Donderdag, 10 november 2022, Cartagena

Wat hebben we genoten van wekenlang mooi weer! Echt een cadeautje zo aan het eind van het seizoen. Maar nu gaat het toch echt aflopen, ons zeilseizoen. Na ons vertrek uit Calpe zijn we een dag of vijf in Santa Pola blijven hangen. De haven was erg prettig en het terras dat er bij hoort ook, speelt altijd mee. Want dan is het na je biertje niet zo ver meer te lopen naar de boot :-). De tegenstelling met Calpe is heel groot. Daar zoemde het nog van de vakantiegangers, terwijl de haven eigenlijk al in winterstand was. In Santa Pola is het precies andersom. In de haven gebeurt van alles en in het stadje is het niet zo druk meer. Leuk om dat te zien.

We maken dankbaar gebruik van de heerlijke douches (lees: badkamers!) en de wasmachine die het voortreffelijk doet! Allebei dingen die voor zeilers van belang zijn. Ook de supermarkt is dichtbij waardoor boodschappen doen niet echt een project wordt. We kunnen het niet laten om op verschillende plekken te genieten van het ‘menu del Dia’, wat betekent: lekker eten voor weinig geld! Alles bij elkaar een goede reden om nog niet te snel verder te trekken.

Voor de kust ligt het eilandje Tabarca. We wilden daar ankeren, maar dat bleek niet zo simpel te zijn. Daarom nemen we op zaterdag de ferry daarnaartoe, gezellig met een flink aantal andere vakantiegangers. Na een klein half uurtje komen we daar aan.

De ene helft van het eiland is natuurgebied en op het andere deel is een dorpje gebouwd. Na een heerlijke cappuccino wandelen we we door het natuurgebied, waar nog wat oude bouwsels stonden. Het meest genieten we van de ruimte en het leuke wandelpad.

      Het dorpje bekijken we in de middag. Het is lekker simpel met wat rechte straatjes. Het eiland deed ons een beetje denken aan Culatra in de Algarve. Intussen is de wind opgestoken, waardoor de terugweg naar Santa Pola een nogal hobbelig en een beetje nat tochtje wordt. We hadden er weer een mooie dag opzitten!

    Al is Santa Pola niet heel bijzonder, toch vermaken we ons goed. Het kasteel in het centrum is een laag gebouw met een leuk museum erin, waar we interessante dingen zien uit vroeger tijden.

    De Salinas die een stukje buiten de stad liggen willen we natuurlijk ook zien. Dat wordt een pittige wandeling, want het is iets verder dan we dachten. Aan het eind van de boulevard waar grote bergen zout liggen, volgen we een paadje wat ons bij het begin van de Salinas’s brengt.

      En dan vinden we dat mooi genoeg. We gaan terug over het strand en eten, zittend op een mini-duintje onze extra lekkere, meegebrachte broodjes op.

We kijken nog maar weer eens naar het weerbericht en zien dat er over een paar dagen onweer aankomt. Wat gaan we daar mee doen? Op anker langs een onbeschermde kust is geen optie. Heel veel mooie baaitjes zoals op de Balearen zijn hier niet. Dus besluiten we om naar Torrevieja te varen.

Daar is een grote ankerbaai binnen de pieren en lig je heerlijk rustig. Het stadje is volgens de berichten niet erg inspirerend dus we laten de bijboot lekker op het dek zitten en genieten van het uitzicht op de stad en de vissers die druk in de weer zijn vlak naast ons.

Er ligt een andere Hollandse boot. Als de schipper zijn opstapper naar de wal heeft gebracht komt hij even langs. Na het eten wil hij graag wat komen drinken. Het is Hugo, rond de dertig en solo op stap met zijn snelle boot, die hij de afgelopen tijd een flinke refit heeft gegeven.

Het is gezellig en leuk om te praten met een vertrekker die een stuk jonger is en net begint. Zijn plannen klinken goed en met opstappers varen gaat hem ook vast lukken. De volgende morgen zwaaien we hem uit; wij blijven nog een dagje liggen. Zo vervelend is het hier niet.

Woensdagmorgen kijken we naar het weerbericht en zien dat het onweer sneller naar ons toe komt dan verwacht. We stellen onze plannen bij en vertrekken rond 9 uur richting Cartagena. Er is weinig tot geen wind. Als we langs Mar Menor varen is het water olieachtig, maar er is wel een flinke deining. Iedere keer weer vragen we ons af waar dat nou toch weer vandaan komt. De hoge bebouwing van het binnenmeer geeft een bijzonder beeld.

We willen ankeren zo’n 8 mijl voor de  ingang van de baai van Cartagena bij Cala del Gorguel. We zijn verrast als we daar aankomen. De baai ligt achter een visfarm en heeft een aantal hutten langs het strand staan. Primitief, zelf gebouwd van rest materiaal en dingen die je vindt. Er tussen en erachter staan palmbomen.

Dit zou zo maar een baai kunnen zijn op een van de eilanden in de Pacific. Voor Europese begrippen misschien vies en oud, na alle luxe stranden met grote hotels en appartementen, maar voor ons even een stap terug naar waar we drie jaar geleden waren, prachtig!

We zijn de enige boot hier. Er komt nog een klein campertje op het strand staan, maar dat is het. ’s Avonds zien we wat lichtjes in de hutten, dus er wonen echt mensen. We genieten van ons laatste nachtje op anker. Straks varen we naar de haven van Cartagena, zo’n kleine twee uurtjes zeilen.

Tja en dan begint er een nieuwe periode met Jonas aan de steiger voor een maand of drie. Meestal stopt dan ook het blog. Hoe dat nu verder zal gaan weet ik nog niet, want we gaan nog een aantal leuke dingen doen, dus wie weet komt er nog een vervolg…..

Dit is de route die we dit seizoen hebben gevaren. Toch best wel ver: 1815 nM.