Friesland/Soesterberg, 12 mei 2025

Dinsdagmiddag 29 april rijden we naar Enkhuizen. Jakob is nog even naar de tandarts geweest. Het is bijna anderhalf uur rijden en tegen een uur of 5 komen we aan. Er zijn nog wat klusjes om te doen, maar daar hebben we geen zin meer in en gaan lekker met een drankje op het dek in het zonnetje zitten. Dus woensdag wordt het flink doorwerken om alles netjes te krijgen, want  Martijn komt op bezoek, helemaal vanuit Walcheren.

Donderdag is het stralend weer, de boot ziet er netjes uit en Martijn arriveert rond koffietijd met verse bolussen, de Zeeuwse lekkernij die niet te evenaren is. Het wordt een gezellige dag met een flinke wandeling via de vestingwal van de stad naar het centrum. Echt de moeite waard. Het is altijd zo fijn om weer bij te praten over van alles. Na een heerlijk etentje bij de Mastenbar rijdt Martijn weer helemaal terug naar Gapinge. Bij de koffie  maken we plannen voor vrijdag, Jonas gaat eindelijk de box uitvaren.

De dieseltank is bijna leeg, dus een tussenstop in de Coimpagnieshaven is onvermijdelijk. Het is even wringen om bij de pomp te komen, want  daar ligt een boot afgemeerd vanwege de drukte. Na wat gehannes met de betaalautomaat, kunnen we vier keer veertig liter tanken. Niet echt veel, maar ja, het is niet anders en we varen het grote water op.

Eindelijk kunnen we ons nieuwe voorzeil gaan uitproberen. Er staat een lekker windje uit het noorden weliswaar. En daar willen we nu net naartoe. De nieuwe kluiver doet wat hij moet   doen en ineens kunnen we weer veel beter laveren (opkruisen tegen de wind in). Het gaatheerlijk. Jakob had woensdag de ankerlier voor de zoveelste keer weer voorzien van een nieuwe dekstekker voor de elektrische handbediening, dus die willen we uitproberen. We koersen naar de voorhaven van Stavoren, net boven de sluis. Er ligt maar één boot, dus er is ruimte genoeg voor ons. Ratelend zakt het anker naar de bodem (slechts 2 meter diep). Alles werkt! De wind is een beetje afgenomen en we kunnen genieten van de zon in de kuip. Kijk! En daar doen die zeilers het nou altijd voor!

Na een heerlijke, rustige, weliswaar koude, nacht besluiten we zaterdag naar Makkum te varen. Het weekend komt er veel wind en dan is de gemeentehaven van Makkum een prima plek om te liggen. Die ochtend is er stilte voor de storm. We vertrekken op tijd en kunnen de motor uitproberen. Omdat het water zo vlak is, heeft de motor het naar zijn zin en bromt genoeglijk. Niks aan de hand dus, lijkt het.

We meren af aan een kopsteiger van de gemeentehaven. Er is een QR code op de steiger, waarmee je kan betalen voor de ligplaats (tja, er is veel veranderd tijdens onze afwezigheid). Die geeft aan dat de plek voor een boot van 30 meter lang en 5 meter breed is. De kosten zijn daar op afgestemd. Hmm, dat kan toch niet waar zijn!. Dan maar op zoek naar een havenmeester. Die legt ons uit dat daar zo’n groot schip KAN liggen, maar dat wij gewoon voor onze lengte moeten betalen. Zo heerlijk om gewoon met mensen te communiceren inplaats van met je iPhone. We betalen een fatsoenlijke prijs en lopen het dorp door en nog een stukje over de dijk.

’s Avonds krijgt Jakob een mailtje met de liturgie voor de kerkdienst op 11 mei. Dat is fijn, maar hij heeft de muziek niet aan boord. Als we zondag naar de kerk in Makkum gaan kan hij daar vragen of hij de muziekboeken mag inkijken en kopiëren. Dat mag, en onder het genot van koffie en cake na de dienst maakt hij foto’s van alle liederen die hij moet gaan spelen. De dag erna (5 mei)

mag hij ook nog oefenen op het orgel. De koster doet de deur wel open.

Maar de volgende morgen komt er geen koster. We staan een poosje te wachten en dan komt de overbuurvrouw op ons af. Of ze soms kan helpen, hebben we een probleem? Jakob legt het uit en ze vertelt dat zij wel een sleutel van de kerk heeft. Is dat niet geweldig? De koster wordt gebeld, maar is niet thuis. Een tweede koster wordt gebeld en die vindt het goed. Haha, dan kunnen we toch naar binnen en Jakob schuift snel achter het orgel. Dat is toch veel makkelijk dan aan boord op het keyboard te oefenen. We gniffelen om deze briljante oplossing.

Het is bevrijdingsdag, maar in Makkum is niks te doen. We besluiten met het OV naar Harlingen te gaan. We moeten drie bussen nemen, maar dat is geen bezwaar. Maar  als we na de eerste bus uitstappen bij een halte midden tussen de weilanden, blijkt dat de halte tijdelijk isopgeheven, dus de aansluiting naar Bolsward komt niet. Wat nu? Het is mooi weer, de zon schijnt en we zouden terug kunnen lopen naar Makkum.

Dan komt er ineens toch een bus aan. Wij zwaaien uitbundig met onze armen en de chauffeur stopt. Ze zou hier eigenlijk niet moeten zijn, maar neemt ons toch mee. Wat een geluk. We stappen in Bolsward over op de bus naar Harlingen en hebben daar een heerlijke middag.Weliswaar ook geen bevrijdingspop of zoiets, maar lekker langs de boten wandelen en wat drinken op een terrasje is ook geen straf.

Als we terug gaan naar Makkum, nemen we een andere route. Via de kop van de Afsluitdijk hebben we een snelle verbinding naar Makkum en lopen tevreden terug naar de boot. Wat een dag!

Er staat maandag nog veel wind, dus we blijven een extra dagje liggen en maken een wandeling naar het strand. Prachtig om tussen het jonge groen en wat watertjes aan te komen bij een echt strand. Dat was een verrassing. Wit zand, surfers en strandtenten. Niet te geloven, dat hadden we echt niet verwacht. We drinken koffie en kijken nog wat rond. We hebben weer een nieuw stukje Nederland ontdekt.

Dinsdagmiddag varen we de lange sloot bij Makkum uit, ronden de eerst rood-groene ton en zakken af naar Hindeloopen. De nieuwe kluiver doet zijn werk weer perfect en ondanks de kou hebben we een lekker tochtje. Het binnenvaren bij Hindeloopen is met de wind achter best een beetje spannend, maar gaat prima en na een paar krappe bochten in de haven, meren we af onder de kraan. We worden opgewacht door een man van Skipsmaritiem en hij bevestigt dat we de volgende morgen echt om half 8 de kant op gaan. Dat wordt vroeg opstaan dus.

We doen de luiken dicht, steken de kachel aan en koken ons eten. Heel knus zo samen in ons kleine huisje. We maken plannen over het vervolg van de week. Hoe zou het zijn met de motor? Zouden we vrijdag alweer het water in kunnen?

De volgende ochtend zijn we vroeg op. Het kranen van Jonas gaat soepel en we zijn blij als we zien dat het onderwaterschip er na bijna twee jaar nog goed uitziet. Vooral de schroef, die met speciale bescherming was ingesmeerd, glimt ons tegemoet.

Dan komen de motormannen aan boord. Ze dalen af in het motorruim en maken een filmpje van dekeerkoppeling. Het geluid is echt niet goed. Het filmpje wordt naar een speciaal bedrijf in IJlst gestuurd. Daar constateren ze dat er echt iets mis is en de keerkoppeling vervangen moet worden. En dat ze de eerst drie weken geen tijd hebben. Oef, dat valt tegen.

Na wat heen en weer gepraat komt er een oplossing. De haven in Makkum haalt de keerkoppeling eruit en brengt hem naar Ijlst. Daar kijken ze of er een vervanging beschikbaar is. Zo ja, dan nemen ze die mee en bouwen hem in. Dan zouden we met een week misschien weer te water kunnen. Zo nee, dan gaat het allemaal langer duren. Daar worden we niet echt blij van.  

De boot wordt naar een plek achterop het parkeerterrein gebracht en dat voelt als langdurige opsluiting. We  slikken maar eens goed en accepteren het feit. Het uitzicht naar achter is prima.

Er zijn nog wat klusjes aan boord en die gaan we op ons gemak afwerken. We besluiten om donderdagmiddag naar huis te gaan. Dat klinkt simpel, maar is een hele onderneming.

We vertrekken om ’s middags om 1 uur vanaf de jachthaven en wandelen in twintig minuten naar het treinstation in Hindeloopen. Daar stappen we op de trein naar Stavoren. De boot naar Enkhuizen ligt al klaar en anderhalf uur later stappen we in de auto om nog eens anderhalf uur richting Soesterberg te rijden. We maken een tussenstop in ’s Graveland, want kleindochter Julia is jarig. Als we daar om kwart voor zes aankomen, kunnen we zo aanschuiven om mee te eten. Dat was niet gepland, maar heel handig en lekker. Heerlijk zo’n spontaan bezoek

Nu zijn we weer een dag of wat in Soesterberg. Vrijdag ligt de proefdruk van mijn boek in de brievenbus. Wat leuk! Het ziet er goed uit. Er moet nog een kleinigheidje aan worden aangepast en dan kan het de markt op. Verwachte datum is 23 mei 2025.

En dan is het zondag. Jakob heeft twee dagen achter zijn orgel gezeten om te oefenen en speel met veel gemak het hele programma. Zo, dat is ook weer een mijlpaal. Hij kan het nog! Vanuit de kerk rijden we naar een jachthaven in IJsselstein. Daar vieren de overburen hun trouwfeest. Hoe mooi kan je het hebben op zo’n zonnige zondag.

Morgen gaan we weer naar Hindeloopen, eens kijken of er al zicht is op ontwikkelingen met de motor. We hopen op positief nieuws, zodat we in ieder geval begin juni aan onze tocht naar het noorden kunnen beginnen