Santa Pola, 5 november 2022

Ik heb nooit geweten dat het in november nog zulk mooi weer kan zijn hier aan de oostkust van Spanje. Maar als ik goed nadenk, realiseer ik me dat mijn leeftijdsgenoten niet voor niks gaan overwinteren in deze streken. Het is hier heelijk. De ochtenden zijn soms nog wat fris, maar overdag is het al gauw 25 graden met een lekker zonnetje en dat blijft zo tot het donker wordt.

Op zaterdagmiddag 30 oktober zien we rond een uur of 4 de contouren van de imposante berg bij Calpe, de Ifach. Tijdens de oversteek vanaf Ibiza, waar we nu vandaan komen, was er geen wind, maar in de aanloop naar Calpe kunnen we ineens zeilen. Heerlijk, we hebben nog ruim twee uur voor het donker wordt. De ankerplek bij Calpe is aardig bezet vanwege het weekend. We scharrelen tussen de boten door en vinden een mooie plek in het zand voor ons anker. Het plan was om nog even te gaan zwemmen, maar dat komt er niet van.

Het lijkt ons leuk om Calpe en omgeving wat meer te gaan bekijken en we kiezen voor de rest van ons verblijf voor het gemak van de haven. Na een rustige nacht op anker varen we de volgende morgen rond 10 uur richting haven, waar we een plek krijgen tussen twee motorboten. Die zijn allebei niet  bewoond, dus is het lekker rustig. De boot krijgt eerst een schoonmaakbeurt, waarna we koffie gaan drinken op het terras van de haven.    

Er hangt een goeie sfeer en dat is altijd prettig. We laten Ria en Rob uit Schoonhoven weten dat we in Calpe zijn, waar zij vaak komen en krijgen een lijstje met tips om te doen. Ook blijken hun vrienden hier te zijn en daarmee maken we een eetafspraak voor de maandagavond.  

We wandelen die middag over de boulevard naar de noordkant van het stadje en zien dat er heel veel mensen genieten van een strandvakantie. Het valt op dat er veel Belgen zijn. En dan wordt het tijd voor een biertje en tapas. Niet zo lekker als we eerder hebben geproefd, maar het gaat ook om het idee.

Ria had aangegeven dat er een kustpad loopt tot ver naar het zuiden. Daar willen we de volgende dag wel een stuk van gaan zien. Eerst nemen we de verkeerde afslag en komen uit aan de voet van de Ifach, een reuze rots met steile wanden waar bergbeklimmers graag tegen op gaan.

    We lopen terug en vinden het pad. Het is heel erg de moeite waard en lekker afwisselend met trappen omhoog en trappen omlaag. In de verte zien we een restaurantje op een punt in zee liggen. Dat lijkt ons een prima keerpunt. En dat is het ook. Eerst laten we ons een bord met gefrituurde visjes brengen die we met smaak opeten. Dan zoeken we Caple weer op en rusten uit aan boord van Jonas. Het was best een pittige tippel, maar erg de moeite waard.     Om half negen ’s avonds ontmoeten we Casper en Jantine, de vrienden van Rob en Ria om samen te gaan eten.  Ze hebben een eenvoudig restaurant uitgezocht met heerlijk eten voor een klein prijsje. Ze hebben niks te veel beloofd want het ‘menu del dia’ is heerlijk, net als de rode wijn. We kletsen wat af en het is heel gezellig. Rond half 11 lopen we terug naar Jonas. Dat was een latertje voor ons.

En dan wordt het tijd om de Ifach op te gaan. We zijn niet de enigen die dat willen en het is een drukte van belang. Het is een mooie heldere dag en we genieten van de mooie uitzichten. Het pad gaat zigzag omhoog en is goed te doen.

       Halverwege komen we bij een tunnel door de rots. Het pad gaat aan de andere kant verder omhoog. We wagen ons nog in de tunnel, die heel erg glad is en schuin omhoog loopt. Gelukkig is er een ketting waaraan je je kan vast houden. Het is leuk om het strand aan de andere kant te zien en het restaurantje waar we de vis gegeten hebben. Maar dan keren we om en dalen af. Dat is meestal een aanslag op mijn knie, maar deze keer valt dat mee.

We kopen een brood bij de bakker en eten aan boord. De zon schijnt nog zo lekker, dat we besluiten om te gaan zwemmen bij het strandje waar we ook voor anker hebben gelegen. Het water is heel helder en een beetje fris, maar erg lekker. We hebben het idee dat we nu ruimschoots een indruk hebben gekregen van Calpe door alle verschillende dingen die we hebben gedaan. Het wordt weer tijd om verder te varen. Woensdag 2 november verlaten we rond 8 uur de haven van Calpe en gaan op weg naar de volgende bestemming. Dat zou Alicante zijn. We lezen nog wat commentaren op Navily over de haven en ineens lijkt het ons niks om daar te gaan liggen. We zoeken een ander plekje en dat wordt Santa Pola, zo’n 10 mijl verder dan Alicante. We komen daar aan rond vier uur en worden door een marinero naar een mooi plekje met een zijsteiger verwezen. Dat vereist wel even het veranderen van de landvasten en stootwillen, maar even later liggen we mooi vast op een hele geweldige plek. Je kan hier zo maar afstappen zonder acrobatische toeren via de voorlandvasten naar een steiger, die soms veel te diep ligt. Dit is een makkie!

Vandaag hebben we de omgeving verkend. Het is een leuk stadje met een mooi kasteel waar in een museum is gehuisvest, maar daarover een volgende keer.