Soesterberg, 24 april 2025

De weken verstrijken gestadig. Er is zomaar alweer een maand voorbij sinds ons laatste bericht. De ervaring met de motorboot heeft zijn plek gevonden in onze gedachten. Wat er uit voortkomt is nog niet duidelijk. Voorlopig krijgt Jonas zoveel mogelijk aandacht.

Tijdens de wintermaanden had zich een groene laag op het teakdek vastgezet, wat onvermijdelijk is in een nat en koud klimaat. Dat was voor de boot dus ook even wennen. Eén van de eerste klussen werd dus het dek met een kwast in de borakol zetten. Dat is een product dat eigenblijk niet mag in Nederland, maar wel goed werkt.

In het najaar hadden we een nieuwe kluiver (voorzeil) besteld omdat de vorige echt uit zijn lijken was gescheurd van ouderdom. De andere drie zeilen lijken nog goed te zijn en mogen nog een seizoen mee. Op een mooie windstille dag begin april worden alle zeilen aangeslagen, waardoor Jonas er weer als een echte zeilboot uit begint te zien.

In augustus vorig jaar, terwijl we nog onderweg waren naar Nederland, zakte ik tijdens het opruimen van de bezaan door het dakje boven het luik van de achterkajuit. Het was niet echt goed te zien, maar uit veiligheidsoverweging kon dat toch niet zo blijven.

Jakob nam de tijd om over een goede oplossing na te denken en begon een paar weken geleden aan de sloopactie. Er was geen twijfel mogelijk, dit dak moest echt worden vervangen. Het slopen was best een klus, maar ging voorspoedig.

Om de nieuwe garage een beetje stevig te maken (hij moet mijn kilo’s kunnen dragen…) komen er drie lagen triplex op die licht gebogen met lijm ertussen worden vastgeniet.  omdat ik toch aan het verven ging kon ik de platen voor die tijd ook van een beschermende laag lak voorzien.

Ik vermaak me tijdens het Koningsweekend met het schuren en lakken van de opbouw. Vanwege  het weer en Jakob die op het dek aan het werk is, gebeurt dat in verschillende stappen.

Eerst alle witte vlakken in de kuip, daarna het dak, waar Jakob het raam opnieuw ingekit heeft. Vervolgens de opbouw achter en als laatste de ingangen van de kajuit. Niet echt handig om het zo te doen, maar op deze manier lopen Jakob en ik elkaar niet in de weg.

Het weekend erna krijgt de motor een onderhoudsbeurt. Alle filters worden vervangen, de olie wordt ververst en het motorruim wordt gesopt. Het lijkt erop dat Jonas volgende week weer helemaal klaar is om een mooie reis te maken. 

In principe zouden we dus half mei kunnen vertrekken voor onze tocht naar de Oostzee. Maar ik gooide roet in het eten. Eind vorig jaar stuurde ik, uit nieuwsgierigheid, het manuscript over ons vertrek naar de Atlantische Oceaan op naar een uitgever, met het idee om dat één keer te proberen. Tot mijn verbazing kwam er in februari een reactie met veel lovende woorden en het bericht dat ze het graag willen uitgeven.

En zo lag er weer een project op mijn bord. Terwijl Jakob met veel plezier op zijn nieuwe orgel speelde, hield ik me bezig met het verbeteren van leestekens en aanverwante zaken. Vervolgens kreeg ik bericht dat er foto’s konden worden opgenomen. Dat was even zoeken, want die waren opgeslagen op een harde schijf, die niet met mijn apple wilde communiceren. Gelukkig bewaarde  Jakob zijn iMac, waarop nog een oude versie van de software stond. Zo ik kon weer bij de foto’s.

Vorige week is het boek naar de drukker gegaan en komt eind mei uit. Vandaar het uitstel van ons vertrek naar de Oostzee.

Begin mei varen we nog een keer naar Hindeloopen om de schroefas-lagers van motor te laten nakijken, vanwege een vreemd geluid. Omdat we daarvoor de kant op moeten, willen we ook maar de schavielplekken op de romp , die we in Ierland hebben opgelopen, laten kijken. Misschien kunnen die nog worden weggepoetst.

Wordt vervolgd.