Zaterdag, 29 oktober 2022, Ibiza

Na een rustig tochtje langs de westkust van Mallorca komen we aan in Santa Ponca, ten westen van Palma, de baai waar we vorig jaar heel veel schade opliepen tijdens een onweersbui. Eigenlijk zou je naar zo’n plek niet meer terug moeten gaan. Toch staat het in de planning als vertrekpunt naar Ibiza, want het is de kortste afstand.

Zaterdagmiddag komen we in Santa Ponca aan en ankeren ongeveer op dezelfde plek als vorig jaar. Dat moet je dus niet doen, want het anker pakte niet. Na twee pogingen lukt het toch en we hebben  verder een rustige dag: we zwemmen en luieren wat . Ook de nacht is rustig.  

En dan begint het onbehaaglijk te worden. Er komt de volgende morgen nogal wat deining van zee en Jonas hotst heen en weer. We besluiten naar de wal te gaan voor een biertje. Aangekomen bij de kade waar we vorig jaar aan wal gingen, lukt het deze keer op uit de dinghy te klimmen vanwege de deining. De dinghy maakt een duik als ik aan wal wil klimmen en schiet boven de kade uit als ik het nog een keer probeer; zo heel soepel ben echt ik niet meer.

We varen weer weg en gaan naar de jachthaven. Daar is vast een terras. En ja hoor, dat is er. We leggen de dinghy in een rustig hoekje en zoeken een plekje op het terras. Het bier is goed, maar het was er zo saai. Niks te zien, nauwelijks andere mensen en een dienster die al aan het opruimen ging.

Terug aan boord klotst het nog steeds heel erg. Hoe lang vinden we dit leuk? De nacht is onrustig en we zijn vaak wakker. Wat nu? Naar Ibiza kan pas op woensdag, vanwege de wind. Nog twee dagen hier liggen hobbelen lijkt ons niks. We gaan terug naar Andratx. De twee uurtjes daar naar toe zijn niet erg comfortabel.

Zodra we bij het mooringveld achter de pier in Andratx aankomen, de plek waar we twee dagen geleden ook lagen, komt er al snel een marinero aan. Die had ons al gespot en helpt bij het aanmeren aan de mooring. Super. Hèhè, eindelijk rust. 

We hebben weer twee heerlijke dagen hier. Terwijl ik de was weg breng naar de wasserette, gaat Jakob diesel en benzine halen. Zodra we klaar zijn daarmee drinken we koffie op het terras van een chique hotel en doen daarna boodschappen bij een hele grote Eroski die vlak bij een aanlegsteiger voor de dinghy is. Makkelijker kan het al niet.

We gaan een poosje terug naar de boot. Tegen de tijd dat de was klaar is gaan we weer richting wasserette. We zijn iets te vroeg en wandelen door het stadje en zitten een poosje op een zonnig terrasje, waar we de route naar Ibiza bekijken. Hoe heerlijk is dat. Tevreden gaan we terug naar Jonas met schone was en een plan om verder te varen. We zijn klaar om naar Mallorca te verlaten.

Woensdagmorgen staan we vroeg op en vertrekken om half 8 als het bijna licht is. Net buiten de haven hijsen we de zeilen. Eerst het grootzeil en al snel ook de bezaan en de kluiver. Er staat niet heel veel wind, maar met een klein zetje van de motor halen we al gauw ruim 6 knopen. De kotterfok mag er nog bij en dan is het feest compleet. De zon komt op en we zien een prachtig geleurde lucht.

Bijna 50 mijl lang hebben we stabiele wind en na een heerlijke zeildag laten we rond half 5 het anker vallen in het heldere blauwe water van de baai van Pontinax. in het noorden van Ibiza.

Vorig jaar waren we hier ook maar dan in augustus en was het mudjevol. Nu liggen er drie zeilboten en er is een zee van ruimte. Wat een luxe. Er volgt en rustige nacht zonder wind en deining en we slapen heerlijk. De dag erna genieten we van de baai, kopen vers stokbrood en maken een dinghy tochtje naar een baaitje om de hoek. Daar was het vorig jaar heel gezellig, maar nu is het seizoen hier klaar en het is een dooie boel. Terug aan boord drinken we een biertje.

Vrijdag vertrekken rond een uur of 10 naar Cala Tarida, zo’n 20 mijl ten zuiden van Pontinax . Het is een plek waar we nog niet eerder geweest zijn. Het water is er weer helderblauw en we zien de ankerketting tip het zand liggen. Het is nog druk op het strand., geen wonder met dat mooie weer. Aan één kant van de baai zien we oude vissershutjes, waarboven spierwitte appartement gebouwd zijn. Wat een tegenstelling.

Zaterdag willen we oversteken naar Calpe op het vasteland van Spanje. Dat is 60 mijl varen, dus gaan proberen om weer bij het eerste ochtendlicht te vertrekken.

We zijn nu ongeveer 6 weken geleden vertrokken van onze zomer stalling, op Sardinië, maar het lijkt al veel langer. Dat komt vast door het mooie rustige weer. Het onweer van onze eerste week zijn we allang vergeten. We genieten nog even verder.