De klus is klaar. En nu?

Vrijdag 27 september 2024, Hindeloopen

Ik las net de mooie reacties op ons laatste blog. Hartverwarmend! We realiseren ons dat het nu echt afgelopen is, maar willen daar nog niet helemaal aan geloven. Jullie gaan onze verhalen misschien missen, maar wij missen het ook om die te delen. Het is niet zomaar wat om je leven van voor de reis weer op te pakken. Dat doen we dus ook maar niet. De boot is ons toevluchtsoord. En we hebben nog een klus te klaren. Dus toch nog maar een blog.

Als we twee weken geleden de mast van de boot af laten halen in Hindeloopen, begint het traject voor het aanschaffen van een nieuwe mastvoet. Gewapend met het gebroken stuk aluminium gaan we op pad naar Bolsward. Het OV brengt ons een heel eind, maar het laatste stuk doen we te voet. In de stromende regen! Welkom in Holland, zou je bijna denken. 

Tot onze vreugde kan go-go het metaalbedrijf een nieuwe mastvoet maken, maar er hangt wel een prijskaartje aan. We hebben geen keuze, dus het moet maar. Binnen twee werkweken kan de mastvoet klaar zijn. Dat klinkt goed. 

Als we na de ommelands (OV-)reis terug zijn in Hindeloopen, is er nog net een plekje in de agenda van de jachtservice om onze mast er weer op te zetten. Tevreden varen we zonder hoofdmast terug naar Enkhuizen. Nu kunnen we de auto gaan ophalen in Soesterberg. Alweer met het OV zijn we na tweeënhalf uur in ons appartement. Neef Rien is vertrokken en heeft het huis netjes achter gelaten. Wel gek om weer al die luxe om ons heen te hebben. Prima voor een paar dagen.

Al snel vertrek ik naar Toscane voor een schrijfretraite. Wie weet kan ik daar wat leren. De locatie is prachtig. Dat moet toch inspiratie geven.

 

 

 

 

 

Er komt bij Jakob een bericht binnen van het metaalbedrijf. De eerste versie van de mastvoet is klaar. Kan die even gepast worden? Jakob is nog in Soesterberg, de mast ligt in Hindeloopen en de boot is in Enkhuizen. Het wordt een rondje Nederland van 400 km. Gelukkig maar dat die nieuwe auto heerlijk rijdt.

De voet blijkt niet goed te passen op het onderstuk. Jakob maakt foto’s en gaat terug via Bolsward naar Soesterberg. Een paar dagen later komt er weer een verzoek. Kan de mastvoet nog even gepast worden voordat hij naar het anodiseerbedrijf gaat?  Weer stapt Jakob in de auto, doet zijn rondje Nederland en eindigt in Enkhuizen op de boot. Het past! En nu maar kijken hoe snel het verder gaat.

Intussen geniet ik van het Toscaanse klimaat, het heerlijke eten en vergaar ik in een prachtig historisch huis op een berg in Pietrasanta nieuwe kennis over het schrijven van een verhaal.

  Jakob doet intussen allerlei nuttige klussen op de boot en vraagt een offerte aan voor een nieuwe kluiver. Dat voorzeil bleek echt helemaal op te zijn toen we het eraf haalden.

Er blijken nog meer cruisers in de Buyshaven te zijn. Jakob wordt uitgenodigd voor een
borrel op de Lucipara, waar de bemanning van de Incentive en de Anna Caroline ook zijn.
Het wordt een geweldige avond, waarbij de gesprekken vooral gaan over de prachtige ervaringen op de eilanden in de grote oceaan.

Als ik dinsdag terug kom van Schiphol, is de boot al klaargemaakt voor vertrek de volgende dag. Jakob heeft heerlijk gekookt en we gaan op tijd slapen.

Rond en uur of 10 verlaten we Enkhuizen en koersen naar het noorden. Het is goed weer, wel zo fijn als je geen steunzeiltje kan zetten omdat er geen mast is. Het is rustig op het water. Alleen de ‘bruine vloot’ glijdt statig langs ons heen. Hollands Glorie op zijn mooist! Aangekomen in Hindeloopen krijgen we weer een plek op de C steiger, lekker dicht bij de mastenkraan.

Op het kantoor van de jachtservice ligt de nieuwe mastvoet al op ons te wachten. Het metaalbedrijf was zo vriendelijk om het zelf even te brengen. Jakob popnagelt de mastvoet aan de mast en brengt de nieuwe Dyneema bakstagen (die waren na 10 jaar toch niet meer helemaal goed) aan op de mast. We zijn er klaar voor.

Maar ja, het weer! De verwachtingen voor donderdag zijn niet best. We zijn alle twee gespannen of we Jonas wel schadevrij uit de box kunnen varen met zoveel zijwind.

Als de regen gestopt is, begint het echt te blazen. ‘Ik vraag of ze ons komen helpen om de boot onder de kraan te varen,’ zegt Jakob ineens. Wat een goed idee. Een paar handen extra om bij de achterste palen de boot vrij te houden zijn heel welkom.

Om 1 uur is het zover en er staan drie mannen op de steiger! Geweldig. Met vereende krachten wordt Jonas vrij gehouden van de palen en we maken netjes de twee bochten richting mastenkraan. De mannen kijken geïnteresseerd naar onze koptelefoons. Dat hebben ze nog nooit eerder gezien. Dat het handig is ervaren ze zelf, want ik geef rustig alle instructies door aan Jakob die vanuit de overdekte kuip naar de aanlegplaats vaart. We hebben geluk. De zon begint te schijnen en de wind neemt iets af.

  Op een relaxte, professionele manier wordt de mast gezet en de verstaging gespannen. Dat hebben ze vaker gedaan! Weer varen de mannen mee terug om ons veilig in de box te brengen. Poeh, dat was me het klusje wel! 

Tevreden dat de boot weer compleet is, stappen we van boord om een wandelingetje door het mooie Hindeloopen te maken. Wat is het toch een leuk dorpje.    De hele nacht waait het stevig. We kunnen nog niet terug naar Enkhuizen, want het slechte weer is nog niet voorbij. Wat een wind en wat een regen!  Misschien zaterdag?

Ons bootleven zit er dus nog niet op. We hebben allebei nog geen zin om na te denken over wat we nu gaan doen. We hebben al wel een plan. Volgende zomer gaan we weer lekker lang varen. Het plan is om naar de Oostzee te gaan, maar wat en hoe precies, daar kunnen we nog een paar maanden over nadenken.

 

Dit bericht werd geplaatst in Nederland op door .

Over Hanny Vlaskamp

Sinds juni 2015 zeilen Jakob en ik de wereld rond. Wat een heerlijk leven is dat. In mijn werkende leven reisde ik ook veel als CQA-consultant. Mede daardoor is mijn nieuwsgierigheid naar landen en culturen gewekt. Het is zo heerlijk om blije, tevreden mensen te ontmoeten, die geen zorgen hebben over hun bezittingen, want ze hebben niks. Gelukkig begrijpen mijn kinderen en kleinkinderen hoe bijzonder het is voor ons om deze reis te maken. We vliegen twee maal per jaar naar Nederland om vrienden en familie te knuffelen, zodat ze ons niet vergeten.

4 gedachten over “De klus is klaar. En nu?

  1. Greteke de Vries

    Jeetje, heb ik zomaar gemist dat het grote varen voorbij is. Wat een bijzonder leven hebben jullie achter de rug, mooi dat jullie zoveel met ons deelden, bij tijd en wijle las ik jullie blog en genoot van jullie verhalen en de foto’s. Jullie toonden de schoonheid van onze planeet, de lieve mensen die overal te vinden zijn. En de kracht van een koppel met een gedeelde liefde voor zeilen en voor avontuur!
    En dat alles gaf een boost als het nieuws weer eens meer dan treurig was en de stad te vol en te vies. Bedankt! Het ga jullie goed, leef nog lang in de gloria!!

  2. Helma

    He wat lekker om nog even wat van jullie te lezen Geniet nog even van het leven aan boord, nu kan het nog.

    Groetjes

  3. Robert

    AIS uit, geen blog meer
    Ik viel in een diep gat, gho, wat ga ik dat missen……..en nu realiseer ik mij pas hoe leuk het altijd was om te lezen. Is dat nu klaar?
    Maar neeeeee! Jonas gaat verder en ook nog met een blog!

    Ik kijk er al weer naar uit!

    Goeie vaart al vast!

    Groeten!
    Robert

  4. Hannie de Visser

    Hoi Hanny en Jakob,
    Heel leuk om jullie verslagen al die jaren te lezen. Fijn om te doen. Jullie hebben heel wat meegemaakt. Ik zou het in boekvorm laten uitkomen, als ik jullie was.
    Hier hebben wij ook niet stil gezeten.
    Jan is sinds juni 2024 predikant in Berkenwoude geworden, dus we zijn daar naartoe verhuisd. En ik ben zelf nog altijd verbonden aan Vocalis St. Jan. Wij zingen met elkaar nog altijd naar hartelust in allerlei diensten in Schiedam. Het ga jullie goed en wellicht komen we elkaar nog wel eens tegen. Groetjes, ook van Jan, Hannie

Reacties zijn gesloten.