Vlieland, vrijdag 13 juni 2025

Wat een heerlijk gevoel om met Jonas weer in het water te liggen. Het voelt als langer geleden dan de vier weken die we op de kant hebben gestaan in Hindeloopen.

Als we terugkomen van een weekend Soesterberg, is er bericht dat we de gereviseerde keerkoppeling kunnen ophalen in IJlst. We wachten even af of we horen van onze contactpersoon bij Skipsmaritiem wanneer dat precies kan. Als ik op woensdagmiddag om half vier met hem bel, weet hij nog niks, maar twee minuten later deelt hij mee, dat we het ding kunnen ophalen. Ze zijn tot vijf uur open.

We springen in de auto, rijden naar IJlst en inderdaad, we kunnen het gereviseerde onderdeel mee naar de boot nemen. Jakob maakt een foto van alle onderdelen die uit de keerkoppeling zijn gehaald en vervangen zijn door nieuwe.

Ongelofelijk, hoe kapot dat ding was! Als we terugkomen bij de haven, is de slagboom dicht en moet de auto buiten het hek blijven staan.

De volgende dag staat Sieb, de monteur, al vroeg bij de boot. Ik rij de auto snel het hek binnen en met vereende krachten hijsen we het gevaarte weer in het motorruim. Hij heeft ons verder niet meer nodig en wij kunnen iets leuks gaan doen. Tenslotte ben ik jarig.

We rijden naar Grouw, waar Trees en Jan met hun nieuwe motorjacht aan de kade liggen. Die hebben Friese koek bij de koffie, wat feestelijk! Alsof ze het wisten dat ik jarig ben. En dan gaan we varen, dwars door het mooie Friese land. Wat heerlijk.

Binnen is het behaaglijk en buiten is het wat frisser. Lekker zo’n motorboot. Het is gezellig, we praten bij over van alles en bekijken hun schip van voor naar achter. Zoiets lijkt ons ook wel wat. Terug aan boord beginnen we plannen te maken. Ons vertrek naar de Oostzee komt nu wel snel dichterbij.

De monteur staat de volgende dag al vroeg naast de boot. Hij is zo kundig en straalt zoveel vertrouwen uit, dit moet wel goed komen. Een dag later is alles voor elkaar. Maar wat een pech, het Pinksterweekend is er vreselijk weer voorspeld. We moeten nog maar even geduld hebben. Voor de laatste keer gaan we een weekend naar Soesterberg.

Het huis wordt opgeruimd en schoon gemaakt, zodat het drie maanden op ons kan wachten. We gaan nog een keer naar de kerk, kijken in regenachtig St. Annaland naar een motorboot en rijden via mijn zus in Schiedam en dochter Inge terug naar huis. Nog een laatste nachtje in een groot bed en dan kunnen we eindelijk op reis.

Op tweede Pinksterdag beginnen we met een bijna vier uur durende reis met het openbaar vervoer naar Hindeloopen. Dat gaat prima en is gelukkig net op tijd voor de aangekondigde treinstaking. Martin en Ellen van de Acapella komen  op de borrel. Hoog en droog op de parkeerplaats in Hindeloopen. Zij zijn intussen helemaal gesetteld in Friesland. Dat moet ons volgend jaar toch ook gaan lukken. Maar nu willen we echt nog één keer wat langer weg.

De volgende dag wordt Jonas te water gelaten. Het is vreselijk weer. Harde wind en regen. Maar alles gaat goed. De mannen in Hindeloopen zijn echt heel goed en behulpzaam. We drijven weer! Wat een heerlijk gevoel na een maand op de kant te hebben gestaan.

Vanaf dat moment zit het allemaal mee. De motor doet het prima, het weer is mooi en de vooruitzichten zijn goed. We gaan niet meer terug naar onze thuishaven in Enkhuizen, maar varen direct naar Vlieland. Bij de sluis is het druk. Iedereen heeft het getij goed bestudeerd en wil om 11 uur door de sluis. Nou ja, onze vakantie is echt begonnen. Wij wachten gewoon en na drie sluisopeningen kunnen we mee.

Met een beetje tegenstroom richting Harlingen, gaat het daarna met een vaartje van dik zeven knopen naar Vlieland. Het is prachtig weer. We zoeken een beetje naar de juiste aanvaarroute, want de meeste boten voor ons snijden een stuk af.

Wij volgen ze braaf en rond vijf uur liggen we aan een kopsteiger vast.

Wat zijn we blij. We hebben de hele weg gemotord en we weten nu, dat hij het goed doet. Ineens staan Donald en Annelies uit Monnickendam bij de boot. Zij zijn ook op weg naar de Oostzee, dus we gaan elkaar vast nog vaker tegenkomen. We drinken wat en kletsen bij.

Vlieland bij mooi weer is een feest. We wandelen eerst naar het dorp en daarna over het strand. Dan komt het bericht dat de twee oudste kleinzonen geslaagd zijn voor hun examen. Wat een blijheid klinkt er in hun stemmen. Ze zijn zo opgelucht en je hoort het gevoel dat ze een nieuwe vrijheid voor zich zien. Fantastisch!

Vandaag gaan we fietsen en morgen varen we verder. Hèhè, we zijn weer onderweg!