A Coruña, 6 Januari 2024

Zoals overal is het weer altijd een onderwerp van gesprek. Wij zien de berichten uit Nederland over de overstromingen in Waterland (tja, met zo’n naam…) voorbijkomen en constateren dat ‘Delft aan zee’ nog even niet aan de beurt is, want het land wordt nu in de rug aangevallen door het water.

Wij zitten veilig op onze boot, die met het verval van 2 meter hier in de haven altijd in beweging is, maar zonder gevaar voor natte voeten

Het weer in A Coruña is elke dag weer anders. De zon en de regen wisselen elkaar af en wij bewegen op dat ritme mee. Bij regen vermaken we ons met binnen klusjes en zodra de zon schijnt zijn we buiten. We halen een gemiddelde van 5 kilometer wandelen per dag .

  De laatste week van 2023 eindigt met Oud en Nieuw. Zoals elk jaar bak ik oliebollen die ook deze keer weer erg lekker smaken. We doen een spelletje yahtzee en laten een fles met bubbels knallen. De kachel snort en we blijven de hele avond lekker aan boord. Er is nauwelijks vuurwerk hier, dus waarom zouden we de kou in gaan. Voor ons is het nieuwe jaar rustig begonnen.

Goede voornemens hebben we niet en we zijn het jaar cultureel begonnen. We bezoeken twee musea, waar we natuurlijk te voet naar toe gaan. Het militair museum is eerst aan de beurt. Niet dat ik zo van al dat oorlogstuig houd maar het doet ons beseffen dat oorlog iets van alle tijden is.

Het begon al in het oude Testament en er is wat dat betreft weinig veranderd sinds die tijd. Macht en geld zijn nog steeds de grootste drijfveren hiervoor.

Na heel veel schiettuig te hebben gezien drinken we koffie bij La Taberna del Chipiron in de oude stad. We ervaren daar hoe bijzonder de sfeer er is. Een oude moeder met (naar wij denken), twee dochters zijn druk bezig om iedereen van eten en drinken te voorzien en doen dat zichtbaar met plezier. De oude moeder doet alles in de open keuken en de dochters zorgen voor de bediening. We raken niet uitgekeken op de eenvoud van deze formule.

Het tweede museum waar we twee dagen later naar toe gaan is het Museo de Belas Artes. We zijn daar al een keer eerder geweest, maar er is nu een nieuwe tentoonstelling die we willen bekijken. Het is prachtig om te zien wat Señor de Sotomayer voor mooie doeken heeft geschilderd rond 1900. We genieten ervan en drinken daarna koffie bij een bakker in de buurt en nemen er natuurlijk een bescheiden taartje bij. Hier zien we dat er veel vaste klanten binnenwippen voor koffie en al snel weer vertrekken. Koffie is echt hot in dit deel van Spanje.

We maken een tripje met de bus naar de Lidl en hebben voorlopig weer genoeg te eten aan boord. De echte reden dat we zo ver weg boodschappen doen is dat we de Griekse Yoghurt uit die winkel de lekkerste vinden. Ach, tijd hebben we genoeg, dus waarom niet zo’n gezellig busritje daaraan spenderen.

Veel wandelingen in de natuur hebben we niet gemaakt. Het is vooral nuttig wat we doen. Zoals het kopen van een nieuwe kraan voor onze badkamer bij een winkel aan de andere kant van de stad. En diesel voor de kachel kopen bij een benzine station op 2 km afstand van de haven.

Vandaag is het Driekoningen en dat krijgt hier veel aandacht. Twee dagen geleden kwamen de heren aan in een bootje in onze haven. Een hele groep kinderen stonden ze op te wachten. Het is hier nu pas de tijd voor kerstcadeautjes.

Jakob las een verhaal op internet dat sommige mensen hier moeilijk doen over Balthazar, de Moorse koning. Dat mag geen ‘blackface’ zijn, maar wel een zwarte man. Waar kan een mens zich druk over maken. En er was een fout gemaakt bij opnames die te koop waren. Op het moment dat de film gemaakt werd waren alle zwarte mannen ziek….

Geen dag is het zelfde hier en dat bevalt ons goed. Vandaag schijnt de zon uitbundig dus na de lunch gaan we naar een natuurpark bij de vuurtoren dat we nog niet helemaal gezien hebben. Het is er prachtig!

   Intussen vordert de route planning naar Ierland gestadig en we krijgen er steeds meer zin in. Laat het nu maar snel voorjaar worden,