Dinsdag 23 april 2024, A Coruña

De afgelopen week hebben we alweer een nieuw stukje van Spanje gezien. Het weerbericht om te varen was nog steeds niet goed. Tijd dus om weer een nieuw plekje te ontdekken. Het wordt Betanzos dat aan het eind van een Ria in de richting van Ferrol ligt. Volgens internet is het een leuk stadje met een mogelijkheid om langs de rivier te wandelen.

Er komt een Nederlandse boot binnen en even later krijg ik een berichtje van Brigitte, waar we mee op gezeild hebben, dat het bekenden van haar zijn. We maken kennis met de mannen, die op weg zijn om  de boot naar de Middellandse Zee gaan brengen. We nodigen hen uit om  koffie te gaan drinken aan de wal. Heel gezellig.

Ze hebben net de Golf van Biskaje getrotseerd en zijn daar heel tevreden over. Na de koffie laat ik ze een leuke eetgelegenheid zien in de oude stad en we eten maar gelijk mee. Er valt heel wat te praten.

Intussen heeft Jakob de Starlink ingebouwd, waarbij
hij weer als een wokkel in de bakskist moest. En dat doet hij dan toch maar! Leeftijd is toch echt maar een getal!

De bus brengt ons donderdag in een klein uurtje naar Betanzos. En inderdaad, het is de moeite waard. Het is er lekker rustig en de straatjes zijn behoorlijk schuin. Goed voor de conditie. In de kerk zien we een beer en een varken die een sarcofaag dragen. Bijzonder. Dat zal vast iets betekenen.

        Ook de wandeling langs de rivier is een welkome afwisseling van alle oude stadspleintjes. Het is warm en we rusten onderweg uit om wat water te drinken en een koekje te eten. Tevreden komen we terug bij de boot.

  Ons gemiste bezoek aan Barcelona blijft ook een beetje kriebelen. Zullen we wel.. zullen we niet? De wind is nog steeds niet goed dus ik boek een vlucht en een hotel. 

Zaterdagmorgen vroeg vliegen we vanaf A Coruña in anderhalf uur naar Barcelona. We kopen een drie-dagen-kaart voor het OV en gaan op pad. Het hotel was deze keer een misser. Dat kan een keer gebeuren. Ook het weer is hier ineens veel minder dan in het noordwesten. Nou ja, het kan niet allemaal mee zitten.

Zaterdag ontdekken we de Sagrada Familia (van buiten), de haven, het strand en de kabelbaan naar Montjuïc. Leuk, maar niet echt indrukwekkend.

Om 10.15 melden we ons voor een fietstocht langs de hoogte-punten van de stad. Jakob heeft last van het eten van de avond ervoor en ik houd mijn hart vast. Zou het wel goed gaan? Maar zodra de helmen op ons hoofd zitten en we merkten dat je op zo’n fatbike niet echt moe wordt, begint het grote genieten. Wat een prachtige gebouwen zijn er en hoe mooi is het Parque de la Cituadelle met de bijzondere fontein van Gaudi.

De gids vertelt leuk en we hebben een mooie ochtend. Als we een straatje doorlopen staan we ineens voor het Palau de Musica. Dat willen we zien. We kijken onze ogen uit, wat een pracht en praal. Het blijkt dat er een restaurant is waar we heerlijk kunnen lunchen. Onze dag kan niet meer stuk.

Voor ‘s middags hebben we kaartjes voor het Picasso museum. We gaan nog even met de benen omhoog op onze hotelkamer en zorgen om op tijd bij het museum te zijn. Alles gaat hier op tijd. En als je te laat komt is je kaartje niet meer geldig…

Het is druk in het museum. Alweer schoolklassen. Maar ook groepen met een gids. Ik luister dan soms stiekem even mee. Dan hoor ik dat Picasso schilderijen van Velasquez’s op zijn eigen manier heeft geschilderd, waarbij de opstelling van de figuren overeen komt met die bij Velasquez. Ineens zien we het op veel schilderijen. Hoe leuk is dat!

Weer iets nieuws ontdekt. Ik kan het niet laten om een boek over de tentoonstelling te kopen.

Maandagmorgen gaan we naar Casa Batllo, een huis dat door Gaudi is omgetoverd in iets bijzonders. We krijgen een koptelefoon en mini IPad en begonnen onze tour. Op deze manier komen we veel te weten over Gaudi, die voor mij niet meer was dan de architect van de Sagrada Familia. Hij blijkt zijn inspiratie uit de natuur gehaald te hebben en was geniaal in mechanica, natuurkunde en architectuur.

  
Er blijkt dan ook veel meer mogelijk te zijn dan rechte muren en gladde deuren. Het is wonderbaarlijk om even door zijn ogen te mogen kijken. We zijn blij dat we geen kaartjes konden krijgen voor de Sagrada Familia, want dit bezoek aan Casa Batllo gaf ons veel meer informatie over die bijzondere Catalaanse architect.

We zijn in de buurt van de Rambla en wandelen een stukje richting zee. Langs de bijzondere kathedraal lopen we terug naar het centrum.

We hebben afgesproken met Jakobs nicht Lyda en haar man PePe om te lunchen in het restaurant van het Palau de Musica. Het blijkt dat PePe daar gezongen heeft in een koor. Hoe bijzonder is dat!

Voldaan gaan we terug naar het hotel. We weten intussen aardig de weg. Eind van de middag vertrekken we naar het vliegveld. Ons uitje zit er weer op. We hebben wat vertraging en zijn vlak na middernacht terug op de boot.

En zou het er nu echt van komen dat we gaan varen? Barcelona zien en dan ….

 

 

Zaterdag 13 april 2024, A Coruña

Hoewel het weer er steeds beter uit ziet, zijn we nog steeds niet vertrokken uit de haven van A Coruña. Dat is niet omdat we hier niet meer weg willen, maar Jakob zit in een strak schema wat betreft zijn kleine operatie op zijn rug. Na de ingreep moet hij elke dag de wond laten verzorgen door een verpleegster, die er voor geleerd heeft. En dat heb ik niet. Gelukkig maar, want ik houd niet zo van bloed en verbandgaas.    

Zaterdag kunnen we nog terecht bij het medisch centrum waar de ingreep heeft plaats gevonden, maar zondag is die dicht en moeten we naar de eerste hulp afdeling van een lokaal ziekenhuis. Het is daar een drukte van belang. Er is publiek van jong tot oud en allemaal hebben ze aandacht nodig. Als we ons aanmelden, moeten we eerst een voorschot betalen en na het bezoek aan de verpleegster krijgen we het teveel betaalde terug. Jakob heeft een verband ter grootte van zijn halve rug gekregen dat stevig vastgeplakt is met pleisters. En dat op zijn harige vel. Niet echt lekker dus als het er weer af moet……

We zijn vlak bij het voetbalstadion en willen koffie drinken. Het is er al druk met voetbalfans en dan wordt er dus geen koffie meer geschonken. Er zijn alleen drankjes te verkrijgen. Nou ja, dat moet dan maar. Een beetje van slag gaan we terug naar de boot en suffen, na zo’n vroeg drankje, de middag door aan boord.

Maandag kunnen we weer naar ‘ons eigen’ medisch centrum. Ze kennen ons al en zijn erg vriendelijk. Met moeite maakt de verpleegster de grote pleister van Jakobs rug los, wat nogal pijnlijk is vanwege de haren die mee uitgetrokken worden. Maar er is goed nieuws. De wond geneest goed. We kunnen weer plannen gaan maken.

Er zijn helaas geen uitstapjes deze week. Voor afgelopen weekend hadden we een hotel geboekt in Barcelona. We wilden wat zon opdoen en Jakobs nicht Lyda ontmoeten, die daar vlakbij woont. Helaas moest dat tripje geannuleerd worden vanwege de ongeplande operatie. Het grappige is, dat de vergoeding van de annuleringskosten al binnen was vóór onze geplande retourdatum uit Barcelona. Sommige dingen gaan dus heel goed.

Maandag komt er een interessant bericht op Facebook over StarLink, een communicatie middel, dat via satellieten voor goed en snel internet kan zorgen. We hebben net een poosje zitten oefenen met de Garmin InReach Messenger, die we bij de oversteek van de Golf van Biskaje willen gebruiken. Maar die krijgen we niet goed aan de praat. Heel frustrerend vanwege de verouderde technologie. Nu blijkt uit het Fb bericht dat StarLink ineens heel goedkoop is geworden. Jakob begint te glimmen en heeft er zin in. Helaas blijkt het toch niet zo eenvoudig om dat ding aan te schaffen. Nu dat apparaat voor de halve prijs weggaat, koopt iedereen zo’n ding en we vissen achter het net, denken we.

Maar de aanhouder wint en we weten er nog een op te sporen voor een aannemelijke prijs. Die moet worden opgestuurd vanuit Nederland. Als dat maar niet te lang gaat duren. We wachten het af. Na vier dagen blijkt het niet te lukken en we annuleren de aankoop. We focussen maar weer op ons vertrek.

Vrijdag krijgt Jakob controle van de specialist en als dat goed uitpakt zouden we zaterdag of zondag weg kunnen. We volgen nauwkeurig het weerbericht. We gaan het zien. Nu de wind hier in A Coruña is gaan liggen, heeft de deining van de oceaan vrij spel. We liggen te dansen op onze plek en Jonas rukt weer heel erg aan de landvasten. De afgelopen nacht was het een soort kermis aan boord. Maar ook dat gaat vast beter worden. We blijven positief!

Het is verder eigenlijk een rustige week geworden. Na het bezoek aan de verpleegster drinken we meestal koffie op een terras of doen wat boodschappen. Een extra wandeling is niet nodig want de 5 km zit er dan al op.

We blijven stoeien met het bestellen van Starlink. Dat lukt niet echt. Na het afspeuren van internet blikt ineens dat een winkel in Vigo ze op voorraad heeft. Ik boek een retourtje met de trein en zo hebben onverwacht dus toch weer een uitje in het verschiet. 

Maar eerst gaan we vrijdagavond voor controle naar de specialist. Wij zijn een half uur te vroeg en hij is een uur te laat. Als Jakob zijn rug laat zien is de arts erg tevreden. Ik durf ook weer te kijken. Dat moet wel want vanaf zaterdag stap ik weer in m’n verpleegstersrol.

Aandachtig kijk ik wat de dokter doet en beloof dat twee weken lang vol te houden. Er is nog een eindcontrole nodig en eventueel nog een extra snee om de kern van het monster te verwijderen. We maken een nieuwe afspraak. We zien wel waarvandaan we dan naar A Coruña reizen.

We drinken een biertje op de goede afloop. Het Maria Pita plein is op vrijdagavond gezellig met rondrennende kinderen en blije families.

    We staan zaterdag vroeg op om naar Vigo te gaan. De reis duurt anderhalf uur en gaat door heel veel tunnels. Echt veel zien we niet. Om half tien stappen we uit de trein. Lekker vroeg en de winkel waar we zijn moeten is nog niet eens open. Tijd voor koffie. Om stipt tien uur lopen we de elektronicawinkel ‘fnac’ binnen. Ze hebben voor ons gelukkig nog zo’n Starlink staan.   

Het ding is loodzwaar, dus we spreken af dat we hem ophalen als we de trein terug naar Coruña nemen. Op ons gemak lopen we naar het centrum en hebben tijd voor een tweede koffie en wat erbij. Leuk om daar weer even terug te zijn. Afgelopen zomer lagen we er vlakbij met de boot.

Omhalf twee zitten we in de trein terug met de mooie grote Starlink doos in het bagagerek boven ons hoofd. Zou die het straks echt gaan doen?

Terug aan boord meldt Jakob via ons ‘oude’ internet de nieuwe satellietverbinding aan en we doen een test met het ding op het achterdek. Hoera, hij doet het! Nu moet alles nog worden ingebouwd en dat doet Jakob graag. We zijn er blij mee.

Na een paar hele zonnige dagen zakt het weer vanaf maandag weer in. Het is niet anders. We hopen nu eind van de week te kunnen vertrekken. Toch wel heel fijn als je niet echt haast hebt.

 

 

Donderdag 4 april 2024, A Coruña                    

Na flink wat dagen met harde wind tot 8 Beaufort, lijkt er nu een rustige periode aan te komen. Het zou heerlijk zijn als we weer zouden kunnen gaan zeilen. Want daar komen we voor.

Vervelen doen we ons nog steeds niet. Maandag schijnt de zon en lopen we de grote ronde, langs het kasteel via de boulevard, de Torre de Hercules en het Aquarium.

    We zijn daar nog steeds niet binnen geweest. Het staat ook een beetje onderaan op ons lijstje omdat we de oceaanbeleving in het echt hebben meegemaakt.

Als we stoppen voor een korte break, gaan we op een terrasje zitten in de zon met harde wind. We bestellen thee en bier en krijgen er cake en tortilla bij. Dat is toch echt een plus hier in Spanje, die kleine verwennerij-tjes.

Dinsdag regent het de hele dag en blijven we binnen. Maar als woensdag de verwachte zon komt en de temperatuur met 5 graden stijgt, stappen we weer in de bus, ons favoriete vervoermiddel.

We gaan naar Lugo, de oudste stad van Galicië. Het is een dik uur rijden en we genieten van het landschap. Weg van de kust en het binnenland in.

Lugo heeft UNESCO erfgoed, namelijk een Romeinse stadsmuur uit de derde en vierde eeuw na Christus. Ongelofelijk dat die er nog is na 1.700 jaar! We klimmen vanuit de binnenstad omhoog en lopen een groot stuk over de muur tot we bij de kathedraal komen, die in de oude wijk ligt.

         

We kopen een toegangskaartje en krijgen we een digitale gids mee en luisteren naar het verhaal terwijl we ons vergapen aan de schoonheid. Zo’n rijke kerk hebben we in tijden niet gezien.

          We gaan vervolgens naar het klooster en het museum. Dat laatste ligt op een verdieping bovenin het schip van de kerk. Een unieke plek, prachtig en verrassend ingedeeld met bijzondere kunstschatten. Met een zucht verlaten we de kathedraal. Wat was dat mooi!         

Het wordt tijd voor de lunch en we genieten op de Plaza Major van het menu van de chef. We    krijgen twee mooie gerechten met wijn, bier en brood en rekenen samen 30 euro af.  Je zou toch nooit meer naar Nederland teruggaan.

We lopen nog een stukje over de muur en stappen voldaan weer in de bus terug. Een echt hoogtepunt deze dag!

Terug aan boord bekijken we het weer en zien dat het vanaf volgende week dinsdag steeds rustiger wordt. Zou het er dan echt van gaan komen?

Vandaag zitten we in de wachtkamer van een medisch centrum in de buurt. Toch maar even naar Jakobs rug laten kijken. Daar zit een plek die niet wil helen. Het zou fijn zijn als dat over is als we gaan vertrekken. Het blijkt dat we naar de plastisch chirurg moeten, want die heeft daar het meeste verstand van. We krijgen een afspraak voor morgen. Niet te geloven, zo snel. Fijn als een klacht zo serieus genomen wordt. Gewapend met zalf en verband gaan we weer naar de boot. Mijn verpleegsterstaak gaat nog even door. :-).

     

 

Zondag, Eerste Paasdag, 31 maart 2024

De heilige week is ook hier aangebroken. Een week waarin er veel processies zijn om het leven en sterven van Jezus te gedenken. De afgelopen jaren dat we in Spanje waren misten we deze traditie steeds. De eerste twee jaren vanwege Covid en vorig jaar omdat we in Canada waren. Nu is het eindelijk zover dat we de mooie processies kunnen gaan zien.

Maar helaas, het weer gooit roet in het eten. Het begin van de week zijn we veel op de boot vanwege harde wind en regen. Alleen voor wat boodschappen en om te douchen stappen we even af. We zitten het grootste deel van de dag lekker bij de kachel te lezen of te knutselen en proberen elke dag toch nog een klein wandelingetje te maken.

Vrijdag in de loop van de dag klaart het weer op . We gaan op zoek naar de processies waarvan we de aankondigingen hebben gezien. Het is druk op de boulevard en op het Maria Pita plein. Het is niet duidelijk of de mensen er zijn vanwege de vrijdagavond (om het begin van het weekend in te luiden), of om te kijken naar de processies. We lopen de oude stad in, achter groepjes mensen aan. We komen bij een kerk waar een dienst bezig is. Het ziet er niet naar uit dat hier een processie begint.

Teruggekomen op het grote plein, zien we dat er bij de kerk vlak naast de supermarkt Cadis veel volk staat. En inderdaad. Hiervandaan gaat een processie vertrekken. Het is Goede Vrijdag en we zien op drie verschillende wagens het laatste stuk van de kruisweg weergegeven: Jezus als gevangene, Jezus die het kruis draagt en Jezus die aan het kruis hangt.

         Het is stil op straat. Alleen de doffe dreun op een trommel die het loop-tempo aangeeft, is te horen. We sluiten achter in de rij aan en lopen een stuk mee tot aan de overkant van het plein. We zijn onder de indruk.

Het is intussen donker geworden en we zien dat het al half 10 is. Tot onze verbazing is het niet eens erg koud. Aan boord staat een lekkere paprikasoep met crostini’s op ons te wachten.

Zaterdag beginnen we de dag met een wandeling naar de Mercadona. Het foerageren voor ons vertrek is begonnen. Op het Samsonite karretje nemen we bier en water mee terug naar de boot en onze rugzakken zijn gevuld met potjes conserven en flessen wijn. Iedere keer gaan we wat zware dingen inslaan. Het moet toch niet zo zijn, dat er straks eindelijk beter weer komt en we zijn er niet klaar voor.

Eind van de middag klaart het weer op en we gaan de stad in om een rondje te lopen. We kiezen voor de oude stad. Dat is zo sfeervol en zo dicht bij. Het is er stil.

    Maar als we bij het Militair Museum komen, zien we dat er bij het kerkje, dat daar aan vastgebouwd is, wat mensen staan. Nieuwsgierig lopen we er naar toe en zien dat er een draagbaar met Maria en heel veel dragers klaar staan. Zou hiervandaan een processie beginnen?

Jakob vraagt het aan een opperpriester, die hem uitlegt dat we over een halfuurtje naar binnen kunnen. We begrijpen niet waarom, maar we zien het wel. Het blijkt dat er televisieopnames gemaakt gaan worden. Er is geen processie buiten (misschien vanwege het weer) maar er wordt binnen in de kerk van alles gedaan.

            Er komen twee muziekkorpsen aan met hun zware instrumenten nog ingepakt. Eén korps verdwijnt naar het balkon en het andere stelt zich op in de hal van het gebouw. Wij zijn naar binnen gegaan en zitten in een volle kerk. Regelmatig wordt er ‘pssst’ gezegd, want dan beginnen de TV opnames.

  Het wordt een bijzonder uur. De dragers voeren een soort dans uit met de draagbaar, waarbij ze naar voren en naar achter gaan, een hele draai uitvoeren en de baar omhoog steken. Alles aangevuurd door twee bevlogen priesters. Dan wordt het weer stil en klinkt het ‘Ave Maria’ door de kerk, gezongen door een knappe donkere zangeres. De muziekkorpsen spelen om beurten en het is prachtig.

Plotseling gaat iedereen staan. Dat moet het Spaanse volkslied zijn. Wel apart om dat op Goede Vrijdag te spelen, maar het is vast onderdeel van de traditie. En dan is het klaar. Er wordt flink geapplaudisseerd. Alweer onder de indruk lopen we de kerk uit. Het is half negen als we terug aan boord zijn. Ik moet nog koken, dus dat wordt een diner op Spaanse tijd.

Vandaag, Eerste Paasdag is de laatste dag met processies. De zomertijd is vannacht ingegaan en dat is even wennen. Om half 12 vertrekken er twee uit verschillende kerken. We kiezen de kerk vlakbij de Mercadona. Als we daar aankomen staan de doedelzakspelers al buiten.

Ze steken mooi af tegen de stenen muur van de kerk. Een poosje later komt de stoet de kerk uit. Er is een hoge trap en we zijn benieuwd hoe ze hun draagbaar met Maria naar beneden krijgen. Ze doen het niet voor het eerst en dat is goed te zien.

Soepel stappen ze de treden af zonder dat het beeld gaat schuiven. Het is een eenvoudige stoet en weer heel anders de de vorigen die we zagen.

Ik zal toch eens wat meer over die pro-cessies op internet gaan lezen. Dat is vast heel interessant. Na koffie bij de Taberna de Chipiron gaan we terug naar de boot.

Het weer is nog steeds wisselvallig. Het varieert van onweer en zwarte luchten naar stukken blauw met zon. We kunnen er niet veel mee, en hopen later in de middag nog even een klein wandelingetje te kunnen maken.

Het vooruitzicht voor de komende twee weken is nog steeds niet goed, dus plannen we maar weer een stedentripje. We houden de moed er in. Wie weet kunnen we half april voorzichtig op weg naar het noorden?

Zondag 24 maart 2024, A Coruña

We zijn nu twee weken terug op de boot en vermaken ons prima. Op fb zie ik steeds meer reclame langskomen over vakanties in Noordwest Spanje en dat is helemaal terecht, als je tenminste niet voor een strandvakantie gaat. Een beetje regen maakt het hier alleen maar mooier groen.

De lijst met klussen aan boord wordt steeds korter, dus het wandelen in de omgeving komt weer aan bod. Om het strand te zien hoeven we alleen maar de stad door te steken en kijken dan weer ver de oceaan over. Een weergat om te vertrekken is er nog niet, maar we hebben geen haast.

Tijdens een loopje door de stad zie ik dat er een concert aankomt met filmmuziek in het Operahuis. Dat is meer iets voor vrouwen dan voor mannen misschien, maar het orkest zag er veelbelovend uit, dus Jakob gaat mee.

Zondagavond om 7 uur zitten we in de zaal en zijn er klaar voor. Het orkest speelt geweldig. Al die filmmuziek maakt herinneringen wakker aan lang vervlogen tijden. Het leuke bij zo’n concert is toch wel het enthousiaste publiek. Ze klappen uitbundig en krijgen de dirigent aan het eind zover dat er een toegift komt. Heel erg leuk! Na anderhalf uur staan we weer buiten en maken we op weg naar de boot een tussenstop bij Victoria voor een drankje en een hapje.

Na een rustige maandag is het tijd voor ons uitstapje.

    Dinsdagmorgen om 11.45 stappen we in de bus die ons in ruim 8 uur naar Madrid brengt. Het is een flinke zit, maar goed te doen. Na een uur of drie is er een stop van een halfuur om onze benen te strekken en koffie te drinken. Het is donker tegen de tijd dat we met de taxi naar het hotel rijden. De route gaat grotendeels onder de grond door en dat hadden we niet verwacht..

Ons hotel, vlak bij de Plaza España, staat stralend in het licht op ons te wachten. We krijgen een mooie kamer met uitzicht op het plein. Het is altijd afwachten waar je terecht komt, maar dit is boven verwachting. Als de tassen zijn uitgepakt, lopen we de Gran Via op om te kijken waar we kunnen eten. We vinden een Argentijns restaurant een stukje verderop en eten lekker. Tevreden over de eerste indrukken van de stad stappen we niet al te laat en toch wel een beetje moe in een heerlijk groot bed.

De volgende morgen lopen we naar een bakker in de buurt die ook ontbijt verzorgt. Erg leuk, want we zien er alleen maar lokale mensen komen en gaan.

Dan wordt het tijd voor onze georganiseerde fietstocht door de stad. We zijn de enige Nederlanders en krijgen Remi als gids mee; een leuke avontuurlijke landgenoot die ons alle mooie plekken van de stad laat zien. Het is al een poosje geleden dat we gefietst hebben, dus het is best pittig, vooral als de weg omhoog loopt.Het mooie van de stad per fiets bekijken is dat je veel meer kunt zien in drie uur dan te voet.

Het weer is prachtig: zonnig en 25 graden. Er zijn in Madrid brede fietsbanen gemaakt langs de grotere straten en dat maakt het veilig om daar rond te rijden.  
We stoppen bij de belangrijkste gebouwen, zoals het Koninklijk Paleis met meer dan 3000 kamers, twee mooie kerken, het kristallen paleis, twee mooie grote parken en een aantal pleinen. We komen bij de Plaza de Puerta del Sol, met het nulpunt van Spanje, vanwaar je een nieuwe richting aan je leven kan geven als je er met je voet onder gaat staan.

Ook het beeld met de beer en de meiboom, het stadsteken van Madrid gaan we bekijken. Als je de gouden staart aan raakt krijg je voorspoed, dus dat moet ik ook echt even doen. 

Er hangt een stadse sfeer en toch is voelt het niet gehaast. Misschien vanwege het vele groen dat er is? Ook stoppen we bij de Banca de Espana, bekent uit de Netflix serie La Casa de Papel.

De laatste tip die we krijgen van Remi is om naar de chocolade winkels te gaan, waar Madrilenen na een avond  flink stappen uiteindelijk terecht komen, voor churros met chocolade. Zou je daar nuchter van worden?

Na een lunch met paella, ook een tip van Remi, nemen we een uurtje rust in ons hotel.  Rond een uur of 4 nemen we de metro naar het museum Reina Sofia om daar de Guernica van Picasso in het echt te zien.

Het is er druk met schoolklassen waardoor het een nogal rommelig indruk geeft. Behalve Guernica zien we nog meer mooie kunst, maar na een uur zijn we de drukte zat. Tijd voor een biertje met tapas op de Plaza España.

              De tweede dag van ons verblijf begint met een bezoek aan het reusachtige Koninklijke Paleis. De wapenkamers zijn indrukwekkend, vooral de bescherming voor man en paard

Wat zal dat zwaar geweest zijn! We zien een aantal koninklijke vertrekken met veel pracht en praal.

Mooi om doorheen te lopen. En natuurlijk maken we veel te veel foto’s!!

We gaan op weg naar de kathedraal en komen langs een plein bij een muziekschool. Daar is net in de open lucht een pianoconcert begonnen voor de leerlingen van de school. Er staan stoelen in een kring om de piano. We zien twee lege plekken en gaan er bij zitten. Fenomenaal zoals die man kan spelen. Wat een geluk dat we daar nu net langs kwamen. Het is ook leuk om te zien dat sommige tieners net zo ademloos zitten te luisteren als wij!

Na een daverend applaus en een orchidee die in handen van de pianist wordt gedrukt, gaan we verder naar de Basiliek de San Fransisco. Die blijkt gesloten te zijn vanwege een verbouwing.

Dat is niet zo erg, want 200 m verder op staat de Catedral Almenuda en daar kunnen we wel in. De aankleding is eenvoudig en modern met mooie glas in lood ramen.

We lunchen op de Plaza de San Miguel en lopen terug naar het hotel. Tijd om uit te rusten, want om 6 uur begint de tapas- en wijntour die afgesloten wordt met een flamenco show.

Het verzamelpunt is vlak bij de mercado, waar de meest luxe hapjes en drankjes te koop zijn. De groep bestaat uit 8 personen die uit 4 verschillende landen komen. Leuk om met iedereen een praatje te maken. Dat voelt eigenlijk net als een steigerborrel, alleen nu gaan we de stad door lopen voor onze hapjes en drankjes.

   

De gevulde champignons bij de eerste stop zijn heel bijzonder en daarbij krijgen we sangria. Die combinatie blijkt erg goed te zijn. De twee volgende stops zijn niet erg bijzonder, maar het is een gezellig uitje. De rest van de groep gaat nog naar een rooftop bar, maar wij worden om 10 uur in het theatertje verwacht waar de flamenco show plaats vind.

Een halfuur van te voren worden er 100 tieners naar binnengeloodst die nog moeten eten. Dat verloopt best gedisciplineerd. De meesten eten hun bord leeg, maar de schalen met sla gaan onaangeroerd terug naar de keuken.

De show is de moeite waard. Het is toch steeds weer bijzonder dat de dansers zich zo kunnen opzwepen dat ze bijna flippen. Het is een latertje voor ons en tegen twaalf uur vallen we in ons bed. We laten alles wat we gezien en meegemaakt hebben nog even de revue passeren. Het was best een druk programma, maar heel erg de moeite waard. We gaan vast nog een keer naar Madrid om alles te zien wat we nu gemist hebben.

We gaan vrijdagmorgen met een Uber naar het busstation en zijn rond 7 uur ’s avonds weer in A Coruña. De bussen in Spanje zijn echt comfortabel en als je zo’n ritje vergelijkt met een dagje zeilen, is het eigenlijk zo voorbij.

Het is nu prachtig weer hier in A Coruña, maar dat gaat veranderen. De lekkere temperatuur gaat weer flink zakken komende week en er komt ook weer regen. Vertekken zit er nog niet in want de windrichting is noordelijk en wordt naar verwachting ruim 40 knopen.

We cocoonen gewoon weer een poosje en blijven vanuit een warme kajuit het weerbericht volgen.