We zijn toch echt twee maanden te vroeg terug gegaan naar de boot. Het schiet niet op met het weer. Net als je denkt, nu wordt het beter, is het één of twee dagen lekker weer en hup de thermometer daalt weer naar 12 graden met een ijskoude wind.

Vermoeiend hoor om je steeds te moeten aanpassen. Maar het is niet anders. Als we geduld hebben wordt het vast voorjaar en komen alle toeristen ook weer.                   De afgelopen dagen hebben we het achterland van Bar ontdekt. Het oude Stari Bar, waar we vorig blog de foto’s van lieten zien is eigenlijk wel het mooiste stukje hier. In de stad weten we intussen aardig de weg en de lekkerste aardbeien weten we ook te vinden. De dag na ons bezoek aan Stari Bar regent het bijna de hele dag en blijven we heerlijk in de boot. De boodschappen hebben we nog net droog binnen kunnen halen, dus wat kan ons gebeuren.

Aan het eind van de dag wordt het even droog en dan is het heerlijk om even wat te lopen. Richting Sutomare, naar het eerste strand hier is een leuke wandeling over een soort brede boulevard.

 Het palies van Koning … is jammer genoeg gesloten wegens verbouwing. Een stukje verderop glanzen ons de gouden koepels tegemoet van de kerk van …..  

 

 

 

 

Daar aangekomen worden we geimponeerd door de prots en praal. Binnen gekomen wordt het nog een beetje erger. Schilderingen van heel veel heiligen in opzichtige kleuren. Ik werd helemaal misselijk van de overdaad en ga buiten op een bankje zitten. Jakob kan er iets beter tegen en ziet nog mooie dingen.

Teruglopend naar het strand komen we in een restaurantje terecht wat ons is aanbevolen door de havenmeester.

Het is er lekker warm en ik bestel lokale rode wijn en Jakob een biertje met een kaasplankje als borrelhap. We worden verrast door een prachtige schotel met van alles erop. In combinatie met de wijn echt top. We blijven lekker zitten met uitzicht op het water en bestellen ook nog maar een lekkere biefstuk, die erg goed bleek te zijn. Teruggekomen aan boord zoeken we de wijn op die ik had gedronken.

En dit lezen we: “De vranac druif geeft stevige wijnen van zeer goede kwaliteit. Deze blauwe druivensoort zien we vooral in Montenegro… (het voormalige  Joegoslavië) waar de vranac veel is aangeplant. Wijnen gemaakt van de vranec druif hebben een hoge kleur intensiteit, zijn stevig van smaak (jam-ig) met vaak zachte tannines . Mond vullend, intense en doorgaans van uitmuntende kwaliteit. In Nederland is deze wijn van de vranec druif nog redelijk onbekend en wordt daardoor ook graag ingezet door top Sommeliers die met deze wijnen bijzondere wijn & spijs combinaties maken.” 

De volgende dag kopen we bij de supermarkt nog maar een paar van die flessen Vranac, want die blijkt specialer te zijn dan we dachten.

Internet leert ons dat de hoofdstad Podgorica hier niet zo ver vandaan ligt en per trein bereikbaar is. We kopen kaartjes aan het loket en worden met een stokoude trein in een uur naar de stad gebracht. Het landschap is schitterend voor zover dat door de slecht doorzichtbare ruiten te zien is.   

Op internet lezen we dat de bezienswaardigheden van Podgorica beperkt zijn en dat klopt. We doen ons best om er wat moois in te zien, maar dat lukt niet erg.

Toch lijken de mensen erg tevreden te zijn met hun bestaan hier en wij zijn weer een ervaring rijker.

Een andere bezienswaardigheid is de meer dan  2000 jaar oude olijfboom, die nu een beschermd object is geworden. Bij het toeristenbureau hadden we een mooi foldertje in het Servisch (of zo) gekregen en gaan daar zaterdag naar toe. Het is droog en niet echt koud, dus heerlijk wandelweer. Jammer! Aangekomen bij het begin van de route blijkt die langs de snelweg te lopen met soms een smal voetpad. Nou ja, het is dan maar zo. Wij willen die boom zien. Na een uur uitlaatgassen gesnoven te hebben komen we aan bij de boom, die er werkelijk prachtig uitziet.

    

Het terrein er omheen is mooi onderhouden en de uitzichten naar de bergen zijn imposant. We maken wat foto’s en keren dan weer om. Het vooruitzicht om weer langs de snelweg terug te lopen trekt ons niet aan. We zoeken een andere weg en zien dat Stari Bar te voet zo’n 20 minuten is. Prima te doen. Het bekijken van de oude stad hoeft niet meer, maar de bus oppikken om terug naar de boot te gaan is ons doel geworden. Hehe en dan zijn we weer terug op de boot. Alweer meer dan 10 km gelopen. Dat deden we woensdag ook al. Het moet niet te gek worden.

 

Gelukkig is het vandaag weer koud met wind en regen. Lekker een dagje onder het zeil van de kuiptent. We hebben uitgevonden dat het daaronder met het elektrische kacheltje aan heel behaaglijk is. Net kamperen in Nederland!

En nu? We hebben hier de belangrijkste dingen wel gezien en willen verder. Wat een pech nou. We willen naar het noord en laat de wind daar nou precies morgen vandaan komen? Jonas is geen – hoog aan de wind- zeiler, dus dat wordt niks. Maar dinsdag is alles weer voorbij. Dan hebben we geen wind meer. Ook dat vinden we eigenlijk niks, want we willen zo graag zeilen langs mooie kusten. Nou ja, het is niet anders. Op de motor langs mooie kusten varen is ook de moeite waard. We houden de moed erin.