Vrijdag, 14 oktober 2022

Zachtjes schommelt Jonas heen en weer in het blauwe water van de baai van Macarella. Het water is zo helder dat we het anker in het zand zien liggen. We hebben net gezwommen en laten ons opdrogen op het voordek. Dit is allemaal wel heel onverwacht. Alsof de zomer opnieuw begonnen is. Het wordt 26 graden met een matig windje uit het zuidwesten.

De afgelopen week lieten we ons in Fornells leiden door het weer, zoals dat eigenlijk meestal het geval is. We maken op zaterdag nog een lekkere wandeling naar een dorp in de buurt en klauteren terug naar onze baai over de rotsige kust.

We belonen onszelf met een heerlijke lunch in een goed restaurant. En Jakob koopt een nieuwe hengel.

  Wanneer op zondag de wind naar het noorden draait, verlaten we de baai van Fornells en zetten, via de grillige noordkust, koers naar Mahon waar we een dag of drie willen blijven. Ik bel met drie havens en geen van allen beantwoord de telefoon. Is het seizoen voorbij of hebben ze een vrij weekend?

    We besluiten te ankeren bij Ilha d’en Colom, een plekje wat beschut is tegen de noordenwind. Het is daar prachtig en heel rustig. Er staat wel een vervelende swell, waardoor we besluiten om de volgende dag toch door te gaan naar Mahon. Ik pak weer de telefoon en nu heb ik contact. Het weekend is voorbij. We zijn welkom in Marina Mahon.   Prachtig om de aanloop naar de stad binnen te varen. Links en rechts zijn verdedigingswerken te zien, waartussen het groen en de bebouwing mooi afsteken. We meren af in de marina, laten ons vertellen waar je de lekkerste tapas kan eten en doen eerst maar boodschappen, want veel voorraad hebben we niet meer.

Tegen half 6 lopen we naar de stad, die een stuk boven het water ligt en met een lift te bereiken is. Het is maandag en de meeste terrasjes en restaurants zijn gesloten, waardoor er ook niet veel mensen op straat zijn. Mijn eerste indruk van de stad is matig.   We dalen weer af naar de waterkant en komen langs de aanbevolen tapasbar. Dat was een succes. Heerlijke wijn en erg lekkere hapjes. Het vult onze magen zodat er geen eten meer gekookt hoeft te worden.

Sinds we drie weken geleden aan boord kwamen is de la met vuil wasgoed overvol en ook het bed moet nodig verschoond worden. Tijd voor de wasserette. De ankerlier die Jakob vorige week gerepareerd heeft vertoont ook weer kuren. We verdelen de taken. Jakob doet de ankerlier en ik ga naar de wasserette. Die ligt in de bovenstad, weliswaar niet ver weg maar het is best steil omhoog. Met 12 kilo wasgoed een hele klim. De wasserette is pas nieuw en geweldig. Dat maakt het gesjouw al gauw goed en twee uur later daal ik voorzichtig af naar de haven met een grote tas vol schoon wasgoed.

Nu de klussen klaar zijn (de ankerlier heeft een nieuwe aansluiting), gaan we weer naar de stad. Er is een orgelconcert in de grote kerk en dat willen we niet missen. We zijn op tijd en kunnen nog even rondkijken.

Wat een prachtige kerk is dit, met een enorm orgel. Precies om 1 uur worden de eerste akkoorden van Bach ingezet.

De organiste is een kleine vrouw met paardenstaart die zich vooraf kort had voorgesteld en het programma toelichtte. En dan vult de kerk zich met het prachtige geluid van het enorme orgel. Ik stel me dan die organiste voor die met veel vuur haar vingers over de toetsen laat gaan.

Vooral bij het laatste deel dat ze speelt met, naar het lijkt, alle registers open! Indrukwekkend. Jakob heeft het opgenomen dus we kunnen het nog een keer terugluisteren. Weer laten we ons verwennen in de tapasbar en weer hoef ik niet te koken!

Dan is het de laatste dag in Mahon. We maken een wandeling langs en over de kademuren richting Es Castell, een dorpje aan de noordoever van het water.

         We lopen nog verder tot Castelo de San Felipe, maar dat is jammer genoeg gesloten. Op de terugweg drinken we wat in Es Castell en hebben aan het eind van de dag bijna 14 kilometer gelopen. Mooi, dan kunnen we weer een paar dagen zonder.

   Donderdagmorgen verlaten we Marina Mahon en zetten koers naar Cala Marcarella, vanwaar we later in de week gaan oversteken naar Mallorca. Af en toe kunnen we een stuk zeilen maar de motor doet weer braaf de tussenstukken.

We op deze droomplek uit. Het ankeren moest in 2 keer, dat zijn we niet gewend. Maar dan liggen we ook stevig. Het water is helder blauw, het anker zien we in het zand liggen en het genieten kan beginnen. Alsof de herfst hier niet op de kalender staat.