Zaterdag 17 juni 2023

Sinds we uit Cartagena vertrokken in februari van dit jaar, hebben we eigenlijk nauwelijks dingen die niet werken of stuk gaan. Pedro, de monteur in Cartagena beschouwde tijdens de servicebeurt het motorruim als zijn eigen huis en had alle dingen die in zijn ogen beter konden gerepareerd. We kregen ook nog een nieuwe toerenteller en alles was tiptop. Maandenlang hadden we daar plezier van, alhoewel de toerenteller toch soms op hol sloeg en de temperatuurmeter soms geen uitslag liet zien. Meestal werkte het goed en we waren er blij mee.

Zaterdag de 11de juni verlaten we Nazaré rond een uur of 9 en zetten koers voor een driedaagse tocht via Figueira de Foz en Porto naar Bayonne. Af en toe is er wind en kunnen we een heel klein beetje zeilen, maar de motor blijft bijstaan en bromt tevreden. Er staat een akelige golfslag, waarschijnlijk nog als restje van de harde wind in de dagen voor ons vertrek. Als we de pieren van Figueira de Foz naderen, gaat het zeil neer en worden de stootwillen uitgehangen en de landvasten bevestigd. Het schip wiebelt nog flink, maar alles gaat goed. Zodra we binnen de pieren zijn wordt het rustig. Jakob vaart naar de meldsteiger toe en ik sta klaar om de middelste landvast over de bolder te gooien. Dan begint er iets te piepen en dan weer even niet. Met de schrik in onze benen maken we onze aanleg manoeuvre af. Ik loop naar Jakob die bezorgd kijkt. Het blijkt dat de oliedruk van de motor accuut wegviel bij het varen in z’n vrij. Als Jakob wat gas bij gaf, stopte het alarm.  

We melden ons bij de havenmeester en vragen of hij een monteur kan bellen. Intussen peilt Jakob twee keer de motorolie en verdiepen we ons in het motor hulpboek. Wegvallende oliedruk is toch wel een hele serieuze zaak is. Een motorblok zonder olie gaat stuk en dan kan je niks meer.

Natuurlijk is het weekend en kunnen we niet veel. In ieder geval onze drie daagse bij wind uit het westen of zuiden wordt abrupt afgebroken.

Maandag komt de monteur en vertelt dat hij de eerste drie weken geen tijd heeft. Gelukkig gaat hij uitleggen wat het probleem zou kunnen zijn en geeft aan, dat als we ervoor zorgen om genoeg toeren te maken, we nog wel verder kunnen. Maar intussen is de wind weer naar het noorden gedraaid en kunnen we niet weg. Het duurt een paar dagen voor we echt geloven dat we straks verder kunnen varen. Voorzichtig starten we de motor en er komt geen alarm omdat de boel nog koud is. Dat ziet er hoopvol uit.

Nu kunnen we dus gewoon vakantie vieren de rest van de week. Figueira de Foz is niet een plek die je daarvoor uit zou zoeken, maar we kunnen ons hier prima vermaken zonder hordes toeristen.

   Zondag verkennen we het breedste strand van Portugal. Het is echt enorm en als we helemaal naar de andere kant gelopen zijn is het lunchtijd. Lekker grote garnalen met veel knoflook, dat smaakt. Terug lopen we via het stadje en zien veel mooie gebouwen. Er is zelfs een casino, maar daar lijkt het niet echt druk te zijn.                                       

Ik kijk wat er in de buurt te doen is en zie dat we met de bus naar Aveiro kunnen, dat is een uurtje naar het noorden. Aveiro is het Venetië van Portugal volgens internet, dus dat gaan we met eigen ogen bekijken. En ja hoor, zodra we in het centrum zijn zien we de gondels al liggen. Ze zijn hier wel heel breed en hebben een buitenboordmotor, maar dat mag de pret niet drukken. We bekijken eerst nog een kerk of twee. In een daarvan staat een orgel zoals we nog nooit gezien hebben. En er komt een enorm geluid uit. Prachtig!

Na een kopje koffie in een mooi restaurantje, schepen we in voor de kanalentocht. We varen richting de kust tot aan de sluis, waardoor het zoute water van het zoete wordt gescheiden. En daarna via de oude stad naar de nieuwe. De sfeer is duidelijk anders dan in Venetië of Amsterdam, maar toch heeft het wel wat.

   We snuiven nog wat cultuur op door naar twee musea te gaan. Het Art Nouveau huis is echt heel erg de moeite waard. We hebben er niet heel veel tijd voor, want de bus terug vertrekt om 5 uur. Daarmee rijden we door mooie groene streken met leuke dorpjes. Echt een leuke dag.

In Figueira de Foz wordt een podium opgebouwd achter het strand, er verschijnen eetkraampjes en kinderspelletjes. Er komt dus feest. We vinden het aanplakbiljet met de aankondiging van de feestmaand.

We lopen verder naar de noordpier, die lekker lang is en heel winderig. Natuurlijk staan daar vissers, die soms hele mooie vissen aan hun haakjes naar boven halen.

Dan komt de zon door en het wordt lekker warm. Tijd voor een ijsje.

Coimbra stond ook nog in ons plan. Daar zouden we donderdag naar toe gaan. Bij het bekijken van het weer, blijkt het er flink warm te worden met gevoelstemperatuur van 34 graden. Dat lijkt ons niet zo lekker voor stadswandelingen. We blijven lekker aan boord, waar een frisse wind waait en het goed toeven is. En dat is het vrijdag ook. We wandelen naar een andere kant van het stadje en het begint ons steeds meer te bevallen. We ontdekken een arena, een oud kasteel en mooie geveltjes.

We kijken elke dag naar het weer-bericht en de wind keert zondag echt om en wordt via zuidwest echt zuid.

Zondag gaan we vertrekken en varen dan in een keer door naar Bayonne, dat is een kleine 140 mijl dus een uur of 28 varen. Het is alweer een poosje geleden dat we een nacht hebben doorgevaren, dus dat is leuk.

Hoe het verder met de motor gaat is nog niet duidelijk. We gaan in Vigo proberen of er een monteur tijd heeft om de oorzaak te zoeken en het probleem op te lossen. Zo vervelen we ons nooit!