Zaterdag 25 maart 2023, Mazagon

Na de heftige zeildag om de Middellandse Zee uit te komen nemen we vrijdag een dagje rust. We gaan alleen maar een stukje fietsen naar het dorp Barbate. De zon schijnt alweer. De wind is nog koud, dus we hebben lekker de jassen aan. De haven ligt een paar kilometer bij de dorpskern vandaan, maar wel dicht bij het strand. We maken een klein omweggetje om daar even te gaan kijken.

Er ligt een klein duintje voor het strand en zodra we dat over zijn verrast beeld het ons. De hoge rost en het lege strand met daarachter een rustige zee lijkt bijna op een schilderij.

We fietsen verder naar het dorp om de bushalte te zoeken die ons de dag erna naar Cadiz kan brengen. Het is even zoeken, maar we vinden hem. We fietsen door de kleine straatjes van het witte dorp, wat bekend staat om zijn tonijnvangst. Daar moeten we van genieten. We zoeken een terras op de boulevard waar allerlei bereidingen van tonijn op het menu staan.

De ober is erg hulpvaardig en kiest voor ons een voorgerecht uit van schelpjes (vongole) in een heerlijk saus. Dan laat hij op een plaatje van een tonijn zien waar de verschillende delen van de tonijn op het menu terug te vinden zijn.

   

We kiezen twee verschillende soorten, een van de buik en een van de nek van de tonijn. Het verschil in smaak is heel duidelijk. Allebei zijn ze even lekker. We genieten ervan, zittend in de zon met uitzicht op zee.

    De straatjes van het stadje zijn erg leuk en na het eten genieten we nog een keer van de rust hier.Terug aan boord, onder het genot van een drankje, maken we een plan voor ons bezoek aan Cadiz. Er is van alles te zien.

Zaterdagmorgen om 9 uur stappen we in de bus richting Cadiz en volgens de planning moeten we er om 10.30 aankomen. Maar helaas, halverwege houdt de bus er mee op. Tja dat kan gebeuren. Gelukkig hebben wij alle tijd. Na een uur komt er een andere bus die ons naar het centrum van Cadiz brengt. Na bijna drie uur in die bus hebben we echt zin in koffie! We vinden een klein terrasje een beetje achteraf met heerlijke koffie.

We hoeven niet te zoeken naar de cathedraal  want die is al van verre goed te zien. Wat  een bijzonder gebouw. We lopen het rondje door het mooie gebouw en genieten van de rust die er vanuit gaat.

Onder de grond is een crypte, waar graven zijn. Luguber idee dat er vorig jaar nog iemand in die muur geschoven is. Gelukkig zijner  prachtige engelen te zien en daar word ik altijd erg blij van.

      We krijgen trek en gaan op zoek naar een leuk pleintje om te lunchen. Die zijn er genoeg en we vinden een plekje heerlijk in het zonnetje.  Jakob gaat weer voor de tonijn en ik neem een salade. Het smaakt ons goed. We zijn hier niet alleen, alle tafels zijn bezet. Het is zo heerlijk om te zien hoe mensen relaxed genieten van het buiten zijn en van het kletsen en eten met hun vrienden en familie.

Natuurlijk willen we ook de haven van Cadiz zien. De kans is groot dat we er morgen voorbijvaren, maar misschien ook niet. Het is een half uur lopen daar naar toe en de wind is koud. Het nog niet echt zomer!

De haven ligt beschut, maar is wel ver van de stad. We zien dat er nog plek is voor ons. We bewonderen op de boulevard een mooi beeld van een vrouw die wacht tot haar man met een schip vol goud in zicht komt. Mooi beeld trouwens.

   De bus terug naar Barbate rijdt in een keer door en om 7 uur zijn we weer bij het busstation, waar we onze fietsjes geparkeerd hebben. Avondeten doen we niet echt, want de lunch was overdadig.

‘S Nachts wordt Jakob niet lekker. Ik schrik dan altijd heel erg, want wat zou het zijn? Hij is misselijk en heeft pijn in z’n buik. Is de tonijn misschien verkeerd gevallen? De volgende dag blijft hij in bed. De laatste paracetamol gaat erin, maar helpt niet veel.

Aan het begin van de middag stap ik op de fiets om boodschappen te doen en langs de apotheek te gaan om wat medicijnen te kopen. Als ik terugkom lijkt Jakob zich iets beter te voelen gelukkig. Maar tegen 5 uur wil ik ineens ook naar bed. Geen goed teken! Ik ben ook misselijk en kan het gelukkig kwijt. Daar liggen we dan, Jut en Jul, samen in de ziekenboeg. Het zal vast een virusje zijn. Misschien opgepikt in de bus? We hebben gelukkig nieuwe paracetamol en dat helpt.

De volgende dag, dinsdag, durven we het weer aan om verder te varen. Er is niet veel wind, de zon schijnt en we kunnen om de beurt een uurtje gaan liggen.

We varen Cadiz voorbij en ankeren naast een militaire basis bij Rota. Een mooi plekje met uitzicht op het stadje en af en toe wat geluiden van de militairen.

We eten nog steeds geroosterd brood, nu met een soepje erbij en slapen daarna heel goed.

Dat heeft geholpen, we voelen ons weer fit en hebben zin in de nieuwe dag, Het anker gaat omhoog en we varen weer verder richting Chipiona. Jakob heeft in de pilot gezien dat je op de Guadalquivir bij het plaatsje Bonanza heel goed kan ankeren tegenover het natuurpark. Sinds we in Suriname waren in 2016 hebben we niet meer op een stromende rivier gelegen, dus dit wordt weer spannend. We spoelen met hoog water de rivier in en varen netjes tussen de groene en rode tonnen door met een knoop of 2 stroom mee. Vlak bij de ankerplek, die ook Bonanza heet, stuur ik Jonas naar de kant waar het ondieper is en minder stroming staat.

Met de motor zachtjes bij en de neus richting stroming liggen we stil en kan Jakob het anker laten vallen. Het pakt meteen en nu stroomt het water suizend langs de boot. Grappig. We liggen er prachtig.

Na een paar dagen nau-welijks ge-geten te hebben, krijgen we trek. Jakobs nieuwe bbq hangt al een maand aan de reling zonder dat hij gebruikt wordt. Maar nu is het mooi weer en we liggen rustig. De karbonades gaan vandaag op het rooster in plaats van in de pan en Jakob geniet van de eerste keer grillen. Het lukt goed en we eten ze met smaak op samen met knapperige sperziebonen en zachte zoete aardappel puree. 

Het is verleidelijk om een poosje op deze plek te blijven liggen, maar we hebben een doel, dus aan het einde van het afnemende tij laten we ons de volgende dag weer naar buiten spoelen. Er staan nog wat rare kuilen op de plek waar de rivier de zee ontmoet, maar Jonas vecht zich er dapper doorheen. Op naar de volgende plek.

Rond drie uur komen we aan bij Mazagon aan de ingang van de Rio Tinto, vanwaar Columbus zijn ontdekkingsreizen begon. De haven is een verrassing. De meldsteiger is lang met veel kikkers om de lijnen op te beleggen. De haven is heel ruim met mooie hoofdsteigers voorzien van vingersteigers. Er is heel veel plek.

De mimosa bloeit en het sanitair is geweldig . Een nachtje liggeld is maar 19 euro. We varen naar de plek die we hebben gekregen en leggen Jonas vast. Hier blijven we een extra dag, want we willen meer weten over de historie van de reizen van Columbus.