tijden niet gezien.

          We gaan vervolgens naar het klooster en het museum. Dat laatste ligt op een verdieping bovenin het schip van de kerk. Een unieke plek, prachtig en verrassend ingedeeld met bijzondere kunstschatten. Met een zucht verlaten we de kathedraal. Wat was dat mooi!         

Het wordt tijd voor de lunch en we genieten op de Plaza Major van het menu van de chef. We    krijgen twee mooie gerechten met wijn, bier en brood en rekenen samen 30 euro af.  Je zou toch nooit meer naar Nederland teruggaan.

We lopen nog een stukje over de muur en stappen voldaan weer in de bus terug. Een echt hoogtepunt deze dag!

Terug aan boord bekijken we het weer en zien dat het vanaf volgende week dinsdag steeds rustiger wordt. Zou het er dan echt van gaan komen?

Vandaag zitten we in de wachtkamer van een medisch centrum in de buurt. Toch maar even naar Jakobs rug laten kijken. Daar zit een plek die niet wil helen. Het zou fijn zijn als dat over is als we gaan vertrekken. Het blijkt dat we naar de plastisch chirurg moeten, want die heeft daar het meeste verstand van. We krijgen een afspraak voor morgen. Niet te geloven, zo snel. Fijn als een klacht zo serieus genomen wordt. Gewapend met zalf en verband gaan we weer naar de boot. Mijn verpleegsterstaak gaat nog even door. :-).

Zondag, Eerste Paasdag, 31 maart 2024

De heilige week is ook hier aangebroken. Een week waarin er veel processies zijn om het leven en sterven van Jezus te gedenken. De afgelopen jaren dat we in Spanje waren misten we deze traditie steeds. De eerste twee jaren vanwege Covid en vorig jaar omdat we in Canada waren. Nu is het eindelijk zover dat we de mooie processies kunnen gaan zien.

Maar helaas, het weer gooit roet in het eten. Het begin van de week zijn we veel op de boot vanwege harde wind en regen. Alleen voor wat boodschappen en om te douchen stappen we even af. We zitten het grootste deel van de dag lekker bij de kachel te lezen of te knutselen en proberen elke dag toch nog een klein wandelingetje te maken.

Vrijdag in de loop van de dag klaart het weer op . We gaan op zoek naar de processies waarvan we de aankondigingen hebben gezien. Het is druk op de boulevard en op het Maria Pita plein. Het is niet duidelijk of de mensen er zijn vanwege de vrijdagavond (om het begin van het weekend in te luiden), of om te kijken naar de processies. We lopen de oude stad in, achter groepjes mensen aan. We komen bij een kerk waar een dienst bezig is. Het ziet er niet naar uit dat hier een processie begint.

Teruggekomen op het grote plein, zien we dat er bij de kerk vlak naast de supermarkt Cadis veel volk staat. En inderdaad. Hiervandaan gaat een processie vertrekken. Het is Goede Vrijdag en we zien op drie verschillende wagens het laatste stuk van de kruisweg weergegeven: Jezus als gevangene, Jezus die het kruis draagt en Jezus die aan het kruis hangt.

         Het is stil op straat. Alleen de doffe dreun op een trommel die het loop-tempo aangeeft, is te horen. We sluiten achter in de rij aan en lopen een stuk mee tot aan de overkant van het plein. We zijn onder de indruk.

Het is intussen donker geworden en we zien dat het al half 10 is. Tot onze verbazing is het niet eens erg koud. Aan boord staat een lekkere paprikasoep met crostini’s op ons te wachten.

Zaterdag beginnen we de dag met een wandeling naar de Mercadona. Het foerageren voor ons vertrek is begonnen. Op het Samsonite karretje nemen we bier en water mee terug naar de boot en onze rugzakken zijn gevuld met potjes conserven en flessen wijn. Iedere keer gaan we wat zware dingen inslaan. Het moet toch niet zo zijn, dat er straks eindelijk beter weer komt en we zijn er niet klaar voor.

Eind van de middag klaart het weer op en we gaan de stad in om een rondje te lopen. We kiezen voor de oude stad. Dat is zo sfeervol en zo dicht bij. Het is er stil.

    Maar als we bij het Militair Museum komen, zien we dat er bij het kerkje, dat daar aan vastgebouwd is, wat mensen staan. Nieuwsgierig lopen we er naar toe en zien dat er een draagbaar met Maria en heel veel dragers klaar staan. Zou hiervandaan een processie beginnen?

Jakob vraagt het aan een opperpriester, die hem uitlegt dat we over een halfuurtje naar binnen kunnen. We begrijpen niet waarom, maar we zien het wel. Het blijkt dat er televisieopnames gemaakt gaan worden. Er is geen processie buiten (misschien vanwege het weer) maar er wordt binnen in de kerk van alles gedaan.

            Er komen twee muziekkorpsen aan met hun zware instrumenten nog ingepakt. Eén korps verdwijnt naar het balkon en het andere stelt zich op in de hal van het gebouw. Wij zijn naar binnen gegaan en zitten in een volle kerk. Regelmatig wordt er ‘pssst’ gezegd, want dan beginnen de TV opnames.

  Het wordt een bijzonder uur. De dragers voeren een soort dans uit met de draagbaar, waarbij ze naar voren en naar achter gaan, een hele draai uitvoeren en de baar omhoog steken. Alles aangevuurd door twee bevlogen priesters. Dan wordt het weer stil en klinkt het ‘Ave Maria’ door de kerk, gezongen door een knappe donkere zangeres. De muziekkorpsen spelen om beurten en het is prachtig.

Plotseling gaat iedereen staan. Dat moet het Spaanse volkslied zijn. Wel apart om dat op Goede Vrijdag te spelen, maar het is vast onderdeel van de traditie. En dan is het klaar. Er wordt flink geapplaudisseerd. Alweer onder de indruk lopen we de kerk uit. Het is half negen als we terug aan boord zijn. Ik moet nog koken, dus dat wordt een diner op Spaanse tijd.

Vandaag, Eerste Paasdag is de laatste dag met processies. De zomertijd is vannacht ingegaan en dat is even wennen. Om half 12 vertrekken er twee uit verschillende kerken. We kiezen de kerk vlakbij de Mercadona. Als we daar aankomen staan de doedelzakspelers al buiten.

Ze steken mooi af tegen de stenen muur van de kerk. Een poosje later komt de stoet de kerk uit. Er is een hoge trap en we zijn benieuwd hoe ze hun draagbaar met Maria naar beneden krijgen. Ze doen het niet voor het eerst en dat is goed te zien.

Soepel stappen ze de treden af zonder dat het beeld gaat schuiven. Het is een eenvoudige stoet en weer heel anders de de vorigen die we zagen.

Ik zal toch eens wat meer over die pro-cessies op internet gaan lezen. Dat is vast heel interessant. Na koffie bij de Taberna de Chipiron gaan we terug naar de boot.

Het weer is nog steeds wisselvallig. Het varieert van onweer en zwarte luchten naar stukken blauw met zon. We kunnen er niet veel mee, en hopen later in de middag nog even een klein wandelingetje te kunnen maken.

Het vooruitzicht voor de komende twee weken is nog steeds niet goed, dus plannen we maar weer een stedentripje. We houden de moed er in. Wie weet kunnen we half april voorzichtig op weg naar het noorden?