Dinsdag 31 januari 2023, Soesterberg

We zijn weer thuis en zijn intussen een beetje gewend aan de kou. Gelukkig schijnt af en toe de zon en dat maakt de wereld een stuk vrolijker. Gisteravond hebben we alweer genoten van de Nederlandse cultuur en bezochten we een prachtig concert in het Concertgebouw in Amsterdam, waar Bach, Brahms en een moderne Amerikaanse componiste werden vertolkt. Maar nu is het tijd om het laatste stuk van onze geweldige rondreis door Afrika te delen.

Week 3, vervolg

De laatste vier dagen van de reis zijn extra druk; eigenlijk zien we te veel in een korte tijd. Het zou zomaar kunnen, dat we op enig moment in de komende jaren, het zuiden van Zuid-Afrika nog een keer op ons eigen tempo gaan bekijken.

Dinsdagmorgen 24 januari verlaten we Oudshoorn en na een uurtje ligt het wijngebied bij Stellenbosch, Paarl en Franschhoek voor ons. We stoppen bij het wijngoed Rooyberg voor het proeven van verschillende wijnen.

 

Ik stel me er veel van voor en zoek een mooi plaatsje bij de proefbar. We staan in een halve cirkel met de wijnschenker in het midden. Hij schenkt witte wijn in de glazen en ik verwacht een uitleg over de druivensoorten en de smaak.

De man zegt niets, dus we beginnen te proeven. Bah, wat een zure wijn. Mijn gezicht vertrekt tot een grimas, waar een aantal mensen erg om moeten lachen.

De glazen worden leeg gekiept en de volgende wijn wordt er zo ingeschonken. Weer geen uitleg. Deze is net aan te drinken. De schenker vraagt waar ik van houd en ik zeg dat ik rode Merlot lekker vind. Toevallig was mijn oog op een schap met die wijn gevallen. Ik verwacht dat hij die gaat inschenken, maar nee, nu komt de rosé.

Als ik zeg dat ik die niet wil, schenkt hij toch in. Ik heb dus niks te willen. Dan volgen nog twee rode wijnen die ook niet lekker zijn. Een teleurstellende proeverij. Omdat ik als eerste moest zeggen wat ik ervan vond, en alleen maar negatief was, ga ik na afloop nog even zeggen dat het me spijt dat ik zijn wijn niet lekker vond, maar bedankt hem voor de moeite. Toen zei hij: als jij gelukkig bent, ben ik het ook. Hij had het dus niet begrepen.

De lunch die volgt is geweldig en is tevens de laatste keer dat we als groep samen eten. Mooi opgemaakte borden met heerlijke gerechten verschijnen voor ons op tafel. Dat maakt de teleurstellende wijnproeverij weer goed. Op verzoek van de groep bedankt Jakob, als groepsoudste,  Mariana (onze reisleidster) en Elwin (de chauffeur) voor de prachtige en veilige weken die we hebben gehad en er wordt aan beiden een envelop overhandigd met een leuk geldbedrag. Ze zijn allebei ontroerd!. Zo’n reis is voor hen dus ook erg spannend.  Zo mooi om te zien hoe deze twee mensen elkaar omarmen omdat ze ook blij zijn dat het allemaal zo goed gegaan is.

Als we in Stellenbosch aankomen om daar wat rond te kijken, blijkt dat in de afgelopen 15 jaar daar heel veel is veranderd. Het schattige kleine universiteitsdorpje is uitgegroeid tot een heel grote plaats, waar de oudhollandse gebouwen zijn omgebouwd tot studentenflats aangevuld met extra universiteitsgebouwen en restaurantjes.

     

Er is weinig over van de intieme sfeer van vroeger. Ook hier heeft de vooruitgang zijn stempels gedrukt. We lopen wat rond en zoeken naar wat authentieke plekjes. Het ‘Kruithuis’ uit de VOC-tijd is er gelukkig nog.

 

Eind van de middag komen we aan bij ons hotel in Kaapstad. Het is een voormalige gevangenis en maakt nu deel uit van de ‘Marriott’ keten. Dat belooft dus wat goeds. Onze kamer is  heel ver lopen met allemaal gangetjes, maar als we daar aankomen zijn we meer dan tevreden.

We installeren ons snel en gaan dan met een clubje naar het Waterfront, waar ik zoooo graag naar toe wil om te kijken of Quay 4 nog bestaat, dat ik bijna ga rennen. De anderen kunnen me bijna niet bij houden. Ja, daar is het!

Ik word helemaal blij, want ik heb daar zulke mooie herinneringen liggen; ik denk vooral aan het moment dat Inge en Michiel, mijn kinderen, daar ook waren. Geweldig. Ik kan wel dansen.

De rest van de groep kijkt me een beetje vreemd aan, maar dat maakt me niks uit. De beelden van toen schieten door mijn hoofd. We zoeken een plekje op de bovenverdieping om te gaan eten. Gelukkig word ik weer wat rustiger en geniet van het lekkere eten en het fijne gezelschap van de reisgenoten.

We lopen op ons gemak terug naar het hotel en gaan lekker slapen. Morgen is er weer een dag.

Er is een flink programma voor deze woensdag, want er is nog zoveel te zien. Om half 8 vertrekken we naar Houtbaai, waar we met een boot naar de zeehonden gaan kijken. Er staat heel veel wind, dus het wordt een hobbelige tocht. Altijd leuk om zoveel zeehonden te zien.

      

Binnen het uur zijn we weer aan wal en is er tijd voor koffie. Nu gaat de rest van de dag in sneltreinvaart. We rijden naar Kaap de Goede Hoop. Daar zijn we net alle andere bussen voor en er is heel even tijd om een groepsfoto te maken bij het bord. Een stukje verderop zien we nog een bordje en laten daar snel een foto van ons tweetjes maken. We lopen verder omhoog naar de vuurtoren. Jakob loopt helemaal omhoog en ik laat de laatste trappen voor wat ze zijn. Mijn knieën hebben best veel te verduren gehad de laatste dagen en ik wil ze nog een poosje goed houden.

We hebben een halfuurtje om een broodje te eten, want het volgende agendapunt roept. De Pinguïns bij Boulders Beach. Onze Zuid-Afrikaanse gids noemt ze ‘pikkeweintjes’ en dat klink zo schattig. En dat zijn ze ook.

   Het lijken er minder dan ik me van lang geleden nog herinner, maar ze zijn nog net zo leuk als toen. We kijken daar een poosje rond en dan blijkt er nog tijd te zijn om naar de Tafelberg te gaan. Het is een prachtige heldere dag, dus die gelegenheid moeten we benutten.

Het is half vijf als we boven zijn en de ergste drukte is voorbij. We maken een wandeling over het stenige dak van de berg en genieten van de mooie uitzichten.   

       We zien de haven van Kaapstad, Robbeneiland, Lions Head, (waar bij een aantal mensen weigeren de leeuwenkop te zien). Het is een feest van herkenning. De enige verandering met toen is het pad dat nu verhard is en dat loopt eigenlijk best makkelijk. We drinken nog wat met uitzicht op een vlakke zee en prachtige bergkammen en hebben het goed. 

Die avond eten we weer op het Waterfront. Nu bij Den Anker, het Belgische restaurant. Heerlijk eten en weer een hoop gezelligheid met onze club van zes. Het afscheid begint nu toch best dichterbij te komen.

We slapen nog een nachtje op onze heerlijke kamer in de gevangenis en genieten een laatste keer van het extreem uitgebreide ontbijt.

Om half drie worden we pas met de bus opgehaald om naar het vliegveld te gaan. We hebben dus nog een halve dag om iets van Kaapstad te zien. De zon schijnt weer uitbundig en we laten ons met een taxi naar Kirstenbosch brengen, de Botanische tuin, waar het altijd lekker is op een warme dag.

Er bloeien niet veel bloemen meer, maar het rondwandelen daar is toch een heerlijke afsluiting van een geweldige vakantie.    

    

We zijn met ons drietjes, Suzan, Jakob en ik. Na een kopje koffie op een beschaduwd terrasje laten we ons met een Uber terugbrengen naar het Waterfront om nog wat winkeltjes te bekijken en te lunchen. 

En dan is het echt voorbij. De bus wacht. We kleden ons om in Nederland tenue (veel warme kleren) en nemen op het vliegveld afscheid van Elwin en Mariana, die drie weken lang alles voor ons geregeld hebben. We gaan ze missen!

De terugvlucht via Frankfurt verloopt zonder enig probleem en om tien uur ’s morgens zijn we weer thuis in Soesterberg. Wat een omschakeling. Gelukkig is het zonnig weer en dan lijkt het wat minder koud. We pakken de tassen uit, zetten de wasmachine aan en tutten de hele dag een beetje aan. Wat boodschapjes doen, familie bellen en nagenieten van deze fantastische reis.

Wat ik bijna het mooiste van deze reis vind is dat Jakob het zo naar zijn zin gehad heeft. Dit was zijn eerste groepsreis en naar een land dat hij zelf niet zo hoog op zijn lijstje had staan. Als hij zijn eigen reisverhaal en foto’s bekijkt, kan hij op zijn gemak nog eens nagenieten. Dit belooft dus wat goeds voor de toekomst. Dit soort reizen kunnen vanaf nu prima naast onze zeilreizen worden ingebouwd. Gezond blijven dus! Alle aangekomen kilo’s moeten er snel weer af.

Wij zijn heel erg tevreden over de organisatie van deze reis door Djoser. De lodges waren zeer afwisselend en heel netjes en veilig. Het programma met de vele excursies was wel  pittig, maar daardoor hebben we ook heel veel gezien en meegemaakt.

Nu weer wennen aan het ‘gewone leven” in een koud Nederland. We nemen de tijd om uit te rusten van de afgelopen drie weken en om alle indrukken te verwerken. En dan roept Jonas ons vast weer terug :-).