Zondag, 7 september 2025, Makkum

Zo’n vakantie-toetje na een wat langere reis is heerlijk. We genieten van ons verblijf op Terschelling en doen elke dag weer iets anders. Het eiland is veelzijdig en biedt zeer uiteenlopende belevenissen.

Er is een concert in het kerkje van Hoorn op zondagmiddag, de 31ste augustus. Samen met Janneke en Wietze stappen we in de bus, die ons tot voor de kerk brengt. Die is al aardig gevuld als we naar binnenlopen. Voorin staan de instrumenten al klaar. Het zijn een soort violen met een toetsenbordje. Nog nooit zoiets gezien. Ze heten Nyckelharpa’s en zijn er in verschillende uitvoeringen.

De muziek klinkt heel warm en vol. Een uurlang genieten we hiervan en stappen daarna weer in de bus. Die brengt ons zomaar naar het ‘Groene strand’ en voor we er erg in hebben staan het bier en de bitterballen weer voor ons neus.

De dag erop gaan we fietsen. Jawel, ook Jakob, die daar eigenlijk niet van houdt. Maar met een E-bike is hij wel over te halen. We fietsen het eiland rond, bewonderen het kunstwerk ‘De Streken’ in de Waddenzee, drinken koffie in de molen van Formerum, lunchen in het Heartbreak Hotel en stoppen nog een keer bij Paal 8.

Echt genieten zo’n dag. Met respect voor Marjan en Peter, die al die kilometers op hun vouwfiets afleggen.

 

 

Woensdag is het herfst op Terschelling. De wind loeit en de regen spoelt al het zout van de boten. Een binnendagje, dat voor de afwisseling ook wel eens lekker is. Het slechte weer houdt aan tot donderdagmiddag en dan schijnt de zon ineens weer.

We wandelen naar de Bessenschuur en genieten van heel lekker cranberrygebak. Een prachtige wandeling waarbij we de nog bloeiende hei bewonderen.

We sluiten de dag af met het verorberen van ‘confit de canard’, waarvan ik nog een blik vond in de voorraad onder de bank. Jakob at dit met zijn vrienden Peter en Rob tijdens hun zeilreizen meer dan tien jaar geleden.

Ook deze keer smaakt het perfect. Marjan tovert een toetje van vanille-ijs met cranberry-advocaat tevoorschijn. Ons maal is compleet!

Het wordt tijd om nog eens goed naar het weer te kijken. Langzamerhand willen we toch het vasteland op gaan zoeken. Ik wil nog één keer fietsen op zo’n lekkere E-bike en de anderen gelukkig ook.

Deze keer gaan we via het Wrakkenmuseum naar het strand bij Formerum. Daar wandelen we langs de vloedlijn van het enorme strand, nadat we geluncht hebben bij de ‘Zandzeebar’.

We brengen de fietsen weer terug naar Jonkers en nemen alvast een beetje afscheid van het eiland.

Zaterdag om 5 uur zijn we wakker, net voordat de wekker afloopt. We gaan vertrekken. De boot wordt vaarklaar gemaakt. Peter is vroeg uit zijn bed gekomen om ons om 6.15 af te duwen. We gaan!

Het begint licht te worden tegen 7 uur. Er is niet veel wind en wat er is heeft een verkeerde richting. Op de motor met het grootzeil bij, zoeken we onze weg tussen de rode en groene tonnen door naar Harlingen met steeds de stroom mee. Daar komen we precies bij de kentering aan en op de ‘Boontjes’ krijgen we weer een knoopje stroom mee naar de sluis van Kornwerd. Een voorspoedige tocht, die rond half één eindigt in Makkum.

We willen afmeren in de gemeentehaven, maar die ligt vol met sloepen. Er staat een sloeproeiwedstrijd op het punt van starten. We keren om op zoek naar een andere plek. Die vinden we aan de binnenkant van de steiger voor de charterschepen. Een mooi klein hoekje met een perfect uitzicht op de roeiwedstrijd.

Dat vroege opstaan vanmorgen zorgt er wel voor dat om 21 uur mijn ogen dichtvallen en ik snel te kooi ga. Ik slaap onmiddellijk in en wordt pas om 6 uur de volgende dag wakker. De zon komt een uur later het landschap in gloed zetten en de warme dag begint. Ongelofelijk hoeveel zonnige dagen we al gehad hebben. 

Martin en Ellen van de Acapella wonen hier vlakbij en komen ons opzoeken. Ze hebben een tas vol appels, tomaten en pepertjes uit eigen tuin meegebracht. Heerlijk. Zo fijn dat we elkaar regelmatig zien.

We lunchen op het strand van Makkum, waar een pittige wind staat en maken een wandeling langs het strand(je). Een bijzondere plek!

Morgen gaan we naar Stavoren, waar we Peter en Marjan met de Atlas nog een keer gaan ontmoeten. En daarna wordt het echt Enkhuizen. Er komt een eind aan onze drie maanden zeilen. Er zijn weer andere dingen die onze aandacht vragen. Het gewone leven??

Deze serie blogs is hierbij weer afgelopen. Wie weet gaan we nog een keer iets leuks doen wat voor mooie verhalen kan zorgen. Dan melden wij ons weer.

Dank voor het trouwe lezen!