Woensdag, 2 februari 2022

De laatste zeildag van Boa Vista naar Sal was weer pittig. Na een paar uur op de motor tegen de wind in te hebben gebokst, moesten alle zeilen weer omhoog. Iedereen was moe dus het werd een zware klus bij alweer harde wind. De Oosterschelde sneedt nu door het water met soms een snelheid van 9 knopen. Wat een schip! De baai van Palmeira was niet echt bezeild.

Er moest een overstag manoeuvre worden uitgevoerd. Dat lukte steeds net niet. Gijpen ging beter. Stel je dat eens voor met drie gaffelzeilen, een kluiver en een fok. En daar was ineens alweer een hele grote groep dolfijnen, dit keer opgejaagd door een aantal Orca’s. Wat imposant! Zeker bij zo’n snelheid van het schip. Even vergaten we de grijze lucht en de harde wind.

Tegen 6 uur viel het anker en iedereen vond het welletjes. Een mooie afsluiting van een pittige zeiltocht. Het werd tijd voor de afscheids-bbq. Er kwamen weer geweldige vis-, kalkoen- en vleesgerechten van de gril. Tot slot nog een stevige Irish koffie met notentaart. Alle gaatjes waren gevuld.

Na een laatste nacht aan boord werden de tassen weer ingepakt met heel veel zoute kleren. Het afscheid van de bemanning was warm. We hadden een geweldige tijd aan boord gehad. De dinghy bracht ons naar de visserskade, waar we tussen de net gevangen vis naar boven klommen.

Wij bleven nog een nachtje in Palmeira om een beetje bij te komen. Heerlijk was dat. Jammer dat het regende. Dat komt daar eigenlijk nooit voor. Een goed excuus om lekker op het balkon te blijven zitten.

Dinsdag middag, na een negatieve Covid testuitslag te hebben bemachtigd, stapten we in het vliegtuig naar huis. Wat een geweldige vakantie hebben we gehad. Daar kunnen we wel weer een paar weken op teren😉😉.

Het landleven gaat weer beginnen, dus het blog gaat weer even op ‘uit’.

Tot later!

Zaterdag 29 januari 2022

Het zit er bijna op. Morgen zeilen we de laatste mijlen terug naar de baai van Palmeira op Sal. We hebben dan ongeveer 500 mijl afgelegd en 5 eilanden bezocht. Wat een mooie tocht! 

Heel jammer dat het weer deze week niet meewerkte. Er was veel bewolking, veel wind en weinig zon. Gelukkig kon de korte broek toch bijna elke dag aan.

Woensdagmorgen werden we in Mindelo door Marelief uitgezwaaid en vertrokken we naar San Nicolau. Het werd een ruige tocht met uitschieters naar windkracht 9. Gelukkig kan de Oosterschelde daartegen. Wij schoven als krabben onder een flinke hoek van voor naar achter over het schip om onze wachten te draaien. Het eten aan de tafels onderdeks was een ware uitdaging. Je moest niet te veel soep in de soepkom doen, want anders liep het er net zo snel weer uit.

We ankerden kort voor het avondeten en werden beloond met een heerlijke Indische maaltijd. Iedereen ging vroeg te kooi die avond.  

Donderdag was er weer een landprogramma. Met een gids werd het eiland San Nicolau bekeken. Het was mistig en een beetje kil.

De wandeling op de Monto Gordo werd ingekort vanwege het slechte zicht.

We wandelden door een dorp met veel tuinbouw, dat nog op traditionele wijze werd uitgevoerd. Ook het vervoer van suikerriet op een ezel blijft imponerend.

Overal heerste een aangename relaxte sfeer. Het eiland is prachtig en eigenlijk best nog een volgend bezoek waard.

Als we klaar zijn met de lunch – kip en vis met rijst en sla – rijden we naar de ‘pancake’ rotsen. Een waar maanlandschap! Afdalen naar zeeniveau is topsport vanwege de harde wind. Maar wat is het mooi daar.

Langzamerhand worden we toch best een beetje moe van het pittige zeilen, afgewisseld door dagtripjes waarbij je niet echt stilzit.

De tocht op vrijdag naar Boa Vista is ook weer geen champagne zeilen. Hoewel het prachtig is om met zo’n stoere schoener door de oceaan te snijden, verlangen we toch ook best naar een beetje zon en iets minder wind. Er komen dolfijnen langszij. Wat een mooi gezicht is dat toch steeds weer. Dat maakte veel goed.

Rond 10 uur ‘s avonds kwamen we aan bij het eiland. Best moeilijk om met al het achtergrondlicht de juiste plek te vinden. Er ligt nog een rif in de weg waar we voorzichtig langs voeren. En dan ligt er ineens een onverlichte grote tweemaster vlak bij de plek waar we willen ankeren. Voorzichtig schuift de schipper ernaast en het anker valt. Hèhè, we zijn er. Het opruimen van het schip doen we met de wachtploeg en de bemanning. Vele handen maken licht werk. En dan eindelijk om 23.30 is er tijd voor een biertje!

Vandaag doen we het laatste eilandrondje op Boa Vista in open ‘bakkies’. Ik vind een plaatsje binnen want al dat in en uitgeklim van zo’n laadbak is te heftig voor mijn knieën. Boa Vista is een kaal eiland met heel veel  zand en een paar resorts. Gelukkig is er een haventje waar we met de dinghy kunnen landen. Een Italiaan heeft samen met lokale mensen een prachtig wrakken museum ingericht. In tijden zagen we niet zoiets moois! Stijlvol, leerzaam en met zorg en aandacht ingericht.

Een echt wrak mag bij zo’n toertje niet ontbreken. Vanwege kompasafwijkingen en rare wind en stroom zijn heel wat schepen hier vergaan. Decoratief ligt het laatste wrak in het blauwe water vlak bij het gele zandstrand. Tot slot gaan we nog even naar de grote zandduinen, waarna we voldaan gaan lunchen aan de kade van Sal Rei.

Een aantal van de groep zijn druk met adressen voor Covid testen en quarantaine briefjes. Zo zonde dat dit gedoe de pret een beetje bederft, maar het is niet anders.

Morgen nog even lekker zeilen!

Dinsdag 25 januari 2022, San Antao

Op dit moment zitten we op de Ferry van San Antao terug naar Mindelo op Sao Vicente. We hebben een fantastische dag achter de rug. Al heel vroeg vertrokken we vanaf de Oosterschelde naar dit eiland, dat het mooiste en meest groene is van alle eilanden.

Met een busje reden we naar de krater rand. Wat een uitzicht en wat bijzonder om de vruchtbare akkers daarbinnen te zien. Jakob maakte met een groepje een steile afdaling naar benden en voelde zijn spieren! Ik liet me met wat anderen in een busje het eiland rondrijden nadat we rond de krater waren gelopen. Een heerlijke lunch was onze beloning.

We bezochten de rum distilleerderij en proefden veel verschillende soorten. Heerlijk!

Deze hele reis is prachtig en afwisselend. Vanaf de eerste dag van ons inschepen op het eiland Sal, genieten we intens van dit zeilersleven. Veel luxer dan we gewend zijn natuurlijk en vol met het wisselend gezicht van de oceaan. Van zachtjes glijden over lieve golven tot knokken tegen een bruisende zee bij heel veel wind. Na Sal bezochten we Santiago en zijn nu hier.

Het klimaat is heerlijk. Niet te warm en afwisselend zon en bewolking. Ons bruine kleurtje begint weer een beetje terug te komen.

We zijn met negen opstappers (3 UK, 1 FR en  5 NL) en negen bemanningsleden. Ruimte genoeg aan boord dus. Wij hebben het geluk om een vierpersoonshut met z’n tweeën te hebben en dat is erg prettig.

De baai van Mindelo waar we nu zijn, is zo bekend. In 2015 lagen we hier met Jonas. De ‘Marelief’ met Erik en Karin, waar we in Portugal een aantal weken mee opvoeren, ligt hier nu, op weg naar Suriname, net als wij toen. De bbq hier aan boord was een goeie reden om ze weer te zien en bij te praten.

Woensdag 26 januari 2021, Mindelo

Het is nog donker en ik lig in mijn kooi te luisteren naar de geluiden aan boord. De potten en pannen rammelen in de kombuis tegenover onze hut. De generator draait om voldoende stroom te produceren voor de nieuwe dag. De Oosterschelde wiegt op de deining.

Om half acht is er ontbijt en daarna vertrekken we naar San Nicolau. Een dagje varen. De verwachtingen zijn goed en we gaan er weer van genieten.

  Het is niet moeilijk om ons aan te passen aan Kaapverdië en zijn mentaliteit.

Donderdag 20 januari 2022, Palmeira 

Eind november 2021 kwamen we naar Nederland. Heerlijk was het om weer in ons nieuwe appartement te zijn. Wat een luxe en het weer was in het begin ook best goed.

Na een aantal zonnige dagen begon de regentijd. Ook werd het kouder. Langzamerhand werden we ondergedompeld in het grijze grauwe land, waar Corona toch echt de dagelijkse gesprekken domineerden.

Met veel plezier ontvingen we familie en vrienden in ons huis en genoten van de verhalen. Kerst kwam en Oud en Nieuw. Een feest voor onze familie. Zo gezellig!

Tussendoor verblijdden we de medische wereld met bezoekjes en kwamen tot de conclusie dat het erg goed met ons gaat.

Intussen werd er in Griekenland gewerkt aan Jonas door betrouwbare mensen; er kwamen nieuwe afsluiters in het motorruim, de warmtewisselaar van de motor werd hersteld en misschien moet er nog iets met de dynamo gebeuren.

Wij hebben intussen hier in Nederland allerlei materiaal verzameld om de stormschade aan de boot te kunnen repareren als we weer aan boord zijn. Alles onder controle dus! Tijd om even naar de zon te gaan. Die hadden we al een poosje niet uitbundig aan een blauwe hemel zien schijnen.

We wilden naar Zuid-Afrika, één van de landen op onze bucket-list. Die reis werd gecanceld vanwege Omikron. Maar de wereld is groot met veel mooie plekken. De keuze viel op Kaapverdië. Niet nieuw voor ons, maar er valt daar nog van alles te ontdekken.

Na een vliegreis van 6,5 uur kwamen we dinsdagmiddag aan op Sal en werden door een taxi naar ons onderkomen gebracht. We hadden gekozen voor de Yacht Club in Palmeira.
We waren hier 6 jaar geleden met Jonas en hadden er heerlijk gegeten. Het was toen een huiskamer restaurant. Nu is het een B&B geworden. Heerlijk en betaalbaar….

Palmeira is het kleinste vissersdorp op het eiland Sal. Er is in 6 jaar niet veel veranderd. Een paar straatjes met gekleurde huizen, de visafslag en dat was het. De tijd staat hier stil. Weldadig om hier te zijn na de drukte en spanning in Nederland.

Dinsdagavond zochten we een plek om te eten. Het is even zoeken en omschakelen. Geen QR code en keus uit 2 schotels, kip of vlees. We kozen vlees met rijst en sla en friet. Biertje erbij en dat voor 12 euro. Dat omschakelen ging heel snel. We ontdekten de busjes weer, waar je met veel mensen ingepropt wordt en met een lekker muziekje voor 1 euro naar de andere kant van het eiland gebracht wordt. En dat deden we dus.

Santa Maria, in het zuiden van Sal, is de grootste plaats op het eiland en super toeristisch. De afgelopen jaren zijn er gigantisch veel nieuwe resorts bijgekomen. Best lelijk. Het voordeel is wel dat je er alles kunt kopen. Het kopen van een simkaartje voor de telefoon en twee goedkope zonnebrillen maakten onze dag goed. We wandelden door de straten en over het strand. Heerlijk die zon! Eindelijk voelden we ons weer helemaal ontspannen.

En nu pas gaat ons nieuwe avontuur echt beginnen. De ‘Oosterschelde’ ligt al in de baai op ons te wachten. De Oosterschelde is een Nederlandse driemaster, gebouwd in 1918, en gaat ons de komende weken van eiland naar eiland brengen. Inderdaad, wij zijn gek op boten, zee, zon, zeilen en mooie eilanden

Vanmiddag stappen we op. Er wordt veel wind verwacht, dus we kunnen er tegenaan! Naast het zeilen van eiland naar eiland, gaan we ook ook tochtjes op het land maken. We zijn benieuwd hoe dat zal zijn en hebben er zin in!

Vrijdag 1 januari 2016

Het is 7 uur in de morgen en de muziek die hier de hele nacht te horen was, begint langzaam uit te sterven. Het nieuwe jaar is echt begonnen.

We hebben een leuke avond gehad gisteravond. Na een hele dag druk bezig geweest te zijn, met de voorbereidingen, onder andere ook met oliebollen bakken, hebben we met 11 man bij Pico Pau gegeten.

Een traditioneel restaurantje dat ons heerlijk eten serveerden. Daarna nog een drankje bij de Nautic bar gedronken, maar toen ging het licht echt wel uit bij Jakob en mij.

Een uur voor middernacht gingen wij naar de boot en lieten alles nog eens even de revue passeren. We gaan nu iets doen wat toch wel heel bijzonder is. De Transat met Jonas. We vielen natuurlijk na 5 minuten in slaap, maar om 12 uur werd ik wakker door het geluid van vuurwerk. Wat was dat mooi. Dat had ik hier toch echt niet verwacht. Maar ja, er zijn hier veel Chinese winkeltjes, dus die zullen daar wel een aandeel in gehad hebben. Wat een mooie afsluiting van onze tijd hier op Kaapverdië!

We maken straks de boot verder klaar en gaan nog even brood kopen. De verwachting is dat we rond 12 uur losgooien en dan pas na 2000 mijl weer ergens vastknopen. We zijn er klaar voor, hebben er zin in, maar vinden het toch ook heel spannend. Onderweg houden we contact via het radionetje met de boten die vorige week vertrokken zijn en met de vertrekkers van vandaag. Er gaan er heel wat. Duitsers, Engelsen, Israëliërs, Fransen, dat wordt een internationaal veld op het grote water.

De Israëli’s hadden een probleem met hun Satphone en vroegen aan iedereen of ze er een over hadden. Nou, wij hadden er dus een over. Jakob heeft bij Correct extra belminuten geregeld en we hebben hem verkocht. Niet gek, want anders zou hij nog jaren in de kaartentafel gelegen hebben. Wij hebben nu de Iridium Pro, die erg goed werkt, en natuurlijk de SSB zender. Verder communiceren we via de sterren…. Dus kijk ’s avonds even omhoog.

De volgende berichten komen zonder foto’s, omdat dat lastig is, dus kijk nog maar even naar wat plaatjes