Lieve familie en vrienden,

Bijna is het jaar voorbij. Het jaar waarin wij terug zijn gekomen van onze wereldreis. Een jaar dat ons laat merken dat er twee werelden zijn. De ene wereld is die van vrijheid, ontdekking van de andere wereld, rust en spanning of het gaat lukken ons volgende doel te halen. De andere wereld is die van zekerheden, drukte, volle agenda’s en overvolle snelwegen.

Vorige winter woonden we aan boord van Jonas in A Coruña. In het voorjaar staken we via Frankrijk over naar Ierland, om nog een stukje van die vrijheid mee te pikken. Via Zuid Engeland zeilden we terug naar Nederland.

Jonas ligt nu veilig in de Buyshaven in Enkhuizen bij te komen van alle avonturen. Wij bleven nog weken aan boord wonen om voorzichtig weer te gaan wennen aan die andere wereld hier. Sinds een week of twee zijn we verkast naar Soesterberg. We doen ons best om alles hier weer een beetje gewoon te gaan vinden. Dat lukt nog niet altijd. De overgang is groot.

Gister hebben we de kerstboom opgezet en de kerstsfeer ons huis binnengelaten. De decembermaand loopt over van gezelligheid en dat voelt goed. Wij hopen en wensen dat het bij jullie net zo warm en vredig is als bij ons.

Jakob en ik wensen jullie allemaal gezondheid en geluk toe en geven nog een laatste knipoog naar ons zeilersbestaan.

Lieve groet,
Hanny en Jakob

Donderdag, 20 november 2024, Soesterberg

Het vorige blog is alweer ruim een maand geleden verschenen. Het lijkt wel of de tijd steeds sneller gaat. Gelukkig doen we nog steeds leuke dingen. Het inburgeren in Nederland is in volle gang. Tot nu toe zijn we elke week een paar dagen in Enkhuizen geweest. De rit via de dijk die het Markermeer van het IJsselmeer scheidt is niet vervelend. We doen er ongeveer vijf kwartier over.

In Enkhuizen zijn we heel relaxed, doen niet zo veel en genieten van de omgeving. De dorpen Andijk en Medemblik zijn vlak bij. Het is leuk om daar over de dijk te wandelen en de havens te bekijken. Er komen dan veel herinneringen boven aan de tijd voordat we op wereldreis gingen.

In de herfstvakantie kwam Michiel (van Jakob) met Julia en Adam een dagje op bezoek. Het Zuiderzee museum hield ons de hele dag bezig. En hoe bijzonder is het dan om Jaap en Elsa van de Sark daar tegen te komen met hun kleinkinderen. Een kleine wereld!

Het orgelspelen bevalt Jakob erg goed. Twee keer per week kruipt hij achter het mooie orgel van het Witte Kerkje en komt dan met een gelukzalige glimlach weer thuis. Het gaat nog niet naar zijn zin, maar hij vindt het heerlijk

De borrel met drie stel buren, die bij ons in Soesterberg op bezoek kwamen, was heel gezellig. Eindelijk konden we op ons gemak kennis maken.  We hebben het erg getroffen daar in Soesterberg.

Ik rommel nog steeds een beetje aan. Ik doe te weinig aan het redigeren van mijn boek. Ik denk dat ik bang ben dat het ineens klaar is. En wat dan? Gelukkig heeft mijn dochter Inge nog wat werk klusjes voor me. Daar leef ik helemaal van op.

De kachel op de boot doet het prima. We hebben hem nu wat vaker aan, want het wordt best koud aan boord. In de haven is het winterseizoen begonnen. De toiletgebouwen zijn gesloten, op een paar wc’s en een douche na. Het water op de steigers is afgesloten en er is een meter geplaatst om het stroomverbruik per boot te volgen. Er zijn niet veel mensen meer aan boord, maar dat maakt ons niet uit. We vinden het nog steeds heerlijk hier.

Het is nu twee weken nadat ik bovenstaande schreef. En er is best wat veranderd. We hebben intussen een redelijk druk sociaal programma, waardoor we vaker in Soesterberg zijn, omdat daar de ‘nette kleren’ in de kast hangen.

Twee kleinzonen hebben een weekend baantje in een restaurant in Abbenes. Hoe leuk is het dan om daar te gaan eten en ze in actie te zien! Samen met dochter Inge konden we naar hen kijken, de ene werkt in de keuken en de andere in de bediening. Kleine kleinkinderen worden groot!

De dag erna probeerde ik met Jakob uit hoe leuk het was om bij ons vandaan naar Wijk bij Duurstede te gaan met de bus; die gaat van deur tot deur. De heenweg verliep goed en we maakten een rondje door het dorp.

De terugweg verliep niet echt soepel. De bus naar Soesterberg kwam gewoon niet. Dan maar eerst naar Utrecht, dachten we.

Dat ging goed totdat we langs het stadion Galgenwaard reden. De voetbalwedstrijd was net afgelopen en een aantal supporters met nogal wat bier achter hun kraag, maakten van de bus een wiebelend, luidruchtig vervoermiddel. Als je zoiets niet gewend bent is het best beangstigend. Opgelucht dat de bus niet was omgekiept stapten we in Utrecht uit om verder via Amersfoort weer in Soesterberg te komen. Dit uitje is dus niet echt voor herhaling vatbaar.

Maandag erna vluchtten we maar weer naar de beslotenheid van onze boot in Enkhuizen. Het Binnenmuseum stond nog op het lijstje en was zeer de moeite waard. We hebben tegenwoordig een Museumkaart en die opent vele deuren

De dag erna was het zonnig weer en reden we naar de Oostvaardersplassen bij Lelystad. een heerlijk gebied om te wandelen, ruimte te ervaren en te genieten van de vele vogels en loslopende konikpaardjes. We gaan vast nog een keer terug.

Martin van de Acapella (zo zal hij altijd blijven heten :-)) had de zaterdag erna een optreden met zijn band in Hindeloopen, in een restaurant waar we een aantal weken eerder samen hadden gegeten. Een mooie reden voor ons om een weekendje Friesland te regelen.

Na een bezoek aan het Museum Schokland in de Noord-Oostpolder, kwamen we aan bij een prachtig historisch appartement in Hindeloopen.

Die avond genoten van een 5-gangendiner, muzikaal omlijst door Martin en zijn band. Ellen was bij ons aan tafel aangeschoven. Het werd een heerlijke avond, waarbij we weer over verre oorden konden praten.

De dag erna bezochten we Workum en het Jopie Huisman museum. Wat een bijzonder mens was die Jopie. Hij gaf met behulp van een audiotour zelf commentaar bij zijn schilderijen. Er kwam een duidelijke boodschap mee: kijk eens om je heen hoe mooi de natuur is en sta eens stil bij de meerwaarde van eenvoud!

Het weekend sloten we af met een bezoek aan bootverhuurders in Friesland. We willen in het voorjaar een motorboot huren om te kijken hoe dat bevalt. Nadat we eerder bijna een Almtrawler van 14,5 m hadden gekocht in ons enthousiasme, besloten we toch maar om eerst eens te kijken of we ‘motorbootten’ wel echt leuk vinden. Het bleek niet echt makkelijk te zijn om er een te huren, want de meesten zijn nu al voor het hele volgende seizoen geboekt. Maar we hadden geluk. In het vroege voorjaar gaan wij met deze ‘Freule’ de Friese meren onveilig maken

Op 13 november vierde Jakob zijn 77-ste verjaardag. Ongelofelijk. wat een leeftijd. Het fijne ervan is wel dat je zelf mag bepalen hoe zo’n dag wordt ingevuld en hij koos voor Amsterdam. Met de trein vertrokken we richting deze mooie hoofdstad. Om 11 uur zaten we al achter onze cappuccino met reuze-appelpunt bij Cafe ’t Papeneiland.

Het volgende doel was de Nieuwe Kerk op de Dam. Die wordt op dit moment gerestaureerd, dus dat viel een beetje tegen. Vandaar liepen we naar het Paleis, waar we een kijkje wilden nemen. Om onduidelijke redenen waren alle deuren dicht. Dan maar door naar het Rembrandtplein, waar we lunchten met een biertje en bitterballen. Je bent tenslotte maar 1 keer per jaar jarig!

Op internet had ik iets gelezen over het Willet-Holthuysenhuis op de Herengracht. Dat was echt de moeite waard. Het kinderloze echtpaar dat er in de 19de eeuw woonde, was puissant rijk en vulden hun dagen met het verzamelen van kunst. Zoiets kan je je toch nietvoorstellen? Lekker reizen en geld uitgeven, dat lijkt me ook wel wat. Na hun overlijden erfde de stad Amsterdam het huis met inhoud en maakte er een museum van.

Na nog een rondvaart, besloten we, is de dag compleet. Het was een stuk lopen om bij een opstapplek te komen, maar wandelen is goed voor ons. Intussen was het een beetje schemerig geworden. Dat bleek de mooiste tijd van de dag te zijn voor zo’n rondje door de grachten, want de verlichting in de meeste panden was intussen aangedaan. Dat gaf een heel sfeervol beeld.

Ons avondeten hadden we gepland in Eetcafe de Magere Brug, vlak bij deze beroemde brug dus. Het knusse cafe had een plekje voor ons geregeld. Op de tafel was met een krijtje een welkomstwoordje geschreven. Echt leuk! Het eten smaakte ons zo goed, dat we er binnenkort vast nog een keer naar toe gaan.

Afgelopen weekend brachten we in Schiedam door. Zaterdag mochten we met zeilvrienden uit Monnickendam meevaren op hun motorboot, die ons vanaf het water de stad van Jakob (Rotterdam) liet zien. Toevallig kwam Sinterklaas ook net aan.. De luxe en warmte van een motorboot sprak ons wel aan. En natuurlijk was het supergezellig om met Han en Helma bij te praten.

   We overnachtten in hotel Havendijk in Schiedam. Het is vrij nieuw en naar later bleek, van een Aziatische eigenaar. Daarom was Aziatisch eten het enige dat ze serveerden. Laten we dat nu toevallig erg lekker vinden! Het hotel was prima en na een uitgebreid ontbijt bezochten we mijn zus Matty, die haar verjaardag vierde. Alweer een gezellige dag, met veel familie om ons heen. Echt heel leuk!

En nu zijn we voor langere tijd in Soesterberg. Maandag hebben we alle kleding en beddengoed van boord gehaald, omdat het daar toch wel vochtig wordt. De boot staat nu vol vochtvreters om dat een beetje binnen de perken te houden. Het is heel veel jaren geleden dat we dit soort omstandigheden hebben meegemaakt.

Heel langzamerhand zijn we dus van de boot naar het appartement geschoven. Het is hier lekker warm en gezellig en van alle gemakken voorzien. Maar ja, het zachte gewieg van de boot gaan we hier echt missen. We hebben de stap gemaakt en nu maar kijken hoe dat bevalt.

Tot een volgende keer.

Zondag 20 oktober 2024, Enkhuizen

Al ben ik gestopt met Facebook, wil dat nog niet zeggen dat de verhalen moeten stoppen, heb ik bedacht. Nog steeds vind ik het leuk om onze wederwaardigheden vast te leggen, dus waarom niet in een blog. Hier is dan toch maar weer een verhaaltje.

Sinds onze terugkeer uit Hindeloopen, waar we op de valreep nog een lekkere pannenkoek aten,    
liggen we nu met Jonas op onze vaste winterplek.  We hebben een mooi beschut plekje in de binnenhaven van de Buyshaven gekregen.Daar blijven we liggen tot het voorjaar. De zeilen zijn er intussen af en liggen op een van de banken in de achterhut. Ook alles wat los op het dek zit, behalve de dinghy en de buitenboordmotor, zijn naar binnen verhuisd. De kuiptent zit nu definitief over de kuip.

Alleen bij heel mooi weer gaat hij eraf. De eerste week dat we hier lagen kon dat bijna elke dag. Nu het echt herfst is geworden gaan alleen de rits-deurtjes nog open. Het bevalt goed hier.

We zijn al een aantal bekende zeilers tegen gekomen, waaronder Ria en Peter van de Helena, waarmee we de eerste twee jaar van onze reis hebben opgevaren. Ook hebben we al een aantal nieuwe mensen leren kennen. Het blijft gezellig in een jachthaven. 

Vorige week ben ik een paar dagen met Karina naar Texel geweest, zodat Jakob even het rijk alleen had. Nu dat kan, is het best fijn om ieder voor zich wat te gaan ondernemen.  Hij heeft zich aangemeld als inval-organist bij het Witte Kerkje in Huis-ter-Heide. Zijn keyboard heeft een mooi plekje in de huiskamer in Soesterberg gekregen, zodat hij lekker kan oefenen als we daar zijn. Na een jaar of wat niet gespeeld te hebben is dat echt nodig.

Enkhuizen is een leuke stad. Er is van alles te zien en te beleven. De oude stad heeft mooie oude panden en straatjes.  Een wandeling over de vestingwallen is echt de moeite waard.

      De schepen van de bruine vloot varen hier af en aan. Hun seizoen duurt wat langer dan het onze. Wij zijn intussen wel klaar met het leegruimen van de boot.

Als laatste klus wilden we de ankerketting op de steiger leggen om schoon te spuiten. Het vernieuwde contact van de ankerlier (klus van Jakob toen ik op Texel was) werkte weer prima.

Nu de ankerkluis leeg was, ging ik eens kijken of er misschien nog wat lekwater in stond. Die ankerkluis zit in de voorpunt en grenst aan onze voeten als we daar slapen. Er zit een deurtje voorin, dat we eigenlijk nooit open doen….. 

Nu dus wel en ik schrok me een hoedje. Het water stond tot bijna aan de rand van het deurtje. Het vlonder, waar de ketting op ligt, dreef bijna onze slaapplek in. Er kwamen 6 emmers water uit!!! Wat een geluk dat we de ketting schoon wilden spuiten en we dit ontdekten. Nu is het daar voorin weer helemaal droog en schoon en kunnen we het volgende seizoen weer probleemloos ankeren.

Vorige week zondag bezochten we een prachtige cantate-dienst in de Zuiderkerk, waar  muziek van Teleman ten gehore werd gebracht. Behalve de mooie muziek was het ook geweldig om om je heen te kijken, vooral naar het plafond, waar oude schilderingen op staan. We gaan daar zeker nog eens naar toe.

Het wennen aan het leven in Nederland kost tijd. Er is heel wat veranderd de laatste jaren. Het viel ons onder andere op dat de prijzen voor een kopje koffie of thee in een cafe flink omhoog gegaan zijn. Iemand vertelde ons dat de salarissen ook flink gestegen zijn. Daar merken wij met ons pensioen en aow natuurlijk weinig van.

Voorlopig blijven we nog maar een beetje heen en weer pendelen tussen Enkhuizen en
Soesterberg. Daar genieten we van mooie wandelingen door de Soesterduinen.

Toch zijn we (ik in ieder geval) een beetje stuurloos en zijn op zoek naar nieuwe uitdagingen. De zeilboeken voor de Oostzee zijn besteld en aangekomen, dus het maken van een vaarplan voor volgend seizoen staat als eerste op de lijst.

Veel is er dus nog niet te vertellen, maar wie weet komt dat nog. Geniet van de herfst.!

Vrijdag 27 september 2024, Hindeloopen

Ik las net de mooie reacties op ons laatste blog. Hartverwarmend! We realiseren ons dat het nu echt afgelopen is, maar willen daar nog niet helemaal aan geloven. Jullie gaan onze verhalen misschien missen, maar wij missen het ook om die te delen. Het is niet zomaar wat om je leven van voor de reis weer op te pakken. Dat doen we dus ook maar niet. De boot is ons toevluchtsoord. En we hebben nog een klus te klaren. Dus toch nog maar een blog.

Als we twee weken geleden de mast van de boot af laten halen in Hindeloopen, begint het traject voor het aanschaffen van een nieuwe mastvoet. Gewapend met het gebroken stuk aluminium gaan we op pad naar Bolsward. Het OV brengt ons een heel eind, maar het laatste stuk doen we te voet. In de stromende regen! Welkom in Holland, zou je bijna denken. 

Tot onze vreugde kan go-go het metaalbedrijf een nieuwe mastvoet maken, maar er hangt wel een prijskaartje aan. We hebben geen keuze, dus het moet maar. Binnen twee werkweken kan de mastvoet klaar zijn. Dat klinkt goed. 

Als we na de ommelands (OV-)reis terug zijn in Hindeloopen, is er nog net een plekje in de agenda van de jachtservice om onze mast er weer op te zetten. Tevreden varen we zonder hoofdmast terug naar Enkhuizen. Nu kunnen we de auto gaan ophalen in Soesterberg. Alweer met het OV zijn we na tweeënhalf uur in ons appartement. Neef Rien is vertrokken en heeft het huis netjes achter gelaten. Wel gek om weer al die luxe om ons heen te hebben. Prima voor een paar dagen.

Al snel vertrek ik naar Toscane voor een schrijfretraite. Wie weet kan ik daar wat leren. De locatie is prachtig. Dat moet toch inspiratie geven.

Er komt bij Jakob een bericht binnen van het metaalbedrijf. De eerste versie van de mastvoet is klaar. Kan die even gepast worden? Jakob is nog in Soesterberg, de mast ligt in Hindeloopen en de boot is in Enkhuizen. Het wordt een rondje Nederland van 400 km. Gelukkig maar dat die nieuwe auto heerlijk rijdt.

De voet blijkt niet goed te passen op het onderstuk. Jakob maakt foto’s en gaat terug via Bolsward naar Soesterberg. Een paar dagen later komt er weer een verzoek. Kan de mastvoet nog even gepast worden voordat hij naar het anodiseerbedrijf gaat?  Weer stapt Jakob in de auto, doet zijn rondje Nederland en eindigt in Enkhuizen op de boot. Het past! En nu maar kijken hoe snel het verder gaat.

Intussen geniet ik van het Toscaanse klimaat, het heerlijke eten en vergaar ik in een prachtig historisch huis op een berg in Pietrasanta nieuwe kennis over het schrijven van een verhaal.

  Jakob doet intussen allerlei nuttige klussen op de boot en vraagt een offerte aan voor een nieuwe kluiver. Dat voorzeil bleek echt helemaal op te zijn toen we het eraf haalden.

Er blijken nog meer cruisers in de Buyshaven te zijn. Jakob wordt uitgenodigd voor een
borrel op de Lucipara, waar de bemanning van de Incentive en de Anna Caroline ook zijn.
Het wordt een geweldige avond, waarbij de gesprekken vooral gaan over de prachtige ervaringen op de eilanden in de grote oceaan.

Als ik dinsdag terug kom van Schiphol, is de boot al klaargemaakt voor vertrek de volgende dag. Jakob heeft heerlijk gekookt en we gaan op tijd slapen.

Rond en uur of 10 verlaten we Enkhuizen en koersen naar het noorden. Het is goed weer, wel zo fijn als je geen steunzeiltje kan zetten omdat er geen mast is. Het is rustig op het water. Alleen de ‘bruine vloot’ glijdt statig langs ons heen. Hollands Glorie op zijn mooist! Aangekomen in Hindeloopen krijgen we weer een plek op de C steiger, lekker dicht bij de mastenkraan.

Op het kantoor van de jachtservice ligt de nieuwe mastvoet al op ons te wachten. Het metaalbedrijf was zo vriendelijk om het zelf even te brengen. Jakob popnagelt de mastvoet aan de mast en brengt de nieuwe Dyneema bakstagen (die waren na 10 jaar toch niet meer helemaal goed) aan op de mast. We zijn er klaar voor.

Maar ja, het weer! De verwachtingen voor donderdag zijn niet best. We zijn alle twee gespannen of we Jonas wel schadevrij uit de box kunnen varen met zoveel zijwind.

Als de regen gestopt is, begint het echt te blazen. ‘Ik vraag of ze ons komen helpen om de boot onder de kraan te varen,’ zegt Jakob ineens. Wat een goed idee. Een paar handen extra om bij de achterste palen de boot vrij te houden zijn heel welkom.

Om 1 uur is het zover en er staan drie mannen op de steiger! Geweldig. Met vereende krachten wordt Jonas vrij gehouden van de palen en we maken netjes de twee bochten richting mastenkraan. De mannen kijken geïnteresseerd naar onze koptelefoons. Dat hebben ze nog nooit eerder gezien. Dat het handig is ervaren ze zelf, want ik geef rustig alle instructies door aan Jakob die vanuit de overdekte kuip naar de aanlegplaats vaart. We hebben geluk. De zon begint te schijnen en de wind neemt iets af.

  Op een relaxte, professionele manier wordt de mast gezet en de verstaging gespannen. Dat hebben ze vaker gedaan! Weer varen de mannen mee terug om ons veilig in de box te brengen. Poeh, dat was me het klusje wel! 

Tevreden dat de boot weer compleet is, stappen we van boord om een wandelingetje door het mooie Hindeloopen te maken. Wat is het toch een leuk dorpje.    De hele nacht waait het stevig. We kunnen nog niet terug naar Enkhuizen, want het slechte weer is nog niet voorbij. Wat een wind en wat een regen!  Misschien zaterdag?

Ons bootleven zit er dus nog niet op. We hebben allebei nog geen zin om na te denken over wat we nu gaan doen. We hebben al wel een plan. Volgende zomer gaan we weer lekker lang varen. Het plan is om naar de Oostzee te gaan, maar wat en hoe precies, daar kunnen we nog een paar maanden over nadenken.