Zondag 21 juli 2024, Kinsale
We hebben een afwisselende week achter de rug, die wel twee keer zo lang lijkt als je ziet wat we allemaal gedaan hebben.
Het is zaterdag 13 juli als we vertrekken vanuit Crookhaven naar Cape Clear Island. Een stukje van nog geen 8 mijl. Er staat nauwelijks wind en we laten de zeilen lekker ingepakt voor dat kleine stukje.
Rond 12 uur komen we aan in een mooie baai, waar twee schepen geankerd liggen. Plek genoeg voor ons dus. De bodem is modder met wat waterplanten, dus onze eerste ankerpoging mislukt. De tweede keer is het goed en we leggen een flink stuk ketting uit, voor alle zekerheid. De dinghy hangt nog achter de boot. Lekker makkelijk.
We varen naar de wal om via het smalle stuk van het eiland naar de andere kant te lopen, waar een haventje is en ook wat huizen en pubs. Zodra we de haven in zicht krijgen, zien we dat het er erg druk is. Er blijkt een festival te zijn, dat veel mensen trekt. Er staan een stuk of vijf kraampjes en het thema is lavendel.
Het kleine haventje ligt vol met een stuk of zes boten. Op de kade staat een dikke rij mensen op de pont naar Baltimore te wachten. Het zijn er zoveel dat er een tweede pont wordt opgeroepen. Het ruikt lekker naar lavendel op straat. We lopen een rondje en zoeken een ‘beergarden’ op, zoals ze hier een stuk gras met wat banken noemen. We raken aan de praat met een stel uit Dublin, dat hier elk jaar een weekend in een tentje komt doorbrengen. Al snel begint er een band te spelen. Erg goed met allemaal bekende nummers. Dit wordt dus zomaar ineens een hele gezellige middag.
De dagjesmensen (het zijn intussen wel een stuk of 7 boten geworden) vertrekken tegen 6 uur uit de baai en we genieten van een mooie avond in de kuip. Als er geen wind is wordt de temperatuur vanzelf aangenaam. We kijken nog maar eens naar het weerbericht. en zien dat er wat minder weer aankomt. Tijd om de plannen weer bij te stellen.
We besluiten zondagmorgen een wandeling over het eiland te maken en daarna te vertrekken naar Baltimore, dat een kleine 10 mijl naar het oosten ligt. De wandling is weer verrasend zoals bijna altijd. De zon laat zich niet zien, maar de temperatuur is goed.

Tegen drieën halen we het anker op en koersen naar Baltimore. Ik bel de havenmeester als we er bijna zijn om te vragen of we aan een mooring kunnen liggen. Geen probleem. Hij geeft ons een nummer door en gaat er vanuit dat we die dan zelf wel kunnen vinden. Maar dat is niet echt simpel. De nummers zijn niet goed te lezen, behalve als je er bovenop zit. Ik bel nog maar een keertje naar de havenmeester en hij zegt toe iemand in een rib naar ons toe te sturen. Dan blijkt dat we in de verkeerde hoek zitten en dat het nummer dat we hadden doorgekregen al bezet is. Gelukkig is er nog een andere mooring vlakbij leeg en we maken vast. Niet lang daarna zitten we op het terras van Jacobs Bar. Tja, dat kan je toch niet zo maar overslaan.
De reden voor ons bezoek aan Baltimore is dat we naar Skibbereen willen, waar een watersportwinkel is. We hebben een nieuwe step-fender en een nieuwe wc-pomp nodig. Ook kunnen we er foerageren bij d Lidl.
De volgende morgen zijn we op tijd voor de bus van 10 uur en doen alle boodschappen die we bedacht hebben. Tevreden gaan we terug naar Jonas.
We kunnen weer vertrekken en zetten dinsdagmorgen vroeg koers naar Kinsale. Het eerste stuk is bezeild, maar daarna draait de wind en gaat de motor bij.
We hopen dat die het blijft doen want sinds gister gaat het alarm zomaar ineens aan. Jakob vermoedt dat het de V-snaar is die gespannen moet worden. Dus we hebben weer een klusje. In de Castletown Marina staat de havenmeester Stephen ons op te wachten en meldt dat hij Covid heeft. We blijven dus maar even op afstand. Wel krijgen weer een mooie plek aan de buitensteiger.
Nu we Ierland bijna gaan verlaten, willen we toch nog graag naar Dublin. Het is wel een stukje reizen hiervandaan, maar dat deert ons niet. Ik heb buskaartjes geregeld en een hotel geboekt en donderdag gaan we weer op avontuur.
Het regent als we wakker worden en het houdt niet op. De bus naar Cork vertrekt om 9.30. We hebben een taxi besteld om naar de overkant van de rivier te komen, waar de bushalte is. Na een kwartier wachten stapt Jakob vanuit ons schuilplekje af op een mevrouw bij een auto. Zou ze ons misschien via de brug naar de overkant kunnen brengen? En ja hoor, ze ruimt de voorbank van haar busje op en brengt ons weg. Zo aardig!
De bus naar Cork doet er 45 minuten over. Daar stappen we over op de bus naar Dublin. Drie uur later staan we midden in de stad bij de rivier de Liffey. Ons hotel is daar vlakbij en is gloednieuw. Dat ziet er veelbelovend uit. De kamer is prima. We zijn duidelijk in een stad aangekomen, waar boeken belangrijk zijn.
Al snel dompelen we ons onder in het vakantie rumoer van de stad. Het is druk. We schrikken van de viezigheid op straat. Tot nu toe was Ierland zo schoon. Later blijkt dat er veel zwervers zijn die de vuilnisbakken inspecteren op eetbaar spul en niet alles weer netjes terugdoen. Jammer, want een eerste indruk blijft echt hangen.
Ons eerste doel is Trinity College, waar de oude bibliotheek gevestigd is en we alles te weten komen over het boek van Kells.
Dat is de grootste cultuurschat van Ierland. Het omvat de vier evangeliën, geschreven door monniken en dateert uit 800 na Christus. Prachtig allemaal.
Maar wat is het druk hier. Grote groepen Spaanse tieners zijn hier op schoolreis. We vinden in de buurt van het hotel een mooie pub waar we kunnen eten.
De dag erna gaan we fietsen. Het is een mooie manier om een indruk van een stad te krijgen. Sinds we de E-bike tours hebben ontdekt, zijn die onze favoriet. De gids is een spichtig meisje dat ons veilig door de stad leidt en heel veel mooie verhalen vertelt over de historie van de stad. De rol van de Vikingen was groot. Jakob wordt daardoor nieuwsgierig gemaakt, zodat we de dag erna op zoek gaan naar meer informatie. De stad ligt een beetje op een heuvel dus we zijn erg blij met de trapondersteuning van de fiets.


Dublin is niet zo’n grote stad en in twee uur hebben we het meeste wel gezien. Het is prachtig weer geworden en de jas kan uit. We wandelen naar St.Patricks Cathedral, waar heel veel te zien is. Het is er druk, maar we wurmen ons er wel tussendoor.
Er is nog tijd om nieuwe schoenen te kopen, want door al onze wandelingen zijn die nu echt wel versleten. We komen in een groot warenhuis, waar verveelde tieners hun vakantiebaantje uitvoeren. We vinden allebei schoenen die oké zitten, maar niet top zijn. Maar de nood is hoog, dus we kopen ze maar.
Op het avondprogramma staat een concert in Dublin Castle. Er is een ‘Handelfest’ met barokmuziek. Het is even zoeken waar we moeten zijn, maar dan valt ons oog op drie
muzikanten die op een hoekje van het binnenplein nog even een moeilijke passage oefenen. Het concert is prachtig.
De eerste violist is geweldig, net als de dirigent en de sopraan. Wat bijzonder dat we dit hier meemaken. We lopen terug langs de beroemde Temple Bar, waar het heel druk is en er veel herrie naar buiten komt. Wat een wereld van verschil.
Zaterdag hebben we nog tijd tot 2 uur om wat te bekijken. Het regent alweer. We kijken of er iets is over de Vikingtijd, waar Jakob door getriggered werd. Inderdaad is er een tentoonstelling met de naam Dublinia die te vinden is in de Christchurch kathedraal. Gewapend met de paraplu’s lopen we ernaar toe. De geschiedenis wordt op aanschouwelijke wijze weergegeven, maar heeft veel weg van een openluchtmuseum voor het hele gezin. In ieder geval weten we nu dat de Vikingen in Ierland een grote rol hebben gespeeld.
We lunchen op ons gemak en stappen op tijd in de bus naar Cork, vanwaar we met de lokale bus rond half 8 weer in Kinsale aankomen. We stoppen bij Dino’s voor fish en chips en lopen (op onze nieuwe schoenen) in een dik half uur terug naar de boot. Heerlijk om weer terug te zijn. Wat is het hier heerlijk rustig en schoon.
Nu maar eens kijken wanneer we kunnen oversteken naar Zuid Engeland. Dat wordt een tocht van ongeveer 180 mijl, waar we naar verwachting 36 uur over gaan doen. Niet te veel golven en wind uit de goede hoek, daar ga je voor.

Ah, en Ierland is zo heerlijk om te zwerven. Maar jullie gaan op huis aan langzamerhand? In oktober gaan we weer voor de Mess Solenelle en het Requiem van Fauré repeteren. Op 3 november om 15.00 is het jaarlijkse Requiemconcert. Goeie reis naar Engeland.
Ik heb weer genoten van jullie ervaringen in Ierland/Eire
Blijven jullie ook maar genieten van al dat moois en leuks.