Zaterdag, 19 juli 2025, Kråkelund, Zweden

We vertrekken maandag rond half tien vanuit Borgholm op Öland. We hopen dat we kunnen zeilen naar Lindaholmen bij Osckarhamn, want de wind is noordoost en wij varen noord. Het eerste kwartier lijkt het er niet op, maar dan ineens kunnen we zeilen. Weliswaar niet in één rechte streep naar ons doel, maar het wordt laveren. Dat kan Jonas eigenlijk niet, maar we gaan het proberen. We hebben de hele dag de tijd om 24 mijl te overbruggen.

Het wordt een heerlijke dag en we zijn flink aan het werk. De ene slag na de andere vraagt om onze spierkracht. De wind is een beetje wispelturig, wat te zien is aan de slagen die we maken.

Na 9 uur zeilen hebben we 45 mijl afgelegd, terwijl de afstand hemelsbreed maar 24 mijl is. Lekker bezig dus. We komen aan bij onze ankerplek niet ver van Oskarshamn vandaan. Via een nauw kanaaltje komen we in een grote kom met hier en daar een steen (scheer). Er zijn een aantal blauwe SXK anker boeien. We zien dat er nog een vrij is en zijn zo brutaal om die te gebruiken.

      En dan is het tijd om om ons heen te kijken. Wat een droom van een plek. Puur natuur met veel groen en vogels. Hier kunnen we het wel uithouden tot woensdag.

Helaas gooit het weer roet in het eten. Er komt onweer woensdag en voor die tijd willen we graag in een haven liggen. We zijn vlakbij Oskarshamn, dat op een uurtje varen hier vandaan ligt. Een groot deel van de dag blijven we nog lekker op onze ankerplek.

Als we ‘s middags de haven van Oskarshamn naderen, ziet het er nogal industrieel uit. Voor de verandering ook niet verkeerd. We vinden een mooie plek aan een lange steiger en maken kwartier.

Bij het info-huisje vragen we een kaartje van de stad en laten ons vertellen wat er zoal te zien is. Het meisje komt niet verder dan taartjes eten en minigolf. Nou ja, we vinden zelf de weg wel.

Er zou een oud stadsdeel moeten zijn met mooie oude huisjes. Dat vinden we niet en komen bij de beroemde bakker Nilsson terecht, die inderdaad goddelijke taartjes verkoopt. We zwichten en nemen iets lekkers met koffie erbij. Eindelijk vinden we het oude gedeelte van de stad. Inderdaad mooie huizen en een klassieke sfeer.

Daarna gaan we op zoek naar de street art en lopen terug naar de haven.   

Het is intussen 5 uur geworden. Tijd voor een drankje. Tegenover onze Jonas is een uitnodigend terras, waar we heerlijk bier krijgen. Als er bij de buren een prachtige grote garnalen salade voor hun neus gezet wordt, loopt het water ons in de mond. We hebben wel net een taartje op. Maar ja, hoe groot is de verleiding. We zwichten en genieten even later van een bord vol gezonde garnalen en sla. Dat moet kunnen. Koken hoef ik niet meer vanavond!

Terwijl Jakob zich de volgende dag bezighoudt met de carburateur van onze Dickinson kachel, sta ik noten fijn te hakken voor de granola. Afgelopen twee weken aten we cruesli uit een pak. Dat smaakte zo ongezond, maar ik had even geen zin om zelf wat te maken. Nu rooster ik de granola in de Airfryer en het ruikt heerlijk in de boot.

Buiten is het grijs. De harde regen die voorspeld was, samen met het onweer, blijft uit. We gaan dus maar gewoon een mooie wandeling maken. Wat is de natuur toch mooi hier. En de hele dag hoor je vogels kwetteren. Op de weg terug naar de boot begint het toch te spetteren. Maar gelukkig niet heel erg hard

We nemen even een uurtje voor onszelf en gaan dan weer op pad om het Döderhultarn museum te bezoeken. De tentoonstelling blijkt in het kunstmuseum te zijn. De kunstenaar heeft heel veel  houten figuurtjes op een eenvoudige manier uit blokken hout gebeiteld. Ik vind het leuk, maar niet bijzonder. Toch is de man er beroemd mee geworden. In een andere zaal zien we een combinatie van kleurige schilderingen en fragiele plastieken. De kunstenaars hebben dezelfde achternaam zien we op de poster. Broer en zus of man en vrouw??

De dag erop staan we vroeg op. Douchen, boodschappen doen en op weg richting noord. De wind zou N 3-4 Bft zijn en de afstand naar de volgende ankerplek is 15 mijl. De afstand klopte, maar de wind niet en was veel harder dan voorspeld. Bijna vier uur lang vechten we met de golven. Dan ineens duiken we het groen in, tussen de scheren.

   De wind is gehalveerd, de golven zijn weg en voorzichtig varen we een klein paradijsje binnen. Daar doen we het voor. Het anker valt, we eten een boterham en het genieten kan beginnen. Dat is dus vooral niks doen en om ons een kijken. Wat een rust hier.

Jakob pakt de barbecue uit. Daar is het nu een mooie gelegenheid voor. In de supermarkt hadden we stokjes met iets vlezigs gekocht. Wij dachten gemarineerde kip of zo. Bij het openmaken van het pakje, blikt het een soort gehakt te zijn dat om een stokje is gedraaid.

Jakob probeert er op het vuur wat van te maken, maar het smaakt vreemd. Niet meer kopen dus. Gelukkig hebben we nog gewone kipfilet in de koelkast. Die kan ik voor morgen marineren en er  lekkere pindasaus bij maken.

We laten de termometer in het water zakken om eens te kijken of de temperatuur voor ons goed is om te zwemmen. We zien andere mensen vrolijk plonzen, maar in Zweden weet je het niet. Hier zwemmen ze ook in water van 10 graden. Het blijkt 21 graden te zijn. Tja, en daar kunnen zelfs wij niet aan ontsnappen. De zwemtrap wordt opgehangen en voorzichtig daal ik af. Best even wennen, na dat warme Middellandse Zee water, maar het is te doen. Jakob volgt en we zwemmen een rondje op deboot. Best fris voor ons, maar toch heel lekker. De dag erna doen we zelfs drie rondjes en maken de spiegel van de boot onderweg schoon.

Het is heerlijk hier en we genieten van dit bijzondere plekje met de naam Krokholmen. Geen idee wat het betekent, maar het klinkt leuk. Na drie dagen en nachten luieren, is het tijd om verder te gaan.

De wind is gunstig om over te steken naar het eiland Gotland. Daar zal het wel druk zijn, maar er is vast nog wel een plekje voor ons.