Vrijdag 10 maart 2023

We blijven twee nachten in Adra, zodat we de was kunnen doen en gezellig kunnen borrelen met Gitta en Ronald van de Troepiaal, de gele Kolibrie 9 meter die achter ons ligt.

We lopen naar een wasserette niet ver van de haven en gebruiken twee machines om te wassen. De droger is reuze groot en daar stoppen we het natte wasgoed allemaal in. Na drie rondjes drogen is het nog halfnat, dus terug aan boord spant Jakob de waslijn en hang ik het op. De zon schijnt heerlijk en na een uurtje is alles droog. Dan trakteren we onszelf op Tapas bij een terrasje niet ver van  de haven. Lekkere salade en croquettas. Om half vijf komen de buren aan boord. Zo gezellig. Er valt veel te praten over Kolibri’s, relaties en zeilavonturen. De tijd vliegt om.

Als we zondagmorgen wegvaren is de lucht strakblauw. Gitta maakt nog wat mooie foto’s, die ze ons al snel toestuurt.
In ons enthousiasme om te vertrekken vergeten we de sleutels van het hek en het badhuis in de daarvoor bestemde brievenbus te doen. Dom dom! En in deze haven hadden we niet eens borg hoeven te betalen. Gitta vraagt de volgende dag aan de havenmeester of ik geld kan storten, maar hij wuift het weg. Wat een lieverd!

We zeilen heerlijk. Wind uit de goede hoek, weinig golven en prachtig weer. Dat is best lang geleden, want of het waait niet of uit de verkeerde hoek. Na vijf uur genieten van de rust en de wind in de zeilen is het op en gaat de motor weer aan.

   De eerstvolgende haven die we tegenkomen is Benalmadena, een mijl of 10 voor Fuengirola. Er wordt stevige wind verwacht voor de komende dagen en de haven is goed beschut. Bovendien ligt hij dicht bij Malaga. We hakken de knoop door en kunnen terecht in de haven.

Oeps, zijn we in Disneyland terechtgekomen? Behalve bootsteigers zijn er wooncomplexen vol torentjes en grachtjes er om heen. Een creatieve geest had dit complex in de jaren ’60 bedacht om het toerisme te stimuleren.

 We kijken wat rond bij alle barretjes, winkeltjes met tuttemarul en kleding en vonden het niet erg dat wij hier geen appartement hebben. We zijn blij met Jonas die ons hier ook weer vandaan kan varen.

De plannen voor de komende dagen worden gesmeed en we hebben leuke dingen bedacht. Na een dagje rommelen aan boord en een bezoekje aan de Lidl, gaan we dinsdag met de bus naar Malaga. Die doet er een uur over, waarvan we een half uur door Torremolinos rijden, zo groot is dat.

Wat een prachtige relaxte stad is Malaga. Vanaf het busstation lopen we het centrum in en drinken koffie bij de beroemde croissantbakker. Heerlijk! We gaan op zoek naar het Moorse kasteel en we zien een bordje waarop iets staat van Ascenseur. We denken met de lift naar boven te kunnen.

Nou, dat valt tegen. De weg gaat met bochten omhoog en blijkt ons bij het kasteel Giblafaro te brengen. Naderhand lazen we dat die weg omhoog als een ‘flinke klim’ wordt aangeduid. En dat was het ook. Tevreden dat we het gehaald hebben kijken we wat rond en maken mooie foto’s.              Als we weer naar beneden lopen voel ik m’n knieën. Het was toch best erg steil. We landen op een terrasje en bestellen weer allerlei lekkere tapas: een soepje met knoflookbrood, piementa de patron (in olie gebakken groene pepers met zout), kip op een stokje en een schaaltje serranoham en lokale kaas. Terwijl we eten treden er allerlei straat-artiesten op, waarvan de ene beter is dan de andere. Kortom, echt een vakantiedag. De kathedraal laten voor wat ie is. Daar komen we vast een andere keer wel aan toe. We lopen erlangs en kijken er naar.

Ons volgende doel is het Picasso Museum. Picasso is in Malaga geboren dus we mogen dat niet missen. Het is geweldig wat daar allemaal hangt. Sommige werken zijn echt lelijk, maar andere schilderijen hebben echt wel wat.

     
  En dan is het wel weer genoeg. We dwalen nog door wat kleine straatjes, drinken nog een kop koffie en gaan weer met de bus terug naar de boot. Wat een mooie dag!

We hebben gezien dat er een hop-on hop-off bus rijdt in Benalmadena en dat lijkt ons wel wat. We kunnen twee dagen doen met een kaartje. Tegen het middaguur stappen we woensdag op en willen naar de kabelbaan die naar de top van de Monte Calamorro gaat. Lekker een dagje zitten, dacht ik nog.

   Boven aangekomen ziet Jakob een pad en dan is hij niet te stoppen. Komop we gaan eens kijken waar dat naar toe gaat. En daar gaan we weer, klimmen en klauteren tot we op de top zijn. En weer hebben we prachtige uitzichten.

   De middag vliegt om. We eten boven nog een lekker broodje en dalen weer af. Beneden bij de kabelbaan wachten we drie kwartier op de rode bus. Het is nog geen seizoen, dus zo vaak gaan ze nog niet. Terug aan boord kook ik een lekker soepje van allerlei soorten groente en dat smaakt echt lekker met donkerbruin brood en kruidenboter.

We hebben nog één dag hier in dit sprookjesoord en gebruiken die om de boot klaar te maken voor vertrek op vrijdag. Ons kaartje van de rode bus is nog geldig en er moet een mooie vlindertuin zijn op een plek voorbij het oude dorp. Met broodjes in de tas stappen we weer op de bus. We rijden een heel eind door het oude echte Benalmadena, dat een heel gezellige dorp lijkt te zijn. Na bijna een uur komen we op een plek waar behalve de  vlindertuin ook nog een Boeddhistische tempel staat. Die bekijken we eerst. Prachtig en sereen! 

Dan lopen we naar de vlindertuin. Er is een Japans huisje dat de ingang vormt en er klinken rustgevende klanken als we naar binnen gaan. We laten ons kaartje zien en gaan een deur door, waarachter een plastic strokengordijn hangt. We gaan naar binnen en ineens zoemt er van alles om ons heen!

                
Ik houd mijn adem in. Hé? Waar zijn we? Ineens zijn we terug in een tropische omgeving met bloemen en planten die we herkennen van onze eerdere reizen. Vlinders in prachtige kleuren vliegen om ons heen. Adembenemend. Zoiets hebben we nog nooit gezien. Er gaat rust van uit en we proberen alle soorten te fotograferen, maar dat lukt niet echt.

We krijgen uitleg van een heel gemotiveerd meisje. Ze vertelt over de korte levensduur van de vlinders en laat alle stadia zien van ei, via pop tot vlinder. Er zit een parkiet op haar schouder en daar heeft ze vast een band mee. Als we weg gaan brengt de koerier net een doos. Het meisje pakt hem aan en nodigt ons uit om mee te kijken. Tussen een aantal lagen watten liggen wel 30 vlinderpoppen als edelstenen te schitteren. Ze neemt er een paar in haar hand en laat ze aan ons zien. Wat een wondere wereld.

Weer duurt het lang tot de bus komt om ons terug te brengen naar de haven. Daar staat intussen een stevige wind uit de verkeerde richting. Zouden we vrijdag wel kunnen vertrekken?