Zaterdag 23 augustus 2025, Gieselau kanaal

We verlaten Warnemünde zaterdag 16 augustus rond een uur of acht. Ons doel is een ankerplek op het schiereiland Fehrmann, vlak bij de haven van Orth. De wind komt uit de verkeerde hoek en we varen eerst een heel stuk hoog aan de wind naar het westen met de hoop dat we na de overstagmanouvre de brug over de Fehrmansund kunnen halen. Dat lukt voor geen meter en we zijn gedoemd om de tweede helft van de tocht op de motor tegen de wind in te varen. Gelukkig zijn we aan hogerwal en zijn de golven laag.

De lokale zeilers genieten van het mooie weer. Gezellig om te zien, maar soms lastig omdat we voor ze moeten uitwijken. De smalle ondiepe geul onder de brug door is spannend vanwege de tegenliggers. Maar alles gaat goed en we varen naar de ankerplek waar we precies twee maanden geleden ook lagen. Prachtige plek in een natuurgebied achter een klein duintje en de vuurtoren. Er staat nog best wat wind, maar Jonas ligt doodstil. Heerlijk.

De volgende morgen koersen we naar Laboe. We komen bij de Schietgebieden die verboden zijn op weekdagen in augustus. Dat wordt een stuk omvaren, maar de zon schijnt, geen probleem dus.

Er komt een onderzeeër langs met zijn schoorsteen boven water. Hij wordt geëscorteerd door drie bewakingsboten. Zijn het de Russen??

In Laboe aangekomen, krijgen we een grote plek naast een catamaran. Wat een joekel is dat. Maar wij liggen daardoor lekker beschut. We blijven hier een paar dagen vanwege de wind en ondernemen weer van alles.

We beginnen met het ontdekken van het dorp. Echt een vakantieplaats met heel veel strandliefhebbers en bijbehorende souvenirwinkeltjes. Niet echt ons ding, maar het ziet er gezellig uit.

We wandelen verder naar de duinen en de zee. Er is een strand waar je na een halve kilometer nog maar tot je knieën in het water staat. De strandstoelen zijn eigenlijk het leukste.

We zoeken een plekje in het zand en genieten van het uitzicht op het water. We drinken wat bij een tentje in de duinen (nou ja, het zijn eigenijk hele kleine bergjes zand met wat helmgras erop) en wandelen weer op ons gemak naar huis. Het is warm vandaag. We hebben al zolang mooi weer, dat kan vast niet nog veel langer duren.

Tijdens het eten vertelt Jakob dat hij veertien jaar geleden met zijn Jonas solo op vakantie was hier. Zijn vrienden Rob en Peter hadden hem door de Duitse bocht en het Kielerkanaal vergezeld en hij had ze ’s morgens vroeg in Kiel op de trein naar huis gezet. Ze hadden hem nog niet alleen gelaten of hij belandde in het ziekenhuis, na een val met zijn vouwfiets, waarbij hij op zijn hoofd terecht gekomen was. Na twee dagen ziekenhuis en vijf dagen rustig aan doen op zijn boot in de haven, ging hij gewoon weer solo verder. Wat stoer he? Nu willen we nog een keer in Kiel gaan kijken om te zien wat hij zich herinnert.

We nemen de ferry, die in een uur vanaf Laboe in het centrum van Kiel aankomt. Het is een heerlijke tocht en we genieten ervan.  

 

 

 

 

 

In Kiel aangekomen, doen we ons best om het een leuke stad te vinden, maar meer dan de herinneringen van Jakob vinden we er niet. De boottocht terug is weer heerlijk en we sluiten de dag af met heel lekker eten in het havenrestaurant.

Nu moeten we gaan plannen hoe we verder gaan. We puzzelen en puzzelen, spelen met de weerkaart en de stroomkaartjes en het lukt niet echt om een mooi weergat te vinden. Of het waait hard bij Cuxhaven, of het waait hard bij Vlieland. De stroming op de Elbe komt ook op het verkeerde moment langs. Nou ja, we zijn lekker bezig.

We besluiten om vrijdag Laboe te verlaten en het Kielerkanaal op te gaan tot aan een mooie overnachtingsplek aan een steiger bij de Gieselausluis,die toegang geeft tot de rivier de
Eider.

Om half zes gaat de wekker af. Het is eigenlijk nog niet echt licht, maar we gaan er wel uit, want later op de dag is er weer te veel wind om naar de sluis te varen. Om zes uur maken we los en om zeven uur liggen we in de sluis. Die stond al open en we konden zo naar binnen varen. Hier nemen we echt afscheid van de Oostzee. We hebben er echt van genoten, mede door het mooie weer.

In tegenstelling tot de afgelopen tijd is het vandaag koud, een graad of twaalf. Dat zijn we niet meer gewend. Gelukkig hebben we warme kleren aangetrokken. Zelfs de zeiljas komt eraan te pas.

Bij de overnachtingsplek bij de Gieselausluis liggen we op een idyllisch beschut plekje in het groen. Ik loop een stukje in de omgeving en voel me in Friesland. De vakantie loopt nu toch echt op z’n eind.

We blijven nog een extra dagje aan de steiger bij de sluis en Jakob is zo stoer om nog even de mast in te gaan.

We varen morgen door naar Brunsbüttel, waar we in de haven blijven liggen tot we in één keer door kunnen zeilen naar Terschelling. Wie weet gaat dat dinsdag of woensdag lukken.

PS. Ik realiseer me dat het weer een uitgebreid verhaal is geworden, met weinig spectaculairs, maar soms is het gewoon lekker om zomaar een beetje te vertellen. Als we straks echt oud zijn, lezen we dit vast met plezier terug!