Zaterdag, 2 augustus 2025, Hanö – Zweden

Na een lekkere douche in een schoon gebouwtje in Byxelkrok, maken we Jonas los van de kade en varen het grote water op. We hebben vandaag geen haast. De zee is vlak en in de verte komt de Blu Jungfrau in zicht, een granieten eiland midden in de zee. Rustig snort de motor en we koersen op het eiland af. Het is zo’n dag dat alles fijn is. De heerlijke temperatuur, de rustige zee, het gezelschap aan boord. We zitten samen op het voordek en voelen ons een beetje op de oceaan met een tropisch eiland in het vizier.

We varen een stukje om het eiland heen en de rust is weldadig. Hier zouden we kunnen blijven. Toch zetten we koers naar ons geplande doel, een ankerplek in de buurt van Mönsteräs. Maar dan begint de lucht te betrekken en het lijkt of er onweer aankomt. Zo erg wordt het gelukkig  niet, maar de tropische sfeer is wel verdwenen.

Als we aankomen bij de gekozen ankerplek, voelt het niet goed. Het is te open en ligt verkeerd op de wind. Toch gaat het anker naar beneden. Als het niet blijkt te pakken, haalt Jakob het maar weer omhoog en besluiten we een stuk verder te varen. Driftig zoeken we de kaart af en kijken op de Navily app met havens en ankerplekken.

Dan zien we iets wat leuk lijkt. Een mooie beschutte plek bij Pataholm. Jakob tovert nog wat meer informatie boven tafel en er schijnt zelfs een piertje te zijn waar vroeger een zaagmolenstond en waar je met de dinghy kan aanleggen. We motoren nog twee uur door naar het zuiden en vinden zonder veel moeite een fantastische plek.

Midden tussen begroeide eilandjes, met inderdaad het piertje en mooi roodgeverfde schuren op de wal! Dit is het helemaal. Hier blijven we. De bbq gaat aan, er komt een biertje uit de koelkast en ons geluk is compleet.

Als de zon ondergaat zijn wij ook aan ons bedje toe, maar ik maak toch nog even zo’n mooie foto.

We kunnen uitslapen. Er zijn geen plannen voor de volgende dag. Nou ja, geen dringende dingen. Na het ontbijt geven we Jonas een grote poetsbeurt met veel water dat via de dekwash aan dek komt. Ik schrob en Jakob spuit. Het was wel nodig. De opbouw krijgt een sopje en dan is het tijd voor koffie. We delen de laatste stroopwafel uit Hindeloopen.

De bijboot gaat te water en omdat de bb-motor het niet doet gaan we roeien. Ik mag eerst, tegen de wind in….  We hebben gezien dat er in het dorpje een café is, dus we lopen die kant uit. Pfff het is echt warm. Na een half uurtje zijn we er en kunnen we in de tuin zitten in de schaduw van een appelboom. De koffie en de taart haal ik binnen in het grote huis. Dat blijkt een spahotel geweest te zijn, waar de rijken uit 1900 fris Spawater dronken en zich lieten verwennen in baden met bronwater. Er hang een speciale rustgevende sfeer en de andere gasten stralen ook rust uit. Heerlijk om hier te zitten. We wandelen weer terug en nu mag Jakob roeien, wind mee natuurlijk…. De bbq gaat weer aan en het eten smaakt ons goed.

We blijven hier nog een dag. Het is zondag en we hoeven niks. Lekker een beetje rommelen aan boord. Na de lunch stappen we weer in onze roeiboot om naar de wal te gaan. Daar staan een paar grote vuilnisbakken, dus we nemen gelijk onze zakjes maar mee die kant uit. We wandelen nu in tegenovergestelde richting van gister. En wat een verrassing. Er is een soort natuurpad met bruggetjes, waterpartijen, eilandjes en koeien. Wat heerlijk.

         We lopen een leuk rondje en keren terug naar de boot. Jakob roeit nu heen én terug! Er liggen drie boten aan de steiger van mensen uit de buurt. Meer kan ook eigenlijk niet. Wij zijn meer dan tevreden met onze prachtige ankerplek.

Na drie dagen luieren gaan we weer op pad. We gaan naar Kalmar, een kleine vier uur varen van hier. Er is niet veel wind verwacht, maar je weet het nooit.

Als Jakob het anker ophaalt hangen er wat kwalletjes aan de ketting. Dat was ook de reden dat we hier niet gezwommen hebben. Best gek die beesten hier in dit brakke water. Voorzichtig manoeuvreer ik tussen de rode en groene staken door naar het grote water. De kluiver en de bezaan staan de wind te vangen en met een matige snelheid van drieënhalve knoop glijden we door het water. We zeilen!! Maar niet voor lang. Als de snelheid terugloopt onder de drie knopen gaat de motor bij. We willen op tijd aankomen in de haven van Kalmar om een plekje langszij een steiger te bemachtigen.

Als we daar rond twee uur aankomen is er plek genoeg. Helaas hangen er langs de kades briefjes met ‘gereserveerd’ erop. Het wordt dus toch aanleggen met de hekboei en de punt naar de wal. Met hulp van een buurman op de wal lukt het eigenlijk best goed.

Jakob belt met zijn broer Leo om af te spreken wanneer we elkaar gaan ontmoeten. We lopen een rondje door het centrum, leveren de lege bierblikjes in, waar we geen geld voor terugkrijgen en doen wat boodschappen.
De groente bij de Coop hier vlakbij ligt te verpieteren in hun koelkast. Dat laten we daar dan ook maar. Misschien omdat het maandag is?

Om half 11 de volgende dag staan Svea en Leo bij onze boot. De taartjes die we in een kondotori hebben gekocht smaken prima bij de koffie. We hebben elkaar veel te vertellen en de tijd vliegt. Tegen de middag rijden we in een flitsende Kia naar het huis van Leo en Svea, een halfuurtje van Kalmar. Wat een mooi authentiek Zweeds huis hebben ze. Samen hebben ze de afgelopen jaren daar flink aan gewerkt om het te restaureren in oorspronkelijke stijl en er een stukje aan te bouwen.

Als we op de ruime veranda zitten ontkurkt Leo de bubbels en klinken we op dit moment. Zo bijzonder om hier met z’n vieren te zitten. We lunchen met een speciaal Zweeds gerecht met een moeilijke naam. Verrukkelijk al die garnalen.

En weer vliegen de verhalen over tafel. Zo leren we elkaar een beetje beter kennen. Tegen de avond rijden we terug naar Kalmar om deze mooie dag af te sluiten met een etentje in een authentiek kelderrestaurant in het oudste stenen huis van Kalmar uit 1625. Wat een mooie dag hebben we gehad!  

Terwijl wij hier prima weer hebben is het in de omgeving van Visby, waar we vorige week waren, een waar noodweer met heel veel wateroverlast. Wat een geluk dat wij nu iets zuidelijker zijn.

Het is tijd om de stad te v erkennen. We beginnen bij het Slot, dat prachtig ligt te pronken in het water.  Wat ligt dat daar toch mooi. Ook binnen is het de moeite waard. We hebben een beetje haast, want om 12 uur is er een lunchconcert inde Domkyrka en dat willen we niet missen. Toch vinden we nog tijd de tentoonstelling van Egyptische Mummies te bekijken. Indrukwekkend! We lopen stevig door om op tijd in de kerk te zijn en dat lukt. Het concert klinkt mooi, misschien een beetje te hard voor mij, maar het orgel is ook zo groot. Daarna  drinken we koffie in een heel oud cafe dat ons is aangeraden door Svea. Een prachtig oud huis, waarvan alle kamers omgetoverd zijn tot plekjes om je koffie te drinken. Zo bijzonder.

Donderdag wordt een beetje een slome dag. Ik heb vast verkeerd in bed gelegen, want mijn heup doet het even niet zo goed. De lange geplande wandeling is dus geen goed idee. Dan maar een rondje langs het slot en door de oude stad. Overal staan bankjes dus ik kom er wel. Gelukkig wordt het allemaal een beetje soepeler. Het plan was om aan het eind van de dag een was te draaien, waarvoor je een reservering op een lijst moet zetten.. De havenmeester komt in de middag langs om te vertellen dat de wasmachine stuk is en pas de dag erna gemaakt wordt. Zo netjes dat hij dat komt melden! Dan maar geen was. Lekker verder lezen in m’n boek is ook niet verkeerd.

Vrijdag in alle vroegte maken we Jonas los van de kade en trek ik de boot naar de hekboei toe,die ik zonder probleem losmaak van onze haak. Alsof we dit al jaren doen. We varen de haven uit en zien de zon langzaam opkomen. Er is geen wind en we glijden door het water. Rond tien uur kan het zeil omhoog en motorsailen we naar Utklippan, een rotseiland een stukje voorbij  Karlskrona. Jakob was hier eerder geweest en verheugt zich erop, al is het niet echt makkelijk binnenkomen.  Het gaat goed en we meren af tegen een hele grote nieuwe Swan. De Finse eigenaar zegt niet veel, maar helpt wel mee met de lijnen

Na de thee gaan we het eilandje verkennen. Het is puur natuur met kleine paadjes, veel grote stenen, mooie begroeiing en veel vogels. De vuurtoren staat op het andere eilandje. Alles ziet er piekfijn uit.

Studenten uit Karlskrona hebben hier aan een project gewerkt, waardoor er veel voorzieningen zijn gekomen, zoals bbq’s, natuurtoiletten, een zeilershonk en afvalbakken. Er is geen beheerder, maar soms komt er iemand kijken of alles nog in orde is. Heel bijzonder om hier te zijn. Er is nauwelijks internet, dus het plaatsen van dit blog moet een dagje wachten tot we weer in de bewoonde wereld zijn.

Vanmorgen om half acht vertrokken. Het zou rustig weer zijn, maar toen we de haven uit waren was het een heksenketel. Wind uit de verkeerde hoek en akelige golven. Het lukte me nauwelijks om het dek op te ruimen, stootwillen en lijnen te bergen. We overwogen om maar terug te gaan naar Karlskrona en daar het slechte weer uit te zitten. Maar Jakob vond dat niks. Na een half uur die kant op te varen kijken we nog eens goed naar het weerbericht. Om 11 uurgaat de wind meer zuid draaien en dan zouden we Hanö kunnen bereiken.

We wenden de steven en zetten de motor bij. En inderdaad om 11 uur draait de wind, alle zeilen kunnen bij en de motor uit. We zeilen nog twee uur heerlijk. Achter het eiland gaan de zeilen neer en de stootwillen uit. Maar hoe dichter we bij de haven van Hanö komen, hoe wilder het water wordt. Hèhè, en dan zijn we binnen. De haven is niet groot en al aardig vol.

We kunnen tegen een 50-voeter aanleggen en zijn tevreden als dat gelukt is. De ferry die vijf keer op en dag de haven in en uit scheurt kan er net langs. We ruimen de boot op en merken dat er veel meer wind gekomen is. Er komen steeds meer schepen binnen, die allemaal gestapeld worden langs de kant. Bij controle van het weer voor de komende dagen, blijkt het flink verslechterd te zijn. De eerste 5 dagen komen we hier niet weg. Dat gaat wat worden met al die boten en de harde wind.

Ik hoop dat het goed afloopt………

Vrijdag, 25 juni 2025. Bryxelkrok

We verlaten de mooie ankerplek bij Krokholmen en zetten koers richting Gotland. Jakob heeft gister te lang geprobeerd de buitenboord motor te starten en heeft last van zijn rug. Een pilletje en een zalfje helpt een beetje.              .

We doen het rustig aan vandaag. De route is simpel, zo hoog mogelijk naar het noordoosten varen. Na twee uurtjes op de motor kunnen we echt zeilen. Heerlijk! De zon schijnt, de wind blaast, wat wil je nog meer. Af en toe is er een mistbank, maar we houden wel voldoende zicht. Tegen vijf uur komt de haven van Visby in zicht. We gaan het zeilend net niet halen en motoren het laatste stuk. Er is genoeg plek in de buitenhaven. Alles ligt klaar voor het aanhaken van de hekboei, die in het water op ons wacht. Maar wat een pech. Vanwege de wind op de zijkant varen we over de meerlijn van de buurman en zitten vast. Die lijn is achter het roertje van de windvaan blijven steken. Jakob hupst over de achterreling, knielt bij het roertje en drukt met de pikhaak de lijn er onderdoor. De rugpijn was even helemaal vergeten. Als we vastliggen balen we wel van deze mislukte manoeuvre. Maar we blijken niet de enige boot te zijn die dit probleem ervaart. We boeken vier nachten om lekker van het eiland te genieten. Het weer is prachtig, warm met wind.

   We We bekijken het stadje, dat echt heel erg mooi is en op een heuvel is gebouwd. Flink klimmen dus. De stadsmuur met zijn vele poorten is nog intact. We wandelen er een stuk omheen en komen bij de Botanische tuin. Wat een schoonheid. En wat prachtig onderhouden!

   Op de terugweg lopen we langs een Beach Club. Dat lijkt ons wel wat. Beetje duur, maar met een heerlijke tropische sfeer. Alsof we in Musket Cove (Fiji) zijn. 

We huren fietsen met trapondersteuning, haha, want op dit platte eiland zijn toch nog flink wat hellingen. Het is warm, bijna té warm. Bij Högklint nemen we de tijd om rond te kijken. Een fietsgroep en een wandelgroep van het cruiseschip lopen eigenlijk een beetje in de weg. Ongelofelijk als zo’n schip zijn passagiers loslaat. Het zijn er zó veel.

De fietsen blijken handig om ook boodschappen mee te doen. De supermarkt ligt op de heuvel, dus de ondersteuning is heel welkom. We kunnen weer een weekje eten. 

Ik heb gezien dat er een bus naar het noordelijke puntje van Gotland gaat en wij gaan graag met de bus. Dat wordt ons uitje op dag drie. Het landschap onderweg is niet heel bijzonder. Het is plat en groen met veel bomen en hier en daar een huisje.

Na een uur zijn we in Färösund, een minidorpje met een pont naar het eiland Färö. We drinken koffie met een lokale lekkernij, waar we de hoofdprijs voor betalen, en gaan wat rondkijken. De jachthaven is vooral voor kleinere boten, maar is beeldschoon.

De overkant van het water trekt en we stappen op één van de drie  gratis ponten die constant heen en weer varen. Als we aan de overkant zijn wandelen we een stukje en zien een paar oude huisjes en een molen.

In een van die huisjes woonde een zekere Johanna, die weeskinderen opnam. Die konden daar geen kant uit en zullen wel op het land hebben moeten werken. Wat een tijd was dat.

We eten een broodje bij een eenvoudig tentje met uitzicht op de Sund. Het is warm en we zijn blij met de schaduw. De bus van kwart voor drie brengt ons weer terug in Visby. Het is er nu erg! druk geworden. Maar nog steeds gezellig. We drinken nog een afscheidsdrankje in de mooie Beach Club en mijmeren over het leven.

Aan boord gekomen, zien we hoe lastig het ook voor anderen is om zonder problemen met de hekboei tussen twee schepen aan te leggen. Dat troost ons. We zijn dus toch nog niet te oud :-).

Donderdag 24 juli. Dochter Inge is jarig. Dit keer vlieg ik niet even terug. We zijn drie weken geleden geweest en hadden het toen erg leuk. We doen het nu met de herinnering daar aan. We zijn nu zes weken onderweg en vinden dit een mooi punt om de terugreis in te zetten. We hebben genoten van dit mooie Zweedse eiland.

Om 8 uur de volgende morgen maken we los van de kade. De actie hebben we goed doorgesproken. Ik haal de spanning  van de lijn op de hekboei af, maak de voorlijnen los en trek Jonas rustig aan de achterlijn naar de boei toe terwijl Jakob de boot naar achter stuurt. Bij de boei haal ik de haak uit het oog van de boei en we zijn los. Nergens achter blijven hangen en zonder enig ander probleem. Dat voelt goed!

De koers vandaag is richting Byxelkrok op Öland. We hebben vorige week tijden ons bezoekje met de bus gezien dat we daar prima kunnen liggen. Jammer genoeg is er weinig wind, maar met drie zeilen op en de motor bij komen we er.

Vorige week was de haven bijna leeg. Nu ligt het mudje vol en we krijgen een plek aan een kade die eigenlijk voor een tourboot bestemd is. We liggen er prima. We blijven maar één nachtje, want we hebben hier al gewandeld en rondgekeken en willen via een mooie ankerplek door naar Kalmar. Het is hier nog steeds hoogzomer!

Zaterdag, 19 juli 2025, Kråkelund, Zweden

We vertrekken maandag rond half tien vanuit Borgholm op Öland. We hopen dat we kunnen zeilen naar Lindaholmen bij Osckarhamn, want de wind is noordoost en wij varen noord. Het eerste kwartier lijkt het er niet op, maar dan ineens kunnen we zeilen. Weliswaar niet in één rechte streep naar ons doel, maar het wordt laveren. Dat kan Jonas eigenlijk niet, maar we gaan het proberen. We hebben de hele dag de tijd om 24 mijl te overbruggen.

Het wordt een heerlijke dag en we zijn flink aan het werk. De ene slag na de andere vraagt om onze spierkracht. De wind is een beetje wispelturig, wat te zien is aan de slagen die we maken.

Na 9 uur zeilen hebben we 45 mijl afgelegd, terwijl de afstand hemelsbreed maar 24 mijl is. Lekker bezig dus. We komen aan bij onze ankerplek niet ver van Oskarshamn vandaan. Via een nauw kanaaltje komen we in een grote kom met hier en daar een steen (scheer). Er zijn een aantal blauwe SXK anker boeien. We zien dat er nog een vrij is en zijn zo brutaal om die te gebruiken.

      En dan is het tijd om om ons heen te kijken. Wat een droom van een plek. Puur natuur met veel groen en vogels. Hier kunnen we het wel uithouden tot woensdag.

Helaas gooit het weer roet in het eten. Er komt onweer woensdag en voor die tijd willen we graag in een haven liggen. We zijn vlakbij Oskarshamn, dat op een uurtje varen hier vandaan ligt. Een groot deel van de dag blijven we nog lekker op onze ankerplek.

Als we ‘s middags de haven van Oskarshamn naderen, ziet het er nogal industrieel uit. Voor de verandering ook niet verkeerd. We vinden een mooie plek aan een lange steiger en maken kwartier.

Bij het info-huisje vragen we een kaartje van de stad en laten ons vertellen wat er zoal te zien is. Het meisje komt niet verder dan taartjes eten en minigolf. Nou ja, we vinden zelf de weg wel.

Er zou een oud stadsdeel moeten zijn met mooie oude huisjes. Dat vinden we niet en komen bij de beroemde bakker Nilsson terecht, die inderdaad goddelijke taartjes verkoopt. We zwichten en nemen iets lekkers met koffie erbij. Eindelijk vinden we het oude gedeelte van de stad. Inderdaad mooie huizen en een klassieke sfeer.

Daarna gaan we op zoek naar de street art en lopen terug naar de haven.   

Het is intussen 5 uur geworden. Tijd voor een drankje. Tegenover onze Jonas is een uitnodigend terras, waar we heerlijk bier krijgen. Als er bij de buren een prachtige grote garnalen salade voor hun neus gezet wordt, loopt het water ons in de mond. We hebben wel net een taartje op. Maar ja, hoe groot is de verleiding. We zwichten en genieten even later van een bord vol gezonde garnalen en sla. Dat moet kunnen. Koken hoef ik niet meer vanavond!

Terwijl Jakob zich de volgende dag bezighoudt met de carburateur van onze Dickinson kachel, sta ik noten fijn te hakken voor de granola. Afgelopen twee weken aten we cruesli uit een pak. Dat smaakte zo ongezond, maar ik had even geen zin om zelf wat te maken. Nu rooster ik de granola in de Airfryer en het ruikt heerlijk in de boot.

Buiten is het grijs. De harde regen die voorspeld was, samen met het onweer, blijft uit. We gaan dus maar gewoon een mooie wandeling maken. Wat is de natuur toch mooi hier. En de hele dag hoor je vogels kwetteren. Op de weg terug naar de boot begint het toch te spetteren. Maar gelukkig niet heel erg hard

We nemen even een uurtje voor onszelf en gaan dan weer op pad om het Döderhultarn museum te bezoeken. De tentoonstelling blijkt in het kunstmuseum te zijn. De kunstenaar heeft heel veel  houten figuurtjes op een eenvoudige manier uit blokken hout gebeiteld. Ik vind het leuk, maar niet bijzonder. Toch is de man er beroemd mee geworden. In een andere zaal zien we een combinatie van kleurige schilderingen en fragiele plastieken. De kunstenaars hebben dezelfde achternaam zien we op de poster. Broer en zus of man en vrouw??

De dag erop staan we vroeg op. Douchen, boodschappen doen en op weg richting noord. De wind zou N 3-4 Bft zijn en de afstand naar de volgende ankerplek is 15 mijl. De afstand klopte, maar de wind niet en was veel harder dan voorspeld. Bijna vier uur lang vechten we met de golven. Dan ineens duiken we het groen in, tussen de scheren.

   De wind is gehalveerd, de golven zijn weg en voorzichtig varen we een klein paradijsje binnen. Daar doen we het voor. Het anker valt, we eten een boterham en het genieten kan beginnen. Dat is dus vooral niks doen en om ons een kijken. Wat een rust hier.

Jakob pakt de barbecue uit. Daar is het nu een mooie gelegenheid voor. In de supermarkt hadden we stokjes met iets vlezigs gekocht. Wij dachten gemarineerde kip of zo. Bij het openmaken van het pakje, blikt het een soort gehakt te zijn dat om een stokje is gedraaid.

Jakob probeert er op het vuur wat van te maken, maar het smaakt vreemd. Niet meer kopen dus. Gelukkig hebben we nog gewone kipfilet in de koelkast. Die kan ik voor morgen marineren en er  lekkere pindasaus bij maken.

We laten de termometer in het water zakken om eens te kijken of de temperatuur voor ons goed is om te zwemmen. We zien andere mensen vrolijk plonzen, maar in Zweden weet je het niet. Hier zwemmen ze ook in water van 10 graden. Het blijkt 21 graden te zijn. Tja, en daar kunnen zelfs wij niet aan ontsnappen. De zwemtrap wordt opgehangen en voorzichtig daal ik af. Best even wennen, na dat warme Middellandse Zee water, maar het is te doen. Jakob volgt en we zwemmen een rondje op deboot. Best fris voor ons, maar toch heel lekker. De dag erna doen we zelfs drie rondjes en maken de spiegel van de boot onderweg schoon.

Het is heerlijk hier en we genieten van dit bijzondere plekje met de naam Krokholmen. Geen idee wat het betekent, maar het klinkt leuk. Na drie dagen en nachten luieren, is het tijd om verder te gaan.

De wind is gunstig om over te steken naar het eiland Gotland. Daar zal het wel druk zijn, maar er is vast nog wel een plekje voor ons.     

Zondag 13 juli 2025, Borgholm, Öland, Zweden

We zijn donderdag op het eiland Öland aangekomen en houden hier een paar dagen vakantie. Zoiets als naar Ameland gaan. Maar dan iets verder weg.

Het gevoel van opschieten hebben we gelukkig achter ons kunnen laten in Karlskrona. Als we daar op zaterdagavond aankomen is het druk in de haven. Het vakantieseizoen hier is ook echt begonnen. Het is gezellig met al die boten en mensen. We slapen goed en gaan zondag de stad verkennen. We bezoeken het Maritieme Museum. Het is niet heel groot, maar er is van alles te zien.

De Trinity Church op het grote plein is ook de moeite van een bezoek waard. Zo stijlvol en eenvoudig, met een gewone planken vloer. De stad maakt indruk op ons en we zijn blij dat we de tijd nemen om er op ons gemak rond te kijken.

Karlskrona is gebouwd op 33 eilandjes die voor een deel verbonden zijn met bruggen. Maar natuurlijk varen er ook allerlei bootjes heen en weer. Wij kiezen er de volgende dag één uit, die hop-on-hop-off aanbiedt. Volgens de folder is er een typisch Zweeds dorpje met de mooie naam Brändaholm vlakbij. Het is  zoiets als Marken, maar dan zonder klederdracht.

   Als we de volgende dag in de oude stad op de boot stappen blijkt ons doel heel dicht bij te zijn. We hadden ook kunnen lopen. Nou ja, wat maakt het uit. Het is vakantie. De wandeling door het dorpje is zo klaar en er is geen cafeetje voor koffie. Er zijn rode huisjes met mooie bloementuinen. Dat wel!

We vinden een wandelpad door een bos en eindigen tenslotte op de camping. Die is eigenlijk heel mooi met een strandje en een restaurant aan het water.

Het is lunchtijd geworden en we bestellen de dagschotel. Een prachtige witvis met aardappelen en salade. Perfect! Nog een ijsje toe en we zijn helemaal tevreden. Als de boot ons weer ophaalt hebben we nog anderhalf uur aan boord om de hele archipel van de stad te bekijken. We komen langs het militaire deel van de stad en worden begeleid door een jetski met een agent erop. Geen verkeerde baan, lijkt me.

Terug aan boord van Jonas maken we een plan voor de komende dagen. Een mooie ankerplek iets boven Kalmar zou fijn zijn, dan kunnen we daarna door naar Öland.

Het wordt een flinke tocht naar die ankerplek. Na 70 mijl varen, valt het anker op een prachtige natuurplek bij een klein eilandje met de naam Storö. Wat een rust hier!

Er staat wel een frisse wind, maar achter ons anker hebben we daar geen last van. We zien mooie groene eilandjes om ons heen en veel vogels, die hier ook van hun rust genieten.

We blijven hier twee nachten en ik kan weer een flink stuk aan m’n boek werken. Dit is echt vakantie, lekker in de kuip zitten, doen waar je zin in hebt en genieten van de stilte.

Na twee rustige nachten vertrekken om een uur of 10 richting Borgholm. Bij het ophalen van het anker komt er dikke klei aan de ketting naar boven. Gelukkig hebben we een dekwash waarmee Jakob de vieze smurrie gelijk weg kan spuiten.

   Jakob is in 2012 met Jonas in Borgholm geweest en weet dat we daar langszij aan een kade kunnen aanleggen. We stellen het afmeren met de hekboei daarom nog maar even uit. De haven heeft ook een dieselpomp hebben we gezien, dus de keuze om daar naartoe te gaan was  snel gemaakt. Sinds Hindeloopen hadden we niet meer getankt.

Het is maar twee uur varen daarnaartoe en vóór 12 uur liggen we vast op een beschutte plek achter in de haven met de tank weer vol diesel. We zijn klaar voor het slechte weer dat gaat komen. Daar is nu nog niks van te merken, want het is lekker warm met een stralende zon. Toch zetten we aan het eind van de dag de kuiptent er maar op.

‘s Nachts al blijkt dat een goeie zet geweest te zijn. Het waait met een kracht van 7 Bft en het regent pijpenstelen. We liggen achter een grote motorboot die een deel van de wind voor ons op vangt.

Het wordt een dag cocoonen. Zelfs de kachel gaat aan. Ik leg de laatste hand aan het boek over de Stille Zuidzee en Australië. Morgen kan het naar de uitgever.

De nacht erna neemt de wind af en de regen stopt. De  kuiptent kan er weer af. Het mooie weer komt langzaamaan weer terug. Nu kunnen we de twee kastelen, die hier vlakbij zijn, gaan bekijken. We zijn er niet alleen, maar dat maakt het extra gezellig.

Het eerste slot is een oude ruïne die mooi is opgeknapt. Het tweede is eigenlijk een grote voorname villa, waar nog in gewoond wordt. Er staat bewaking bij het huis. Maar de tuinen zijn vrij toegankelijk. En wat zijn ze prachtig. Jakob heeft er al eerder over voorgelezen uit zijn blog van 2012 en het klopt nog steeds. De tuin is prachtig onderhouden en staat vol uitbundig bloeiende bloemen.

We blijven nog een dag in Borgholm. Het is nu zondag en in plaats van naar de kerk te gaan, nemen we de bus naar Byxelkrok, dat op het noordelijkste puntje van Öland ligt. De rit duurt bijna anderhalf uur en we genieten van het Zweedse landschap.

De haven van Byxelkrok is lekker rustig. Misschien een idee voor de terugweg. We maken een wandeling naar de vuurtoren, eten Fish & Chips en maken nog een wandeling.

Ondanks dat dit een vakantie eiland is, is het nergens te druk. We zien wel veel campers en caravans. Terug in de bus zitten we een beetje te dommelen. Net als gister toch weer bijna 10 km gelopen. Morgen gaan we weer varen. Het weer ziet er goed uit.