Maandag, 19 oktober 2015

Het is vandaag maandag en we liggen al weer 4 nachten in de haven van Caleta del Sebo. De wind is alsmaar zuid en soms erg hard, daarom was ankeren geen optie meer. Er zit nog niet veel verandering in het weer, dus we liggen hier nog wel een poosje. Wat een genot! Het eiland is puur en de toeristen die er komen passen daar helemaal bij.

We hebben intussen lekker gezwommen, op het strand gelegen, 2 prachtige wandelingen gemaakt en zitten regelmatig bij het internet cafe om weerberichten en mail binnen te halen. De haven ligt vol en er komt weinig bij, want met deze wind is dat geen optie. Er liggen in de haven veel Fransen, wat Duitsers en twee Noorse jachten. Iedereen vermaakt zicht prima. Het dorp heeft alle gemakken die je nodig hebt. Een prima bakker, die ook wat lekkers voor bij de koffie heeft, drie supermarkten en een slager waar je geweldig vlees voor weinig kan kopen en natuurlijk veel eenvoudige gezellige terrasjes. We eten en drinken er dus goed van, maar dat lopen we er weer af tijdens de wandelingen.

Het kerkje hier is ook erg leuk. alles is gericht op vissen en bootjes. Kijk maar op de foto’s. Zo leuk. zondag werd er een priester ingehuldigd. Alle banken waren buiten neer gezet en de Virgin del Mar mocht ook naar buiten. Het was een vrolijke boel. Zo kan het dus ook.

De eerste wandeltocht ging dwars over het eiland naar een strandje, Playa de Los Conchas aan de noord-west kust. De kale bergen met de lava sporen zijn indrukwekkend.

 Er zijn ook een paar plekken, waarvan het lijkt of er iets moest gaan groeien, maar of daar nog aan gewerkt wordt is niet duidelijk. Het lijken net oases in een woestijnlandschap.

Gisteren liepen we langs de oostkant naar het enige andere dorpje, Pedro Barba. Het pad was eerst heel plat langs de kust, maar daarna werd het best een beetje gevaarlijk, dwars over de rotshellingen.

Er stond ook een waarschuwingsbord, maar daar was weinig meer op te lezen.

We hebben het dorpje dus niet helemaal gehaald en staken dwars over het eiland weer terug naar Caleta. Pittige wandeling. We zijn goed bezig.

Eergister heb ik de zwemtrap uitgehangen en ben ik gaan zwemmen in de haven. Het water wordt daar zo vaak ververst, dat moet kunnen. Gister weer. Heerlijk. Daarna afspoelen met de plantenspuit douche. Dat gaat echt heel geweldig. We hebben zelfs onze haren gewassen.

Over deze haven nog wat bijzonderheden. De steigers zijn breed en degelijk, de havenmeester is uitermate aardig, maar water en stroom zijn  er niet en de douche is ook niet echt uitnodigend. We hebben onze windgenerator aangesloten en die draait overuren. Verder schijnt de zon veel, dus die energie pikken we ook mooi mee. Wat water betreft, Jonas heeft en watertank van 1200 liter en die hebben we in Madeira nog gevuld, dus wie doet ons wat. Ik heb begrepen dat het havengeld ook heel weinig is, dus dat is ook mooi meegenomen.

We bijven hier nog een poosje genieten, totdat de wind draait. En dat is zeker niet voor komende zaterdag.

Woensdag ?? oktober (ben de tel kwijt…)

Ik kan het nog steeds niet geloven. Dat we hier voor (eigenlijk achter) anker liggen. Tussen de eilanden Lanzarote en Isla Graciosa. Beiden kaal maar elk op zijn eigen wijze indrukwekkend.

Het is warm maar aangenaam warm. Ik type dit terwijl ik aan de tafel in de kuip zit in mijn zwembroek. De door Hanny gemaakte zonneschermen die voor de ramen van het doghouse zitten, houden de felle stralen (ook al is het inmiddels 18.00 uur) tegen.

Vannacht lekker geslapen op het vlakke water zonder het geluid van de oceaan, hoewel op de achtergrond de branding hier bij het strand en de rotsen hoorbaar was.
Na het ontbijt gingen we met onze dinghy naar de haven van Caleta del Sebo, zo’n kwartier motoren. Ja de dinghy is echt onze taxi aan het worden (dat had Dennis ons al verteld) en vanmiddag heb ik de brandstof maar weer eens aangevuld.

In de haven eerst naar het havenkantoor met de vraag of we ons nu echt moeten melden voor douane, etc. Maar het antwoord was ‘nada’. Toen vroegen we de havenmeester of er nog plek was in de haven voor aanstaande maandag en dinsdag, want dan zou het slechter weer worden. We lieten hem de papieren zien die we hadden gemaild naar de in de pilot aangegeven instanties. Hij mompelde wat en zei toen dat het e-mailadres niet goed was. Het email adres verandert steeds zei hij hoofdschuddend. Hij gaf me een papier waarop het nu geldende e-mailadres staat. Ook hij keek naar het weer op passageweather.com en zei dat het beter zou zijn om eerder naar de haven te komen, want de zuidenwind zou eerder komen en zou nogal hevig zijn. En ja dan liggen we op de ankerplek met z’n allen aan lagerwal…..
Na nog een blik in de computer gaf hij aan dat we morgen welkom zijn en dat we dan een paar dagen kunnen blijven liggen. Wat een vriendelijke man!! Dus nam hij alle bootpapieren over op zijn scherm en Jonas wordt morgen door de security niet weer weggestuurd!

Na een bezoek aan een internetcafé, dat nog gesloten was, maar de verbinding open liet staan, en waar Hanny het blog kon uploaden, en waar we toch op ’t laatst nog een koffie konden kopen (1 euro per stuk), kwamen we langs vier jongelui, twee jonge dames en twee jonge mannen. Ze hadden op het strand een tafel voor 2 personen gedekt en Hanny vroeg of ze een feestje hadden. Ja…. Zij zijn net getrouwd zei de fotograafjongen.

Hanny en ik gingen natuurlijk bruid en bruidegom feliciteren, wat ze ontzettend leuk en grappig vonden. Daarna gingen we brood kopen en daarna nog even op een terrasje zitten aan de haven.

Het ziet er allemaal zo anders uit dan waar mijn netvlies al die jaren aan gewend is geraakt. Witte vierkante huizen, straten van zand, op de achtergrond de bergen of moet ik zeggen oude vulkanen, veel badgasten die op Lanzarote wonen maar hier vakantie vieren, bootjes in het water en op land (een wat oudere vrouw woont kennelijk op een boot op ’t land en had toen wij langs kwamen 4 katten in de kuip…).

Daarna met de dinghy weer terug naar Jonas en…. Het moest er toch eens van komen, Jakob gaat snorkelen. Maar Jakob heeft een baard en een snor. Die staan een waterdichte afsluiting van de snorkelbril in de weg. En het gevolg is dan dat zijn maskertje langzaam volloopt en het zoute water zijn neusgaten blokkeert.

Dus:…… met het scheerapparaat de bovenste rand van de snor weggehaald. Daarna ingesmeerd met vaseline en aldus met flippers, bril en een adempijpje overboord.

Had ik gedroomd dat ik geen zout water binnen zou krijgen? Ja dus. Dus bril strakker, maar nu schoot het pijpje weer los van de bril. Slurp, weer proefde ik erg zout water. Uitgespuugd en weer opnieuw de snorkel in mijn mond. Op de buik en kijken onder water. Eng vond ik het om adem te halen door het pijpje. Hanny zei dat ik dat heel rustig moet doen. Zij heeft er geen moeite mee. Nogal logisch als je jaren zwemles en snorkelles hebt gegeven.

Ook het wapperen met mijn flippers ging niet zoals ik op films altijd zie. Ik krijg gewoon kramp. Uiteindelijk toch een rondje om de boot en daarna op de rug terug naar het zwemtrapje. Die gaf ook nog moeilijkheden want met flippers aan kun je daarop niet staan, kom je tegen de romp aan met de punten. Dus in het water de flippers uit.

De plantenspuit, waarmee een normaal mens vergift op de groenten in de groententuin spuit, was gevuld met water en onder druk kon ik me hiermee heerlijk afdouchen.

Na de snorkel en de flippers met schoon water het te hebben gespoeld konden ze drogen in de schaduw. Morgen weer, en dan weer wat langer naar onder water kijken. Of ik het laatste stuk van onze ankerketting ook kan zien……

Ja, ’t is echt anders. Maar het is geweldig!!

Nu ga ik nog even ‘gewoon’ zwemmen en daarna koken (in zwembroek met een kookschort voor….) Zie je ‘t voor je?

Dag 1.

De nacht voor vertrek in Quinta do Lorde was heel onrustig. Windstoten en regen, terwijl dat niet voorspeld was. We sliepen alletwee slecht, want wat zou dat voor het weer onderweg betekenen? We hadden alle mogelijke weerberichten bekeken en die gaven rustig weer aan. Toen de wekker om half 8 afliep, draaiden we ons nog een keer om. Om 8 uur toch maar alle voorbereidingen gedaan. Ja, je wordt een watje als je 10 dagen de vakantieganger uithangt.

De wind stond achter op het schip en dan is de box uitvaren niet altijd even makkelijk. We maakten alle lijnen die er nog vanwege de storm zaten los en voeren rustig achteruit. Dat ging natuurlijk heel goed. Bij de dieselpomp aangekomen werden we weer geholpen door een ontzettend aardige havenman die hele goeie instructies gaf. We tankten ruim 200 liter. Daarna werd Jakob met een golfkarretje naar het havenkantoor gereden om te gaan betalen. En ze brachten hem ook weer terug naar het schip! Echt prima service daar.

Om 10.15 vertrokken we en werden verrast door heel veel wind, wat niet voorspeld was. We bedachten dat het vast met de eilandwerking te maken had, maar het duurde best lang. Daarna nam de wind af tot 5BFT en dat is geweldig voor Jonas. We konden de gewenste koers varen met ruime wind. Echt genieten. Net na ons vertrok er een Engels schip. Die voeren alleen op de fok, terwijl wij alle zeilen behalve de kotterfok hadden staan. Dat moet een mooi gezicht voor hen geweest zijn.

 De nacht was rustig en heel erg donker. Je zag echt helemaal niks, net als wanneer je in dichte mist vaart. Er kwam nog wel een schip in de buurt, dat zonder AIS voer. Echt gek!. Gelukkig hadden we zijn lichten gezien.

Dag 2.

Jonas doet het prima en schommelt gemoedelijk van links naar rechts en wij schommelen gezellig mee. Het regende flink toen ik vanmorgen de wacht overnam. Pech voor Jakob. Het werd al snel droog, dus ik had er niet echt last van. Nog steeds geen wind. Ik had niet verwacht dat het windstil kon zijn op de oceaan.

Gelukkig kwam daar verandering in en de zeilen gingen weer bij. Jakob zette de windvaan in de goeie stand en zag dat er wat aan de Duogen (sleepgenerator) hing. Hij haalde hem omhoog en er zat een stuk plastic tussen de schoepen en er hing een heel lang dik touw aan. Wat een geluk dat dit niet in de schroef was gekomen. Van de Duogen was het gemakkelijk te verwijderen.

Eigenlijk was het een beetje saaie dag. Niks bijzonders, motor aan en uit, eten, slapen en lezen. Het weer was ook een beetje saai. We schieten wel lekker op. Nog 1 nachtje varen.

Dag 3.

De nacht was prachtig. Er was een mooie sterrenhemel en er waren niet veel golven. Ik had heerlijk geslapen, ondanks het geluid van de motor. Lekker kopje thee en m’n boek, wie doet me wat. De plotter gaf aan dat we woensdag rond 2 uur zouden aankomen. Het was heerlijk weer. Alleen Jakob had weer regen gehad tijdens zijn wacht (Hij mocht van Peter ook altijd al buiten sturen op de Bonne Bries als het regende!!). Om een uur of 7 waren de eilanden een beetje te zien en dan krijg je echt zin om er te zijn.

      We hadden voor 1 nacht de haven gereserveerd, maar een beetje te laat. Dat moest 10 dagen van te voren en wij hadden pas laat bedacht dat we naar La Graciosa zouden gaan. We kregen dus ook geen plek en voeren terug naar de Playa Francesca, waar al een stuk of 14 schepen voor ankert lagen. Het is een hele mooie ankerbaai tussen Graciosa en Lanzarote in, lekker beschut. En wat je dan allemaal om je heen ziet is zo mooi en zo anders. Dat moest gevierd worden, dus de fles champagne, van Arjen en Nicoline, die al een tijdje koud stond werd geopend. Heerlijk. Dat smaakte echt geweldig. Daarna moesten we de dinghy nog opblazen en klaar maken om mee naar het dorp te varen. Nou, dat ging echt een beetje langzamer dan anders, maar het lukte. Om half 6 voeren we naar de haven om in te checken bij de douane. Maar die was natuurlijk al naar huis. We konden gelukkig ons afval wel kwijt en liepen door het dorpje. Wat een andere wereld. Kijk maar op de foto’s. Echt heel bijzonder om hier te zijn. We blijven hier zeker een week.