Leeuwarden, woensdag 26 maart 2025

We zijn weer aan het varen.  Ditmaal met de Freule, een motorjacht van tien meter. We hebben haar gehuurd om eens te kijken of het wat voor ons is. We dachten dat het misschien leuk zou zijn als jullie met ons mee varen door Friesland. Ons plan om deze zomer met Jonas naar de Oostzee te gaan is niet veranderd hoor :-).

Zaterdag, 22 maart 2025 van Langelille naar Sloten

Rond 10 uur rijden we weg uit Soesterberg richting Friesland. Het is zo ver. We gaan een week motorboot-varen. In oktober vorig jaar hebben we de Freule gehuurd. Een lang, laag motorschip met een kabelaring. Dat ziet er nog een beetje sportief uit. Het blijkt een populair schip te zijn, want de enige week die in 2025 nog beschikbaar was, was de laatste week van maart.

Behalve de matige kans op goed weer is er nog een dingetje. De bruggen draaien dan nog volgens het winterschema. Dat betekent extra goed opletten bij het maken van het vaarschema. We nemen het allemaal voor lief en doen de eerste aanbetaling.

Om half twaalf op zaterdagmorgen  parkeren we de auto bij ‘De Driesprong’ in Langelille, een dorp waar ik nog nooit van gehoord had. Het laatste halfuur van de autorit verbaasde ik me over het Friese landschap. Wat mooi! Zeker nu de zon zo uitbundig schijnt.

We worden meer dan vriendelijk ontvangen door een jongeman die ons alles uitlegt over het schip en ons vertelt dat hij de eerste brugopening voor ons heeft besproken om 1 uur. Wat een service.

 De tassen worden uitgepakt en alle onze spullen vinden een plekje in de zeer fraaie boot. Wat een ruimte zit hier in. Er zijn twee slaapplaatsen in de prachtige “masterbedroom”  en ze gaan ervan uit dat je je hele huishouden meebrengt.

Het wordt tijd om te vertrekken. Er staat een flinke wind, 5-6 Beaufort. We liggen recht voor de uitgang met de neus naar voren, dus dat kan niet moeilijk  zijn. Het is de bedoeling dat ik deze week de schipper ben. Op Jonas was ik de dekknecht en manoeuvreren op de motor heb ik sinds ik mijn Winner had niet meer gedaan. Best spannend dus.

Rustig vaar ik de haven uit richting de brug. Hoe moeilijk kan dat zijn. Hmmm een rechte koers varen is nog even lastig, maar dat went. Als  nieuwe motorboters denken we dat de brug precies om 1 uur opengaat en we zijn netjes op tijd. Niet dus! Geen brugwachter te zien.

Ik stuur de Freule naar de bakboordwal. Dat gaat redelijk met wat aanwijzingen van Jakob, die nu het dekwerk doet. Na 10 minuten komt er iemand die de brug gaat bedienen, een vriendelijke Fries, die vast iets sneller dan gewoonlijk zijn middagmaal heeft moeten nuttigen.

Zonder problemen varen we de brug door en vervolgen onze weg naar Sloten. We komen nog twee bruggen tegen, waarvan er één hoog genoeg is, maar de tweede niet. Het ziet ernaar uit dat we ergens op een knop moeten drukken om de opening te regelen.

Ojé, die zijn  we natuurlijk al voorbij gevaren. Jakob stuurt de boot bij de harde wind langzaam achteruit tegen het remmingswerk waar de knop zit. En inderdaad, die brug gaat open en we kunnen verder.

Sloten komt in zicht en vlak voor de molen is een plek om aan te leggen. Ik ben de stuurvrouw. Met de wind op de kont in het smalle stukje water mislukt mijn manoeuvre helemaal. Achteruitvaren met een bocht is niet mijn sterkste kant.

Jakob neemt het over en na wat gewurm waarbij hij de boot omkeert in dat smalle stukje water, liggen we vast. Wat een geweldig uitzicht hebben we. De boot heeft grote ramen zodat we helemaal rondom van het uitzicht kunnen genieten.

 Na een kopje thee gaan we op verkenning. Het is voor mij dertig jaar geleden dat ik hier met mijn eerste oranje zeilbootje geweest ben. Gelukkig is er in het dorp niet veel veranderd. Het is nog net zo bijzonder als toen. We lopen een rondje en eten een ijsje. We hebben vakantie. Dat begint nu een beetje door te dringen.

De eerste avond wordt er niet gekookt en we laten ons het eten in “De Zeven Wouden” goed smaken. Tevreden en voldaan lopen we terug naar “ons” schip. Dat was een mooie eerste dag.

Zondag 23 maart 2025, van Sloten naar Sneek,

Het slapen in een ander bed is altijd even wennen. Ook de instap (kruipend op je knieën naar de bovenkant) is even wennen. Het moet hier duidelijk anders dan de zwaai die we in de punt van Jonas maken. 

Om een uur of acht gaan we uit bed en het regent. Even wennen na de mooie zonnige dag van gister. Het is zondag. Zullen we dan toch maar eerst naar de kerk gaan? Altijd leuk in een ander dorp.  We lopen nog een rondje om wat beweging te hebben en gaan dan de kerk binnen. Het eerste dat opvalt is het mooie orgel. We kijken er even naar wat misschien leek op een aarzeling om binnen te blijven?

Al snel komt er iemand naar ons toe en zegt dat we overal mogen zitten, behalve op een bepaalde bank, want die blijkt achteraf voor de jeugd te zijn. En daar moet je zuinig mee omgaan.

Het welkom is in het Fries. Ik kan het aardig volgen, maar als de hele dienst zo is, gaan we er vast wat van missen. Maar nee, de dominee komt uit Nijverdal en spreekt Nederlands met een tongval.

Na een uur staan we weer buiten en hebben weer wat om over na te denken. Na de koffie met een stroopwafel maken we los van de mooie wal in Sloten en vetrekken richting Sneek. Het is droog geworden en de zon schijnt. Wat is dat Friese land toch mooi vanaf het water. Het riet is gelig en maakt de wereld licht. Er zijn vogels op zoek naar hun zomerplek en dat geeft een mooi geluid.

We komen een paar schepen tegen, maar het is nog heerlijk rustig. Het varen bij weinig wind is een stuk makkelijker dan de dag ervoor. Ik begin al een beetje gevoel voor de Freule te krijgen.

Rond een uur of drie komen we aan bij het Starteiland op het Sneekermeer. Rustig en beheerst leg ik de boot langs de wal van een Marekrite en Jakob belegd de lijnen op de wal. Ik hoor hem een beetje mopperen. De wal ligt vol met eendenpoep of misschien is het ook wel van ganzen. Niet fijn als je dan met je schoenen waar ribbels in de zool zitten, weer aan boord moet stappen. Maar ook dat is natuurlijk niet echt een probleem. De havens van het starteiland zijn leeg en er is ook nog geen havenmeester waar we wat geld aan kwijt kunnen.

We wandelen het eiland rond, waar de eenden en ganzen het nog echt voor het zeggen hebben. Voorzichtig zoeken we onze weg tussen alle drek door en stellen ons voor hoe het hierin de zomer zal zijn. 

De zon is heerlijk gaan schijnen. Ik vis een klapstoel uit een bergluik en ga voor op de punt zitten lezen. Wat een genot! Dat had ik niet verwacht. Tot nu toe bevalt de motorboot heel goed. Hij is van alle comfort voorzien en ‘s avons en ‘s morgens  zorgt de heteluchtkachel voor een heerlijke temperatuur.

Maandag 24 maart 2025, van Sneek naar Grouw,

Het is doodstil als we wakker worden en een beetje mistig. Na een poosje beginnen de ganzen zich te laten horen en we komen uit bed. Vandaag komen Martin en Ellen van de Acapella op bezoek in Grouw. Het is  ongeveer twee uur varen daarnaartoe.

We ontbijten op ons gemak en hoeven ons geen zorgen te maken over het klaarmaken van de boot. Bij een motorboot hoef je alleen maar de motor te starten en de lijnen los te maken. Niks geen zorgen over los-slingerende spullen aan boord, die eventueel kunnen gaan schuiven. Lekker makkelijk hoor.

Om half tien verlaten we het Starteiland en zoeken het Prinses Margrietkanaal weer op. Het is rustig met de scheepvaart. We passeren twee bruggen waar we zo onderdoor kunnen varen en een sluis die gewoon openstaat.

Het landschap is weer indrukwekkend. We zien kop-hals-romp boerderijen, waarover we op de lagere school geleerd hebben. Prachtig!

Tegen twaalf uur varen we Grouw binnen en meren af langs de Nieuwe kade. Ik mag het weer doen en met een fiere zwaai draai ik de Freule om en leg haar met stuurboord aan de wal tussen twee andere schepen. Het gevoel voor manoeuvreren is een beetje terug.

Na de koffie lopen we naar de Lidl, hoe kan het anders. Onze favoriete vakantiewinkel. Met een gevulde rugzak lopen we weer terug en voelen ons weer op reis.

Even later rijdt er een auto langs de kade en inderdaad zitten daar Martin en Ellen in. Ze parkeren in het dorp en stappen aan boord. Wat leuk! En zo vertrouwd.

Natuurlijk gaan we een stukje varen. Martin, als ervaren motorboot-schipper vaart ons een rondje om het eiland in het Pikmeer. Heerlijk zo samen. Dan legt Martin de Freule weer netjes langs de kade in Grouw. Tijd om te borrelen, bij te praten en herinneringen op te halen. De tijd vliegt.

We sluiten af met een etentje in Hotel Oostergoo, aan het eind van onze steiger. Het smaakt geweldig, ondanks alle hapjes die we al genuttigd hadden. Rond acht uur vertrekken ze weer. Het was een mooie dag!

Dinsdag 25 maart 2025, van Grouw naar Leeuwarden,

Het was koud vannacht. Het mooie weer is een beetje voorbij, lijkt het. We zetten de kachel aan en de boot is snel warm. Vandaag staat er een flinke tocht op het programma. We vertrekken om tien uur en varen een heel stuk over het Prinses Margrietkanaal. Nu het nog zo rustig is, is dat geen straf. We draaien het van Harinxmakanaal op en varen een stukje langs een autoweg. Niet echt heel leuk, maar gelukkig zien we aan de andere kant het mooie Friese weiland.

Voor we in Leeuwarden aankomen, zijn er een flink aantal bruggen op de route. Jakob laat het kleine mastje zakken, waardoor we onder de eerste drie door kunnen  varen. Dan komt de Slauerhoffbrug, dat lukt ook nog net. Daarna moeten we wachten op een brugwachter die van brug naar brug fietst. Ook leuk om mee te maken.

Tegen half drie leggen we aan in de Prinsentuin, het stadspark in Leeuwarden met ligplaatsen. Het is zachtjes gaan regenen. Jammer. Toch gaan we de wal op en bezoeken het Keramiekmuseum. Er is eententoonstelling over de enige vrouwelijke keizer van China. De expositie is fantastisch opgezet en wat er te zien is is prachtig. Keramiek, wat rond 600 als grafgiften gemaakt is.  Het verhaal over de keizerin is indrukwekkend. Ze was de eerste feministe van de wereld, denk ik.

We lopen de oude stad door, kopen suikerbrood en drinken koffie in een Grand Café. Tevreden lopen we terug naar onze Freule, die daar helemaal alleen aan de groene wallenkant ligt. Tijd om te “cocoonen”.