Zaterdag 29 oktober2016

Terwijl we woensdag bezig waren onze duikspullen tevoorschijn te halen, kwam de divemaster met zijn boot langs om te zeggen dat hij geen tijd had om met ons de spullen te checken en of we even naar kantoor konden komen. Toen bleek dat het voor zaterdag niet meer kon, dus maakten we een nieuwe afspraak voor 5 november. Dan worden eerst onze spullen bekeken en daarna maken we een duik. Ook goed. We hebben alle tijd. Om toch lekker in het water te zijn, gingen we een lekker stuk snorkelen en bekeken het anker nog en keer. We waren namelijk een paar meter verder naar voren gaan liggen. Alles prima!

Omdat onze dinghy niet lekker in de davits hangt als er een snelle boot langs komt met soms flinke golven, heeft Jakob nu een systeem gemaakt om de boot langszij op te hijsen, wat veel zeilers doen. We hijsen de boot dan met de spinnakerval omhoog en borgen hem voor en achter met een lijn aan het schip. Om schavielen tegen te gaan hebben we er een plat stuk plastic tussen gedaan en dat werkt prima.

Woensdag kwamen Jacqueline, Mischa en Willi van de Sailor Moon bij ons eten. Het bleek dat Willi dinsdag 1 jaar geworden was, dus vierden we dat nog even.

Zo grappig om te zien hoe zo’n mannetje zich beweegt over het schip. Hij is natuurlijk niet anders gewend. Het was echt heel gezellig en de lasagne was goed gelukt.

Donderdag probeerden we een auto te huren bij Hertz, maar die hadden alleen nog grote dure auto’s en dat kan ons zeilersbudget niet aan. Dus gingen we met de bus naar San Nicolas. We kochten een dagkaart, zodat we nog meer konden dan alleen heen en weer. Het was een leuke tocht van een uur met een chauffeur, die soms dacht dat hij Max Verstappen was!
Aangekomen in San Nicolas, bezochten we de Tourist Info en daar hoorden we dat er de hele dag niks te doen was en dat alle musea dicht waren. Mmmm. Maar we konden met de bus naar Baby Beach. We liepen snel een rondje door de stad. Er waren heel veel leuke muurschilderingen en er hing toch een lekker sfeertje. En daarna stapten we in een klein busje naar het strand. Baby Beach was heerlijk. Mooi blauw water, een lekker strand met parasols en niet al te veel mensen.

We gingen snel het water in om af te koelen, want het is hier best erg warm.

Omdat Peter (vriend van Jakob) hier jaren geleden een kast getimmerd heeft in het eetcafé van zijn dochter, en verteld had dat hij bij Seroe Colorada, waar ze een huis had, zo het water in kon lopen, gingen we op zoek naar die plek.

En we vonden het bij Rogers Beach. Toch heel bijzonder om even in Peter zijn voetsporen te lopen. En heel gek om die raffinaderij op de achtergrond te zien.

Terug in San Nicolas, moest Charlie’s Cafe bezocht worden. Dat cafe had tijdens en na de oorlog een soort functie als handelspost. De derde generatie Charlie zwaait nu de scepter. Aan de buitenmuur zou het straatnaambord Havenstraatsewal moeten hangen wat Peter er ooit had bevestigd. En jawel, het hing er nog!

We raakten ook aan de praat met een stel uit Bogota, Colombia en we vertelden, dat we daar binnenkort naar toe zouden gaan. Ze raadden ons aan om ook zeker het Tayona park bij Santa Marta te bezoeken omdat daar de mooiste stranden naast de jungle te vinden zijn. Verder is er een explosie aan kunst op dit moment omdat de artiesten eindelijk de vrijheid krijgen om zich te uiten. Ik ben heel benieuwd. Klinkt allemaal erg goed. Nog even die 300 mijl met moeilijk water oversteken, maar dat gaat ook vast lukken.

We waren om half 6 weer terug, maar gegeten werd er niet meer. Ik was vol van zon en eten en de warme bustocht en ging lekker op bed liggen. Maar ja, om nou zo vroeg te gaan slapen is ook niks, dus eindelijk na een half jaar gingen we een film kijken. Zwarte Vlinders met Carice van Houten. En die was best heftig. Ook wel goed om weer eens iets anders in je hoofd te hebben dan zeilen en mooie dingen zien.

Vandaag hadden we zo’n dag, waarop je weinig doet, maar alles duurt zo lang, dat de dag om is voor je het weet. We hoefden alleen maar de was weg te brengen en op te halen, kaarten te kopen en een museum te bezoeken. En om 4 uur waren we op de thee met zelfgebakken muffins gevraagd bij Sailor Moon. En ineens was het bijna donker!

We gaan morgen voor een weekje de haven in en hebben de motor van de bijboot weer aan boord gehesen en de bijboot in de davits gehangen. Intussen ook wat warme kleren in een koffer gedaan, want er wordt sneeuw verwacht in Canada. We gaan het zien.

We zijn dus voor een week uit de lucht. En als we terug zijn gaan we ons klaarmaken voor de oversteek naar Colombia. We hebben er zin in.

Dinsdag 25 oktober2016

We zijn hier intussen een kleine week en beginnen al aardig ingeburgerd te raken. Het is hier heel anders dan op de andere eilanden, maar niet verkeerd. Je moet je er een beetje op instellen dat er veel toeristen zijn, maar dat kan ook zijn voordelen hebben. En bovendien gaan wij aan het eind van ieder dag weer terug naar ons eigen kleine eilandje genaamd Jonas.

Zondag wilden we naar de kerk. Dat was heel goed bevallen op Bonaire en Curaçao, dus we waren heel benieuwd hoe het hier zou zijn.

We vonden de Protestantse Kerk en dat klinkt toch heel vertrouwd. Maar ja, daar zijn toch vele vormen van. De voorganger is hier waarschijnlijk al jaren en heeft met zijn gemeente een bepaalde formule gevonden om een dienst te vullen.

Er werd veel gezongen, waarbij zijn microfoon wijd openstond, zodat het goed te verstaan was. De liturgie was nogal vrij en een echte preek was er ook niet. Soms werd er in de handen geklapt, maar dat was niet verplicht. Het was niet helemaal mijn ding.

Wat wel heel prachtig was, was het orgelspel. Er zat een jonge vrouw achter het orgel die heel fantastisch kon spelen en dat ook deed. Daar hebben we echt van genoten. Omdat we hier maar kort zijn, heeft Jakob geen contact gezocht met de organiste.

De rest van de dag waren we aan boord en rond half 7 stapten we in het bootje om te gaan eten bij het restaurant op palen waarvoor we op anker liggen. Het leek een eenvoudig tentje, maar bleek een heel geweldig restaurant te zijn. De prijs was er ook naar, dus maar weer even rustig aan doen. Maar we hebben er echt heerlijk gegeten en gedronken.

Intussen probeerden we contact te maken met Eddy Croes, omdat we graag een dag met hem op stap wilden. Nou, dat bleek niet zo eenvoudig. Elke keer zei hij, bel morgen nog maar even, want er komt een cruiseschip en daar wil ik rekening mee houden. We gaven het bijna op, maar maandag kon hij aangeven dat we dinsdag middag mee konden. Nou, dat was in ieder geval al wat.

Omdat we de eerste week van november een weekje naar Canada gaan en het daar nogal koud is, werd de boot binnenstebuiten gekeerd om warme kleren te vinden. Tenslotte vonden we 2 dikke jacks, spijkerbroeken en voor Jakob 2 truien. Ik heb die van mij in Nederland achtergelaten, omdat ik dacht ze niet nodig te hebben. Maar ja, je weet het dus maar nooit. Omdat die kleren een poos verstopt op de boot hadden gelegen, moesten ze wel naar de wasserij. Dat was even zoeken, maar gelukkig vonden we er een, niet al te ver van de haven. We gingen ook even bij de havenmeester langs, omdat we de boot tijdens onze afwezigheid graag in de haven willen achterlaten.

Er lag in de winkel een pilot over Colombia en die mochten we zomaar mee nemen. Dat was niet verkeerd, want er is niet zoveel te vinden over dat land. De havenmeester liet zien waar we zaterdag de boot kunnen leggen en dat was OK.

Vanmorgen gingen we op zoek naar een soort Albert Heijn. Ik had beloofd om Lasagne te maken als woensdag de bemanning van de Sailor Moon komt eten. Maar het bleek dat de ingrediënten op waren. Bij de Chinese winkel kon ik niks vinden, maar de Chinese AH zou dat vast wel hebben. Op internet zocht ik het adres op en vol goede moed gingen we die kant uit. Het lokale trammetje kwam langs, maar ging niet de goede kant uit.

Het bleek veel verder dan we dachten. Na bijna een uur gelopen te hebben, waren we er eindelijk. Wat een grote winkel, maar veel tijd hadden we niet, want we moesten nog terug, de was op halen, alles aan boord brengen en om 1 uur klaar staan voor onze tocht over het eiland.

Het vooruitzicht om in de hitte met boodschappen weer een uur te lopen was niet aantrekkelijk, maar gelukkig stond er een taxi voor de winkel. Die bracht ons in 10 minuten voor de deur bij de wasserij. Nou, dat was heerlijk en zodoende konden we toch op tijd zij voor onze toer.

En vandaag gingen we dan met Eddy Croes op stap. Zijn truck stond in de buurt van de cruiserterminal en na een uur waren er genoeg mensen aan boord om een tochtje te maken. Niet de grote tour, want die doet hij niet meer, maar een kleintje en dat was ook leuk. Hij heeft zijn bedrijf verkocht en gaat naar Nederland. Tja…

De tocht was afwisselend en liet ons veel van het eiland zien. Dat varieerde van dorre gedeelten met cactussen en hobbelwegen, tot luxe hotel gebieden, waarbij Oranjestad in het niet viel. Er is hier dus voor elk wat wils.

In de truck waren ook 4 donkere Amerikaanse dames, die graag op de foto wilden met hun voeten in het water. Nou, Jakob ging daarvoor wel op zijn knieën :-).

Terug in Oranjestad dronken we nog wat bij Paddock en genoten we weer van een heerlijke zwoele avond aan boord. Morgen gaan we onze duikspullen uitproberen met een duikmaster van de duikschool hier aan de overkant. En als alles goed is, maken we donderdag 2 duiken met de duikschool. We willen namelijk wel een beetje oefenen zodat we op de Pacific daar mee verder kunnen gaan.

Voor vrijdag zijn we bezig een auto te huren. Dat gaat ook niet heel soepel. We zijn al 2 keer bij het VVV hokje geweest om wat af te spreken, maar morgen horen we of er een auto voor ons is. Tja, het is hier toch echt anders! Maar we willen graag een aantal dingen gaan bekijken en dat is met de auto het makkelijkst. Lukt het niet, dan proberen we de bus.

Donderdag 13 oktober 201

We zijn nog niet weg! Sommige mensen zullen dat herkennen. Ineens is er iets waardoor het niet lukt. En bij ons was dat de koelkast. We sukkelen er al mee sinds mei op Bonaire en het is er niet beter op geworden. Het bijvullen met koelgas leek een oplossing, maar dat hielp ook niet meer.

Omdat je hier nog van alles kan kopen, gingen we toch maar naar Island Waterworld, waar we al een keer naar een nieuw setje hadden gekeken. Maar dan blijkt dat je precies moet weten wat de inhoud is van de koelkast. Ik schatte dat op 400 liter, maar het bleek maar 125 liter te zijn. Toch wel nuttig om weer een keer terug te gaan om dat op te meten.

Tenslotte kwam Jakob met een nieuw setje terug op dinsdagmiddag. De oude set was er al uitgehaald en de bederfbare waar stond zachtjes op te warmen op smeltend ijs in een koelbox. Ja, dat gaat hard bij 32 graden.

’s Avonds waren we met zijn allen uitgenodigd voor “pot luck” op de catamaran van Umberto. Je weet wel, die zijn moeder van 90 jaar aan boord heeft, die een enkele reis Fidji heeft geboekt. Wat een ruimte heeft zo’n schip!

En wat is het toch leuk, als iedereen iets meebrengt en het dan een heel gevarieerd buffet wordt. En Tilly (van 90 jaar) zat in een hoekje buiten en genoot met volle teugen van het gedoe. Gaaf toch, dat wil ik ook!!

Woensdagmorgen stonden we extra vroeg op (6 uur in plaats van half 7, haha) om bij nog redelijke temperaturen aan de slag te gaan. En.. om 1 uur ’s middags werkte de nieuwe compressor en verdamper. Toppie Jakob!!

Ik had natuurlijk ook niet stil gezeten en worstelde met de naaimachine. Ik ben de oude hoes voor de dinghy aan het ombouwen voor de nieuwe bijboot. Dat betekent dat alle gaten die er inzaten voor handgrepen en zo, dichtgenaaid moeten worden en dat er allemaal nieuwe gaten in moeten. Bij Ackerman kochten we een fris rood lapje canvas en dat is nu in allemaal kleine stukjes verknipt.

Natuurlijk ging de naald krom en deed ik er een nieuwe in. Niet de goeie dus en dat duurde een poos voordat ik begreep waarom het allemaal niet meer werkte. Gelukkig is ook dat opgelost en ik ga straks weer aan de slag. Het is best een grote klus, maar daar hebben we wel weer plezier van. Ik hoop er vanmorgen mee klaar te zijn.

Intussen heeft Jakob voor de laatste keer op het orgel gespeeld in de Fortkerk en heb ik de begeleidingsmappen voor het Liedboek overhandigd aan de kerkeraad en de dominee.

Dat was toch best weer de afsluiting van en bijzondere periode. We hebben zoveel gastvrijheid ondervonden daar en kenden intussen al best veel mensen. Het orgel was voor Jakob zo heerlijk, hij had er helemaal een band mee.

In de kerk zaten Karin en Frans, vrienden van vrienden van Jakob. Die kwamen naar hem luisteren en kennis maken met mij. Leuk hoor. Ze kwamen maandag het schip bekijken en een drankje drinken op het achterdek. Heel gezellig. En dan zie je de ankerplek weer eens door ogen van een ander. Dat zag er toch leuker uit dan mijn beeld van de Loosdrechtse plassen.

Vandaag zijn we met Ria en Peter naar Daaibooi baai om te snorkelen en te lunchen bij Karakter. Dat was echt heel relaxed en leuk. Ik heb ook einedlijk weer eens onderwater foto’s gemaakt. Het voelde echt een beetje als Bonaire.

Tja, en de vertrekplannen. We hebben het maar gewoon een week uitgesteld. We gaan nu maandag uitklaren en dinsdag varen.

Vanaf zondag 25 september hielden de zeilers op het Spaanse Water in Curacao de ontwikkeling van een tropische depressie op de Atlantische oceaan nauwlettend in de gaten. Ontwikkelt de depressie zich tot storm en blijft de baan die hij gaat afleggen zo richting de ABC-eilanden gaan? Want dan zouden  wij er mee te maken krijgen!

Woensdag 28/9 is de depressie ge-upgrade tot storm en kreeg deze de naam Matthew. (elke storm krijgt een naam die begint met de volgende letter in het alphabet, dus dit is al de 13-e dit jaar).

Het zou mijn eerste storm van dit kaliber worden. En ik heb sterk overwogen om op anker te blijven liggen. Twee reserve ankers opgediept en ik zou dan een 2e anker hebben uitgebracht om te voorkomen dat bij een “reverse” (wind plotsklaps 180 graden gedraaid) Jonas op de wal zou worden geslingerd. Ik had nl 40 mtr ketting uit staan.

Extra ankers

Maar toen de storm zich ontwikkelde naar een hurricane van de 4e categorie besloot ik en ook andere zeilers die voor anker lagen naar de haven uit te wijken.

Dus ligt Jonas nu in de haven van Seru Boka voelde ik me redelijk veilig en de kosten zijn ca 1/10 van het eigen risico!!!!

In de nacht van donderdag op vrijdag werd Matthew boven Curacao verwacht. Tot dan toe was de wind erg matig en regende het zo nu en dan flink. Dat koelde lekker af maar met alle ramen dicht is het toch erg benauwd en zweterig (29 graden….).

Ook hield ik een oogje op twee zeilboten van zeilvrienden die in Nederland zijn. Want die vinden het ook wel spannend wat er op grote afstand van hen gebeurt met hun schip.

De verkiezingen die gepland waren op vrijdag 30/9 werden verdaagd naar woensdag 4/10, scholen en bedrijven dicht, iedereen werd aangeraden thuis te blijven. Er werd gehamsterd. Maar er gebeurde nauwelijks iets zeker niet in onze haven. Wel lokaal flink wat regenwater, maar daar is men tamelijk aan gewend.

Zondag 2 oktober gingen de meeste zeilers weer ten anker. Ik zou maandag gaan want ik moest ’s morgens orgelspelen in de Fortkerk en halverwege de middag naar Kokomo beach want daar speelde de band “Sleeves”. En die maakten er een zeer gezellig feestje van!

Vandaag maandag 3/10 ben ik niet ten anker gegaan want de motor doet gek. Bij stationair toerental staat de motor heftig te stuiteren, zodra ik gas geef loopt hij normaal. Dat stuiteren begint pas als de motor warm is heb ik gemerkt. Ja wat kan dat zijn? T kan het lage toerental zijn, hetgeen ik kan verhelpen door de gaskabel te verstellen, maar t kan ook iets met de verstuivers zijn die opnieuw waren afgeperst en misschien te zuinig staan, of erger (iets met een cilinder). Er zullen eerst een tweetal zeilers met veel motor ervaring hun licht over laten schijnen voordat ik de firma die de verstuivers heeft laten afstellen er bij roep. Maar t moet goed zijn voor ik de haven verlaat.

Vanmorgen ook de ankerketting, die ik grotendeels op dek had gelegd, schoongemaakt. Die stonk als 10 kg rotte vis en doordat het zo broeide rook ik dat in bed…….. Ook de ankerkluis maar weer schoongemaakt, nu ruik ik het niet meer gelukkig.

Morgen staan de motor en het wasgoed laten wassen op het programma en woensdagmiddag kan ik Hanny van t vliegveld halen. Vier weken zonder haar duurden best lang!

Het is alweer zaterdag 24 september.

Vorige week zaterdag werd de nieuwe dinghy gebracht! René van de Blue Spirit bracht me met zijn dinghy naar een haventje hier vlakbij (Kima Kalki). Daar werd de nieuwe dinghy afgeleverd. Bij Jonas aangekomen hebben we hem eerst op ’t voordek gehesen met de spinakerval. Dit om af te tekenen waar ik de sjor-ogen op dek wilde hebben.

Want als we weer verder gaan zeilen moet deze dinghy op het voordek. Hij heeft NL een vaste aluminium bodem, dus opvouwen zit er niet meer in. Ik twijfel nog wat ik met de oude zodiak ga doen houden of verkopen. Die bijboot wil ik wel kwijt maar het 5-pk motortje gaat me zo aan ’t hart. Hij doet het hartstikke goed, en is veel makkelijker te hanteren dan de 15 pk die achter de nieuwe dinghy hangt.

Die zondag na de kerkdienst (waar ik voor de orgelbegleiding mocht zorgen) ging de dinghy weer ’t water in en daarna de nieuwe bb-motor er achterop.  Wow wat ziet dat er spannend uit. Net op tijd om naar de bbq op Santa Barbara beach te gaan (de wekelijkse bbq met alle zeilers, met elke keer super lekkere hapjes) had ik het spul in orde. Benzinetank gevuld en aangesloten, slot met kabel er aan.

En daar ging Jakob, eerst voorzichtig want hoe reageert het geheel en toen eventjes hard……  Nog niet voluit, maar je moet je voorstellen dat eerst de boeg omhoog gaat zodat ik bang was dat ik achterover over de kop zou gaan. Maar dan gaat de boeg naar benedenen begint die motor het naar zijn zin te krijgen, met een Jakob met samengeknepen billen!

Nu ben ik nog steeds niet op volle toeren geweest, maar het wend al wel hoor. Ja wat heb ik verder gedaan? De Solbian stekkertjes aan de bedrading van de zonnepanelen aan stuurboord vervangen door stekkers van Victron. Die solbianstekkers zijn wel mooi vormgegeven, maar kunnen niet tegen de zoute vochtige omgeving op zee. Ben benieuwd hoe dat met die van Victron zit.  Ik had overigens genoeg energie in de batterijen overgehouden zonder die twee panelen. Ja de zon schijnt toch elke dag flinke tijd, hoewel ’t deze week vaak wat bewolkt was.

De aarde van de zender ook meteen veranderd, en….. Ik heb een BCD 2e-hands gekocht om mee te kunnen duiken. Nu nog een loodgordel met lood scoren en Jakob kan weer onder water met eigen uitrusting!
Gisteravond uit geweest, met de dames van de Blue spirit, de bemanningen van de Zensation, de Hagar, de True Blue en Leo waarvan ik de naam van zijn boot niet ken.

Eerst ’s middags vijf uur naar de Surinamer: heerlijk warm gegeten! Daarna naar Avilla Beach Hotel, een groot hotelcomplex. Het was er al een drukte van belangen en we waren niet de enigen met kaartjes voor een optreden van Trijntje Oosterhuis.

We werden ontvangen in een mooie ambiance met prachtige gastvrouwen. Lekker buiten vlak aan het strand.

Om half negen begon het spektakel en kwam Trijntje zingen met begeleiding van een uitmuntende pianist, een bassist en een drummer; die twee deden gewoon hun achtergrond ding.

Ik kreeg na de pauze een beetje hoofdpijn van Trijntje. Hoewel ze een mooie stem heeft schreeuwde ze naar mijn mening veel en verzon ze zelf tekst bij de liedjes uit de 50-er jaren. Wat ik wel gaaf vond was dat ze een lokale zanger op het podium vroeg en hem vroeg een nummer mee te zingen. Tjonge wat een gozer, zo goed als hij kon zingen. Ik kreeg er kippenvel van. Ook podiumgebruik was hem niet vreemd en beter dan een redelijk stijve Trijntje die het publiek niet echt in de stemming bracht. Nou je hoort het wel aan me he: ik ben geen fan van haar gebleven.

Maar de avond met ons gezelschap was bere gezellig. Vanmorgen had ik nog een lichte hoofdpijn: harde muziek of drank. Ik weet het niet. Nu op ’t achterdek met een kop koffie zakt het al aardig.

Via het laatst blogartikel kreeg ik een reactie van Frans en Karin die vertelden dat ze weer naar Curacao komen. Ik kan ze bellen……maar ik heb alleen maar een data dus bellen lukt niet. Als jullie dit lezen mail me dan, dan kan de afspraak tot stand komen!
Een paar weken geleden ben ik beginnen een verhaaltje te schrijven voor mijn kleinkinderen. Ik vond dat ik veel te weinig voor ze deed. Het eerste verhaaltje ging of de haai die ik gezien had. Het tweede over de mangroveboom, hoe die zich heeft aangepast aan het zoute milieu (ja je blijft toch altijd beetje schoolmeester) nu krijgen ze verhaaltje over de dinghy.
Wel jullie zijn weer bij en ik ga verder met genieten.