Zondag 24 maart 2024, A Coruña

We zijn nu twee weken terug op de boot en vermaken ons prima. Op fb zie ik steeds meer reclame langskomen over vakanties in Noordwest Spanje en dat is helemaal terecht, als je tenminste niet voor een strandvakantie gaat. Een beetje regen maakt het hier alleen maar mooier groen.

De lijst met klussen aan boord wordt steeds korter, dus het wandelen in de omgeving komt weer aan bod. Om het strand te zien hoeven we alleen maar de stad door te steken en kijken dan weer ver de oceaan over. Een weergat om te vertrekken is er nog niet, maar we hebben geen haast.

Tijdens een loopje door de stad zie ik dat er een concert aankomt met filmmuziek in het Operahuis. Dat is meer iets voor vrouwen dan voor mannen misschien, maar het orkest zag er veelbelovend uit, dus Jakob gaat mee.

Zondagavond om 7 uur zitten we in de zaal en zijn er klaar voor. Het orkest speelt geweldig. Al die filmmuziek maakt herinneringen wakker aan lang vervlogen tijden. Het leuke bij zo’n concert is toch wel het enthousiaste publiek. Ze klappen uitbundig en krijgen de dirigent aan het eind zover dat er een toegift komt. Heel erg leuk! Na anderhalf uur staan we weer buiten en maken we op weg naar de boot een tussenstop bij Victoria voor een drankje en een hapje.

Na een rustige maandag is het tijd voor ons uitstapje.

    Dinsdagmorgen om 11.45 stappen we in de bus die ons in ruim 8 uur naar Madrid brengt. Het is een flinke zit, maar goed te doen. Na een uur of drie is er een stop van een halfuur om onze benen te strekken en koffie te drinken. Het is donker tegen de tijd dat we met de taxi naar het hotel rijden. De route gaat grotendeels onder de grond door en dat hadden we niet verwacht..

Ons hotel, vlak bij de Plaza España, staat stralend in het licht op ons te wachten. We krijgen een mooie kamer met uitzicht op het plein. Het is altijd afwachten waar je terecht komt, maar dit is boven verwachting. Als de tassen zijn uitgepakt, lopen we de Gran Via op om te kijken waar we kunnen eten. We vinden een Argentijns restaurant een stukje verderop en eten lekker. Tevreden over de eerste indrukken van de stad stappen we niet al te laat en toch wel een beetje moe in een heerlijk groot bed.

De volgende morgen lopen we naar een bakker in de buurt die ook ontbijt verzorgt. Erg leuk, want we zien er alleen maar lokale mensen komen en gaan.

Dan wordt het tijd voor onze georganiseerde fietstocht door de stad. We zijn de enige Nederlanders en krijgen Remi als gids mee; een leuke avontuurlijke landgenoot die ons alle mooie plekken van de stad laat zien. Het is al een poosje geleden dat we gefietst hebben, dus het is best pittig, vooral als de weg omhoog loopt.Het mooie van de stad per fiets bekijken is dat je veel meer kunt zien in drie uur dan te voet.

Het weer is prachtig: zonnig en 25 graden. Er zijn in Madrid brede fietsbanen gemaakt langs de grotere straten en dat maakt het veilig om daar rond te rijden.  
We stoppen bij de belangrijkste gebouwen, zoals het Koninklijk Paleis met meer dan 3000 kamers, twee mooie kerken, het kristallen paleis, twee mooie grote parken en een aantal pleinen. We komen bij de Plaza de Puerta del Sol, met het nulpunt van Spanje, vanwaar je een nieuwe richting aan je leven kan geven als je er met je voet onder gaat staan.

Ook het beeld met de beer en de meiboom, het stadsteken van Madrid gaan we bekijken. Als je de gouden staart aan raakt krijg je voorspoed, dus dat moet ik ook echt even doen. 

Er hangt een stadse sfeer en toch is voelt het niet gehaast. Misschien vanwege het vele groen dat er is? Ook stoppen we bij de Banca de Espana, bekent uit de Netflix serie La Casa de Papel.

De laatste tip die we krijgen van Remi is om naar de chocolade winkels te gaan, waar Madrilenen na een avond  flink stappen uiteindelijk terecht komen, voor churros met chocolade. Zou je daar nuchter van worden?

Na een lunch met paella, ook een tip van Remi, nemen we een uurtje rust in ons hotel.  Rond een uur of 4 nemen we de metro naar het museum Reina Sofia om daar de Guernica van Picasso in het echt te zien.

Het is er druk met schoolklassen waardoor het een nogal rommelig indruk geeft. Behalve Guernica zien we nog meer mooie kunst, maar na een uur zijn we de drukte zat. Tijd voor een biertje met tapas op de Plaza España.

              De tweede dag van ons verblijf begint met een bezoek aan het reusachtige Koninklijke Paleis. De wapenkamers zijn indrukwekkend, vooral de bescherming voor man en paard

Wat zal dat zwaar geweest zijn! We zien een aantal koninklijke vertrekken met veel pracht en praal.

Mooi om doorheen te lopen. En natuurlijk maken we veel te veel foto’s!!

We gaan op weg naar de kathedraal en komen langs een plein bij een muziekschool. Daar is net in de open lucht een pianoconcert begonnen voor de leerlingen van de school. Er staan stoelen in een kring om de piano. We zien twee lege plekken en gaan er bij zitten. Fenomenaal zoals die man kan spelen. Wat een geluk dat we daar nu net langs kwamen. Het is ook leuk om te zien dat sommige tieners net zo ademloos zitten te luisteren als wij!

Na een daverend applaus en een orchidee die in handen van de pianist wordt gedrukt, gaan we verder naar de Basiliek de San Fransisco. Die blijkt gesloten te zijn vanwege een verbouwing.

Dat is niet zo erg, want 200 m verder op staat de Catedral Almenuda en daar kunnen we wel in. De aankleding is eenvoudig en modern met mooie glas in lood ramen.

We lunchen op de Plaza de San Miguel en lopen terug naar het hotel. Tijd om uit te rusten, want om 6 uur begint de tapas- en wijntour die afgesloten wordt met een flamenco show.

Het verzamelpunt is vlak bij de mercado, waar de meest luxe hapjes en drankjes te koop zijn. De groep bestaat uit 8 personen die uit 4 verschillende landen komen. Leuk om met iedereen een praatje te maken. Dat voelt eigenlijk net als een steigerborrel, alleen nu gaan we de stad door lopen voor onze hapjes en drankjes.

   

De gevulde champignons bij de eerste stop zijn heel bijzonder en daarbij krijgen we sangria. Die combinatie blijkt erg goed te zijn. De twee volgende stops zijn niet erg bijzonder, maar het is een gezellig uitje. De rest van de groep gaat nog naar een rooftop bar, maar wij worden om 10 uur in het theatertje verwacht waar de flamenco show plaats vind.

Een halfuur van te voren worden er 100 tieners naar binnengeloodst die nog moeten eten. Dat verloopt best gedisciplineerd. De meesten eten hun bord leeg, maar de schalen met sla gaan onaangeroerd terug naar de keuken.

De show is de moeite waard. Het is toch steeds weer bijzonder dat de dansers zich zo kunnen opzwepen dat ze bijna flippen. Het is een latertje voor ons en tegen twaalf uur vallen we in ons bed. We laten alles wat we gezien en meegemaakt hebben nog even de revue passeren. Het was best een druk programma, maar heel erg de moeite waard. We gaan vast nog een keer naar Madrid om alles te zien wat we nu gemist hebben.

We gaan vrijdagmorgen met een Uber naar het busstation en zijn rond 7 uur ’s avonds weer in A Coruña. De bussen in Spanje zijn echt comfortabel en als je zo’n ritje vergelijkt met een dagje zeilen, is het eigenlijk zo voorbij.

Het is nu prachtig weer hier in A Coruña, maar dat gaat veranderen. De lekkere temperatuur gaat weer flink zakken komende week en er komt ook weer regen. Vertekken zit er nog niet in want de windrichting is noordelijk en wordt naar verwachting ruim 40 knopen.

We cocoonen gewoon weer een poosje en blijven vanuit een warme kajuit het weerbericht volgen.

 

Donderdag, 14 maart 2024, A Coruna

De afgelopen weken in Nederland waren gezellig, maar koud. We hebben weer veel gewandeld en familie en vrienden bezocht. Altijd een feest. Maar teruggaan naar de boot blijft nog steeds geweldig. 

Nadat we donderdag van de cardioloog gehoord hadden dat het goed ging met Jakob, ruimden we het appartement op, pakten de tassen in en deden nog een rondje langs de familie.

Nu we een nieuwe auto hebben, was dat extra leuk. We namen afscheid. En beloofden om goed op onszelf te passen.

     Zondagmorgen vroeg werden we met een taxi opgehaald om op tijd op Schiphol te zijn. Meestal gaan we met de trein, maar vanwege werkzaamheden aan het spoor durfden we dat niet aan. Wel heerlijk om met een taxi te gaan.

Op het vliegveld troffen we dochter Inge aan, die voor haar werk op reis ging. Zo gezellig om dan nog even samen koffie te drinken op een bijzondere plek. We hadden een goeie vlucht naar Santiago de Compostela. Vandaar reden we met een busje in een goed uur naar A Coruna. Heerlijk om weer door het Spaanse land te rijden.

We hadden verwacht dat het wel een beetje warmer zou zijn dan in Nederland, maar dat viel nogal tegen. Er stond een koude oostenwind en het was niet warmer dan een graad of tien.

Rond vier uur waren we bij de haven en liepen over de steiger naar Jonas. Best spannend hoe die er bij zou liggen na twee maanden. In eerste instantie leek het oké, maar toen we beter keken, was goed te zien dat hier veel wind was geweest. Een stootwil was losgebroken, maar lag gelukkig op het dek. Een achterlijn bij een trekveer was doorgesleten vanwege een scherpe bolder op de kant. De hoezen van de stootwillen waren gedeeltelijk doorgesleten.

Al snel kwam er een havenmeester naar ons toe om te vertellen dat die ochtend de voorlijn van de boot het had begeven en dat de wind de neus flink naar bakboord had geduwd. Samen met een andere zeiler van de steiger hadden ze het probleem opgelost en Jonas weer netjes aan de steiger vastgemaakt. Het is dus maar goed dat we weer terug zijn.

Binnen zag alles er goed uit. De vochtvreters hadden hun werk goed gedaan en het had niet ingeregend: alles was droog binnen. De tassen konden we direct uitpakken en de meegebrachte spullen vonden snel weer een plek.

Ons avondeten werd heel simpel, want het was zondag, dus de winkels waren dicht. De restaurants serveren pas vanaf 8 uur een maaltijd, dus we moesten wat improviseren. In de stad kochten we stokbroodjes met Seranoham en samen met een cup-a-soup konden we toch onze honger stillen.

En nu zijn we al drie dagen aan het werk. Het is ineens heel lekker weer geworden. De zon schijnt en de temperatuur loopt op tot 20 graden in de zon. We hebben al veel gedaan:
de zeilen zijn weer aangeslagen, Jakob is de mast in geweest,

er zijn nieuwe accu’s voor de boegschroef geplaatst en de boot heeft een schoonmaakbeurt gekregen. Er is altijd veel te doen, maar het is zo heerlijk om weer de hele dag buiten te zijn.

De sfeer in A Coruna is nog steeds even prettig. Er zijn de hele dag veel mensen op straat met een hoogtepunt rond zes uur, de stad is schoon en er hangt een relaxte sfeer.

Tussen alle klussen door gaan we koffie drinken bij Bo&Go, drinken er een biertje en hebben ook weer heerlijk geluncht bij Taberna del Chipirón (moeder in de keuken en de dochters in de bediening) in de oude stad.

 

De supermarkt in de buurt, de Gadiz begon met een verbouwing op de dag van ons vorige vertrek en die klus is nog steeds niet klaar.

Toen Jakob maandagmorgen daar brood en beleg wilde halen voor het ontbijt, moest hij op zoek naar een andere winkel, maar kwam gelukkig wel met van alles terug. Een busritje naar de Lidl die middag, leverde ons tassen vol met eten op voor deze week.

We zijn weer helemaal ingeburgerd hier. We wachten op ons gemak op een mooi weergaatje (lees: lekker windje en golven tot 1,5 meter) en genieten van elke dag.

PS. Onze buurboot is nog steeds niet gezonken en de plantjes tieren welig!

Zondag, 14 januari 2024, A Coruña

De laatste volle week hier op de boot ligt achter ons en over een paar dagen vertrekken  we weer naar Soesterberg. Jonas is de afgelopen weken lekker vertroeteld en ligt nu stevig en goed verzorgd aan de steiger, zodat we wat langer weg kunnen blijven. Dat voelt goed, want hij moet ons over een poosje nog naar huis brengen.

Het was weer een week vol afwisselingen. We hoopten op het begin van het voorjaar en vorige week zondag leek al een voorproefje. We zijn op tijd uit bed en zien dat de zon volop schijnt.

Op ons lijstje met bezienswaardigheden staat het Science en Technology Museum. Dat ligt aan de andere kant van de stad. Een plek waar we nog niet eerder geweest zijn. Het is een flinke tippel, maar dat vinden we niet erg.

We lopen langs een van de vele strandjes en daar wordt gezwommen en gezonnebaad. Aan de rotsmuur zijn haken om je spullen op te hangen. Een permanente zwemplek dus. Het is ook druk op de boulevard en er wordt genoten van de mooie dag.

      Het museum is de moeite waard. Wat is alles prachtig uitgestald (of hoe noem je dat). En er zijn zoveel ‘weetjes’ die interessant zijn. Bijvoorbeeld dat Tomas Edison 84 jaar is geworden en meer dan 1000 patenten op zijn naam heeft staan, waaronder de gloeilamp. Petje af!

  

Ook is er een vliegtuigmotor te zien. Dan schrik ik van al die draadjes en koppelingen. Dáár kan pas veel fout gaan! En toch stappen we vrolijk regelmatig in een vliegtuig……

Een stukje verder op de boulevard staat een  hele hoge gedenknaald en we proberen hem op de foto te krijgen. Best moeilijk, maar het lukt.

Op ons gemak wandelen we terug via het centrum en maken een stop bij Victoria om nog wat lekkere pintxos te eten. Wat een mooie dag is het geworden!

Maar maandag is het weer gewoon winter. Het wordt elke dag een beetje kouder. Zo koud zelfs dat de kachel ’s nachts aanblijft. Toch gaan we elke dag naar buiten en genieten van de stad.

We lopen twee keer naar Pombo, de watersportwinkel, om zeillaarzen te kopen. Die denken we straks nodig te hebben als we naar Ierland gaan, waar het vaak regent. De eerste keer is de winkel dicht, maar de tweede keer lukt het om voor Jakob van die mooie Musto’s te kopen.

De cruiseschepen zijn intussen weer vaste klant hier. De ene is nog groter dan de andere. Jakob zocht op internet op wat het kost om zo’n schip te bouwen. Dat wil je niet weten…..

We gaan twee keer naar het winkelcentrum buiten de stad. De eerste keer om bij de Lidl eten te gaan kopen  en de tweede keer om vloerbedekking voor de boot te kopen. Ze kennen ons al bijna in de bus….

  Het wordt vrijdag en het is weer zo’n zonnige veelbelovende dag. De temperatuur is rond de 5 graden, maar dat deert ons niet. We stappen in de bus naar Ferrol, een havenplaats zo’n 80 kilometer verderop. Onderweg zien we dat het gras is aangevroren. Dat kan hier dus ook, als je maar hoog genoeg gaat.

Het is een prachtige bustocht en vol verwachting komen we in Ferrol aan. We gaan naar het informatiebureau en treffen daar een heel enthousiaste mevrouw.                     

Ze vertelt ons dat Ferrol geen toeristisch stadje is, maar dat er wel van alles te zien is. We krijgen een handvol folders mee en vertrekken naar het centrum. Mooie straatjes met huizen in de ‘Moderna’ bouwstijl. Aan het eind van het centrum komen we uit bij de havens. Prachtige uitzichten en er is lekkere koffie.

Het andere deel van de stad is de oude wijk. Daar is ongelofelijk veel graffiti te zien, deels gebaseerd op de schilder Diego Velazquez. Wat een perfecte manier is dit om een oud stadsdeel aantrekkelijk te maken.  

 

  We volgen de route die de dame ons heeft geadviseerd en hebben in een paar uur de mooiste  delen van de stad gezien. Tijd voor een museum is er niet meer, want we moeten ook nog wat eten. Het ‘menu del dia’ is overvloedig, waarna we op zoek gaan naar de bus terug.

Als we er aankomen, staat er een enorme rij mensen te wachten, keurig achter elkaar in een lange sliert. Die passen vast niet allemaal in de bus, denken wij. En dat is ook zo.

Net als wij aan de beurt zijn om in te stappen komt de chauffeur naar buiten en zegt dat er nog twee plaatsen zijn, maar die zijn online gereserveerd en die mag hij nog niet weggeven. Wat een geluk, er komt niemand met een kaartje in zijn hand. Wij mogen de twee laatste plekjes innemen.

Erg comfortabel is het niet. Ik zit op de achterste bank naast een hele dikke jongeman en Jakob zit vlak voor mij tegen het raam geplet. Geen probleem. We zijn blij dat we meekunnen, want de volgende bus gaat pas twee uur later.

Het is nu zondag.  Ik bakte gister een klein taartje en Jakob legde de vloerbedekking in de achterhut. Vandaag is de voorhut weer voorzien van een mooi kleedje. Het is buiten 16 graden geworden en de zon is gaan schijnen. Alweer een mooie dag.

Voorlopig is dit weer het laatste blog. We laten Jonas twee maanden aan zijn lot over en komen half maart weer terug. En dan zullen er eindelijk weer zeilverhalen komen!

 

 

 

 Zaterdag 30 december 2023, A Coruña

Voorlopig is het de laatste keer dat we Kerst vieren aan boord. Een gek idee is dat. De afgelopen jaren deden we dat op veel uiteenlopende plekken en nu dus in Noord Spanje. De temperatuur hier is vergelijkbaar met die in Nederland, maar de zon schijnt veel vaker en de dagen zijn langer. Al een paar keer zaten we om half 6 nog buiten op een terrasje. 

De kerstboodschappen zijn binnen en als voorbereiding op de kerstdagen begin ik een worteltaart te bakken in de airfryer. Dat lukt heel goed en we smullen er vier dagen van.

Bij de Lidl, waar we vrijdag met de bus naar toe waren geweest, kochten we een rollade, sperziebonen, lekkere kaasjes en nog veel meer. Alles wat ik kook vandaag lukt wonderwel en samen genieten we er van aan een feestelijk gedekte tafel in kerstsfeer.

We kijken mee naar twee kerkdiensten. De kerstnachtdienst in ons Witte kerkje, waar onverwacht de koninklijke familie aanwezig is en de kerst-ochtenddienst in de Spieghelkerk, waar het koor prachtig zingt, de preek indruk maakt en we nog wat bekende gezichten zien. Het is echt Kerst aan boord.

In de stad is het rustig. Hier wordt Kerst veelal in familiesfeer gevierd. Beide dagen schijnt de zon uitbundig en we wandelen naar de furore, de bekende Torre de Hercules, de oudste Romeinse vuurtoren die nog in gebruik is.

 

 

 

 

Op tweede kerstdag komen we terecht bij het kasteel hier aan de boulevard. Van buiten ziet het er een beetje eenvoudig uit, maar binnen worden we verrast door prachtige zalen met mooie vondsten uit het verleden.

Een schip van wilgentenen met dierenhuiden overspannen laat zien hoe inventief mensen vroeger waren.

Het wordt koud aan het eind van de middag en we zijn blij om weer aan boord te zijn waar de Dickinson kachel brandt.

De dagen na Kerst gebruiken we om uit te rusten van het eten en flink te wandelen om de pondjes er weer af te lopen. We gaan op zoek naar de menhirs en ontdekken een prachtig stuk natuur vlak bij de vuurtoren.

De menhirs staan er nog niet zo lang. In 1994 zijn ze als monument voor de vrede neergezet. Het monument geeft de mogelijkheid om te reflecteren op familie en toekomst. Door de gaten in de menhirs kunnen bezoekers hun eigen visie op de toekomst mee ontdekken. Wij kijken naar de zee en die laat zich bruisend zien. We lopen flink wat kilometers.

Na een dag met regen komt er weer zon en bekijken we wat we kunnen gaan doen. Op de lijst met plaatsen om te bezoeken staat Sada. Dat is een havenstadje in de baai ten noordoosten van A Coruña. Met de bus rijden we daar in een uur naar toe. Hij stopt maar 47 keer…… Er is veel moois te zien onderweg.

De zon schijnt ook in Sada en het is leuk om er rond te wandelen. De jachthaven krijgt veel aandacht. Maar als we zien dat de boten hier ook liggen te schommelen in de swell, zijn we blij dat Jonas in A Coruña ligt.

          We lunchen bij een lokaal eethuis en smullen van het ‘menu del dia’. De terugweg leggen we af met een andere bus, die maar 33 keer stopt. We soezen een beetje op onze stoel. ‘s Middags warm eten heeft vaker dat effect. Als we terugkomen bij de haven zitten de terrassen bomvol.

We sluiten ons daarbij aan en we genieten net als al die mensen van een drankje in de laatste zonnestralen. De Spanjaarden zijn echte buitenmensen die genieten van het gezelschap van vrienden en familie.

Nu is het bijna oudjaar. De oliebollen mix hebben we uit Nederland meegenomen. Tradities moet je in ere houden. En dan is het maandag Nieuwjaar. Wat is het snel gegaan en wat hebben we weer veel meegemaakt. Het is maar goed dat ik het meeste heb opgeschreven. We wensen iedereen een gezellige jaarwisseling.